Verloren eilanden achtervolgen al lang de dromen van zeilers. Eeuwenlang werden verhalen over deze verdwenen landen op gedempte toon uitgewisseld, zelfs binnen gewaardeerde wetenschappelijke kringen.
Op oude zeekaarten vinden we een groot aantal eilanden die niet langer in kaart zijn gebracht: Antilia, St. Brendan, Hy-Brazilië, Frisland en het enigmatische Eiland van Zeven Steden. Ieder heeft een boeiend verhaal.
De legende vertelt over zeven katholieke bisschoppen, geleid door de aartsbisschop van Porto, die de Moorse verovering van Spanje en Portugal in 711 na Christus ontvluchtten. Omdat ze weigerden zich aan hun veroveraars te onderwerpen, leidden ze een groep westwaarts op een vloot van schepen. Het verhaal gaat dat ze na een gevaarlijke reis op een levendig, uitgestrekt eiland landden, waar ze zeven steden bouwden, die voor altijd hun nieuwe thuis markeerden.
Vanaf de ontdekking ervan is het Eiland van Zeven Steden gehuld in mysterie. In de daaropvolgende eeuwen hebben velen het afgedaan als louter een fantoom. Toch nam de beroemde Arabische geograaf Idrisi in de 12e eeuw een eiland met de naam Bahelia op zijn kaarten op, met zeven grote steden in de Atlantische Oceaan.
Ook Bahelia verdween echter uit het zicht en bleef tot de 14e en 15e eeuw onvermeld. Het was toen dat Italiaanse en Spaanse kaarten een nieuw Atlantisch eiland afbeeldden: de Antillen. Deze iteratie omvatte zeven steden met bijzondere namen als Azai en Ari. In 1474 gaf koning Alfonso V van Portugal kapitein F. Teles zelfs de opdracht om “Zeven Steden en andere eilanden in de Atlantische Oceaan, ten noorden van Guinee!” te verkennen en te claimen.
De aantrekkingskracht van de Zeven Steden in deze jaren valt niet te ontkennen. De Vlaamse zeeman Ferdinand Dulmus verzocht de Portugese koning in 1486 om toestemming om het eiland te claimen, mocht hij het vinden. Op dezelfde manier meldde de Spaanse ambassadeur in Engeland, Pedro Ahal, in 1498 dat matrozen uit Bristol verschillende mislukte expedities hadden gelanceerd op zoek naar de ongrijpbare Zeven Steden en Frisland.
Er ontstond een verbijsterende verbinding tussen het Eiland van Zeven Steden en Antillia. Europese geografen geloofden heilig in het bestaan van Antillia. De beroemde wereldbol uit 1492 van Martin Behaim plaatste hem prominent in de Atlantische Oceaan en beweerde zelfs dat een Spaans schip in 1414 veilig de kust had bereikt!
Antillia bleef gedurende de 15e eeuw op kaarten verschijnen. Met name in een brief uit 1480 aan koning Alfonso V noemde Christoffel Columbus het zelf met de woorden “het eiland Antillia, dat u ook bekend is”. De koning beveelt hem zelfs Antillia aan “als een goede plek waar hij op zijn reis zal stoppen en aan de kust zal landen”.
Hoewel Columbus nooit een voet op Antillia heeft gezet, leende het spookeiland zijn naam aan de door hem nieuw ontdekte gebieden – de Grote en Kleine Antillen. Het Eiland van Zeven Steden, al eeuwenlang een baken van mysterie, blijft onze verbeelding prikkelen; het is een overblijfsel van de blijvende kracht van menselijke nieuwsgierigheid en de aantrekkingskracht van het onbekende.
