Het verhaal van Manuscript 512 dient als een boeiende preambule van een intrigerend mysterie - een mysterie dat historici en ontdekkingsreizigers eeuwenlang heeft verbaasd. Dit cryptische document zou de ontdekking vertellen van een oude, verlaten stad, diep genesteld in het Braziliaanse binnenland. Het verhaal van deze verloren beschaving vindt volgens Manuscript 512 zijn oorsprong in de 18e eeuw en heeft sindsdien geleid tot een golf van speculatieve zoektochten en wetenschappelijke debatten.
Ontdekking van manuscript 512
Het verhaal van Manuscript 512 begint in het jaar 1839, toen Manuel Ferreira Lagos, een bekwaam natuuronderzoeker, dit raadselachtige document tegenkwam in de collectie van de Nationale Bibliotheek van Brazilië. Het manuscript droeg een lange titel, ruwweg vertaald als "Historische beschrijving van een occulte, grote, zeer oude nederzetting zonder inwoners die werd gevonden in het jaar 1753".
Lagos presenteerde het artikel aan het Braziliaanse Historisch en Geografisch Instituut, waar het later in hun tijdschrift werd gepubliceerd, met een voorwoord dat het in verband bracht met het beruchte geval van Roberio Dias, ook wel bekend als "Muribeca". Dias was een beruchte ontdekkingsreiziger die door de Portugese kroon werd aangehouden voor het achterhouden van informatie over waardevolle mijnen in Bahia.
De verloren mijn van Muribeca
Voor degenen die nog nooit van Muribeca hebben gehoord: sinds de 16e eeuw zijn avonturiers geobsedeerd door het vinden van goud- en zilvermijnen in Brazilië, met name de verloren mijn van Muribeca. Roberio Dias bezat een rijke zilvermijn ergens in het binnenland van Brazilië, bewerkt door indianen en naar verluidt duizenden jaren oud.
De vader van Roberio Dias was een half-indiaan genaamd Muribeca. Hij had de mijn geërfd van zijn vader, een Portugese man en overlevende van een schipbreuk die bij een bevriende indianenstam woonde en later met een Indiase vrouw trouwde. Hoewel Dias erg rijk was, was hij niettemin een gewone man, en erger nog, een mestizo - een naam die werd gegeven aan iemand wiens bloed gedeeltelijk Indiaas is.
Een ding dat Dias altijd al wilde in het leven, was een titel, een certificaat van adel. En dus reisde hij naar Madrid en stelde een deal voor aan de koning (destijds van Spanje en Portugal) Dom Pedro II. Hij bood de koning al zijn rijkdommen uit zijn prachtige mijnen aan in ruil voor de titel 'Markies van de mijnen'.
Dom Pedro II weigerde. In plaats daarvan werd het certificaat van Dias verzegeld en bevolen om aan Dias te worden gegeven wanneer de locatie van de mijnen bekend werd gemaakt. Maar op weg naar de mijnen overtuigde Dias de kapitein van het schip om de orders te openen voordat ze Bahia bereikten. Tot zijn verbazing en ontsteltenis hoorde Dias dat hij toch niet de Markies van de Mijnen zou worden. In tegenstelling tot wat de koning had beloofd, verklaarden de verzegelde bevelen dat de koning een militaire commissie naar het gebied had gestuurd met Dias als 'kapitein'. Het is begrijpelijk dat Dias weigerde de locatie van de mijnen op te geven.
Dias zat twee jaar vast in een kerker in Salvador. Maar toch weigerde hij te praten. Uiteindelijk mocht hij zijn vrijheid kopen en in 1622 stierf hij. Helaas ging de geheime locatie van de mijnen met hem mee naar zijn graf. Er werden veel expedities gelanceerd om deze mijnen te vinden, en de meeste keerden nooit terug.
Inhoud van manuscript 512
Het manuscript lijkt een transcriptie te zijn van een verloren origineel werk en wordt gepresenteerd als een historisch verslag. Bepaalde delen van het document zijn in de loop van de tijd vervallen, waardoor stukjes tekst ontbreken. De overgebleven delen vertellen echter een fascinerend verhaal.
Het verhaal beschrijft de reis van een Portugese kolonel (naam onbekend) en zijn team, die werden aangetrokken door een imposante bergketen die in de verte glinsterde. Bij het bereiken van de top ontdekten ze een nederzetting die ze aanvankelijk aanzagen voor een kuststad. Bij nader inzien realiseerden ze zich dat de stad in puin lag en verlaten was.
De ingang van de stad was versierd met een drievoudige boog, die doet denken aan Romeinse triomfbogen, met inscripties in een onherkenbare taal. Het stadsplein was de thuisbasis van een zwart voetstuk met een standbeeld van een man die naar het noorden wees, een groot gebouw versierd met verschillende reliëfs en ingelegde werken, en "Romeinse torenspitsen" of obelisken in elke hoek. Ze ontdekten ook een landhuis buiten de stad, met afzonderlijke huizen rond een grote centrale kamer, mogelijk een atrium.
Zoek naar de verloren stad
Tussen 1841 en 1846 sponsorde het Braziliaanse Historisch en Geografisch Instituut talloze expedities om de verloren stad te lokaliseren. Vr. Benigno Jose de Carvalho leidde deze zoektochten door de Chapada Diamantina, een regio die bekend staat om zijn unieke rotsformaties. Ondanks Carvalho's gerapporteerde ijver, leverden de expedities geen substantiële bevindingen op, wat leidde tot een sfeer van desillusie en scepsis.
Theorieën en speculaties
Er zijn verschillende theorieën en speculaties voorgesteld om de oorsprong en het bestaan van de verloren stad, beschreven in Manuscript 512, te verklaren. Sommige geleerden geloofden dat het verslag authentiek zou kunnen zijn, daarbij verwijzend naar bewijs van grote ruïnes en verhalen over weggelopen slaven en inboorlingen die in het gebied woonden.
Omgekeerd deden andere historici het verslag af als louter fictie en schreven ze de beschrijving van de stad toe aan de ongebruikelijke rotsformaties in Chapada Diamantina. Ongeacht de tegenstrijdige theorieën blijft Manuscript 512 een onderwerp van fascinatie en discussie in historische kringen.
De ontdekking van Manuscript 512 en het intrigerende verhaal ervan voedden het idee van een verborgen, geavanceerde beschaving in Brazilië, een land dat onlangs onafhankelijk was geworden en een sterke nationale identiteit probeerde op te bouwen. Het verslag van het manuscript versterkte de theorie dat er ooit een oude Grieks-Romeinse beschaving in Brazilië had kunnen bestaan.
De impact van manuscript 512 op toekomstige verkenningen
Het mysterie van de verloren stad beschreven in Manuscript 512 inspireerde talloze expedities en zoektochten om deze verborgen beschaving op te graven, inclusief legendes Britse ontdekkingsreiziger Percy Fawcett, die naar verluidt de "Lost City of Z" zou ontdekken. Helaas waren deze zoekopdrachten grotendeels zonder succes en de stad die in het manuscript wordt beschreven, is tot op de dag van vandaag onontdekt.
Conclusie
Het raadsel van Manuscript 512 blijft de hoofden van historici, ontdekkingsreizigers en liefhebbers boeien. Het verhaal, hoewel gehuld in mysterie en speculatie, biedt een verleidelijke blik op de mogelijkheid van een lang verloren beschaving die onontdekt ligt in het hart van Brazilië. Hoewel de waarheid over de stad beschreven in Manuscript 512 ongrijpbaar blijft, gaat de zoektocht naar deze verborgen beschaving door.
Na het lezen over het Manuscript 512, lees over Silphium, het verloren wonderkruid uit de oudheid.
