Lake Peigneur, jezioro w amerykańskim stanie Luizjana, które kiedyś zostało opróżnione do kopalni soli, tworząc największy człowiek, jaki kiedykolwiek stworzył wir.
Jezioro Peigneur:
Jezioro Peigneur było słodkowodnym jeziorem w amerykańskim stanie Luizjana, w pobliżu najbardziej wysuniętego na północ krańca Zatoka Vermilion. Ale odkąd katastrofa Lake Peigneur miała miejsce w 1980 roku, jezioro jest teraz wypełnione słonawą wodą, która jest rodzajem wody o większym zasoleniu niż woda słodka, ale nie tak dużo jak woda morska. Jezioro Peigneur było głębokim na 10 metry zbiornikiem słodkowodnym, popularnym wśród sportowców, dopóki niezwykła katastrofa spowodowana przez człowieka nie zmieniła całkowicie jego struktury i otaczającej go ziemi. Teraz, o maksymalnej głębokości 200 stóp, jest to najgłębsze jezioro w Louisiana.
Katastrofa jeziora Peigneur:
Rankiem 21 listopada 1980 r Texaco Platforma wiertnicza Zespół na jeziorze Peigneur w Luizjanie zauważył, że ich wiertło zakleszczyło się pod powierzchnią płytkiego jeziora. Pracownicy ekipy wiertniczej byli zdumieni, gdy nie mogli uwolnić wiertła. Następnie, po serii głośnych trzasków, ich platforma zaczyna przechylać się w kierunku wody. Siedmiu mężczyzn zaalarmowało się i natychmiast wdrapało się na brzeg.
Nie mieli pojęcia, że właśnie przerysowali krajobraz parafii Iberia. Udało im się trwale przekształcić jezioro słodkowodne o głębokości 10 metrów w jezioro ze słoną wodą o głębokości 200 stóp.
Horror katastrofy jeziora Peigneur:
W ciągu półtorej godziny byli świadkami, jak ich warty 5 milionów dolarów wieżowiec o wysokości 150 stóp w jakiś sposób zniknął w jeziorze o średniej głębokości mniejszej niż metr. Zdali sobie sprawę, że popełnili najgorszy błąd w swoim życiu, ponieważ ich wiertło przypadkowo przebiło główny szyb szybu Diamentowy Kryształ kopalnia soli, której tunele przecinały skałę pod jeziorem.
Woda z jeziora wpadała teraz do kopalni przez szybko powiększający się 14-calowy otwór w kopule solnej z siłą dziesięciokrotnie większą niż hydrant przeciwpożarowy.
Kolejna straszna scena miała miejsce w głębi kopalni, gdzie ponad pięćdziesięciu górników wciąż ścigało się na wznoszących się wodach, używając wózków kopalnianych i boleśnie powolnej windy, aby opuścić kopalnię po ośmiu naraz. Z drugiej strony rybak, który był wówczas na jeziorze, również walczył ze swoją małą łódką, aby uciec przed niepokonanym prądem wody jeziora. To był ten straszny moment, kiedy ładne i spokojne jezioro zamieniło się na ich oczach w kocioł śmierci.
Czy przeżyli?
Chociaż to było ekstremalna forma terroru, wszystkich tych 55 pracowników kopalni w końcu udało się uciec, a sześciu pracowników otrzymało później nagrody od Diamentowego Kryształu za bohaterstwo. Siedmioosobowa załoga na platformie wiertniczej uciekła z platformy na krótko przed jej zapadnięciem się w nowe głębiny jeziora. Rybak był również w stanie pilotować swoją łódź do brzegu i uciec. Ale łańcuch konsekwencji na tym się nie kończy.
Co dali świadectwo na końcu?
Chociaż wszyscy uciekli przed straszliwą śmiercią, dramat nad jeziorem Peigneur dopiero się zaczynał. Patrzyli w szoku, jak woda zaczęła krążyć wokół nowego „drenażu”, zmieniając jezioro w wirujący wir błota, drzew i barek, największy stworzony przez człowieka. wir w historii. Holownik, dok, kolejna platforma wiertnicza, parking i spora część pobliskiej Wyspy Jeffersona zostały wessane w otchłań. Kilka dni po katastrofie, gdy ciśnienie wody się wyrównało, dziewięć z jedenastu zatopiło się barki wyskoczył z wiru i wypłynął na powierzchnię jeziora.
Oto jak jezioro Peigneur zamieniło się w słonawe jezioro wodne?
Po zdarzeniu jezioro miało słoną wodę, nie w wyniku rozpuszczania się soli z kopalni, ale w wyniku napływu słonej wody z Zatoki Vermilion. Jezioro Peigneur kiedyś spływało do zatoki Vermilion przez kanał Delcambre, ale kiedy jezioro zostało opróżnione do kopalni, kanał zmienił kierunek i słona lub słonawa woda z Zatoki Meksykańskiej zalała błotniste dno jeziora. Przepływ wsteczny utworzył tymczasowy wodospad o wysokości 164 stóp, najwyższy w stanie i 400 stóp gejzery okresowo pękał z głębin, gdy sprężone powietrze było wypychane z zalanych szybów kopalnianych.
Skutki katastrofy Lake Peigneur:
Zdarzenie trwale wpłynęło na ekosystem jeziora poprzez zmianę jeziora ze słodkiej na słonawą i zwiększenie głębokości części jeziora. Można powiedzieć, że ma słonawy ekosystem zupełnie inny niż w 1980 roku.
Następstwa katastrofy jeziora Peigneur:
Chociaż nikt nie zginął, trzy psy zostały zabite. Texaco i wykonawca odwiertów Wilson Brothers ostatecznie zgodzili się zapłacić 32 miliony dolarów firmie Diamond Crystal i 12.8 miliona dolarów pobliskiemu ogrodowi botanicznemu i szkółce roślin Live Oak Gardens, aby zrekompensować wyrządzone szkody. Administracja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Kopalni opublikowała raport na temat katastrofy w sierpniu 1981 r., który wyczerpująco udokumentował zdarzenie, ale nie określił oficjalnej przyczyny katastrofy.
Dziwnie jest pomyśleć, dlaczego kopali w poszukiwaniu ropy bezpośrednio nad aktywną kopalnią soli! Według niektórych doniesień platforma Texaco wierciła w niewłaściwym miejscu z powodu błędu w mapowaniu – inżynier pomylił się poprzeczne współrzędne rzutu Mercatora dla Współrzędne UTM. Kopalnia została ostatecznie zamknięta w grudniu 1986 roku. Od 1994 roku Zasoby AGL użył podkładu Lake Peigneur kopuła soli jako obiekt magazynowo-węzłowy sprężonego gazu ziemnego.
