Jeśli chodzi o bycie wyjątkowym na tym świecie, bliźnięta rzeczywiście się wyróżniają. Łączy ich więź, której nie mają ich inne rodzeństwo. Niektórzy posuwają się tak daleko, że wymyślają własny język, którego mogą używać do potajemnego komunikowania się ze sobą. Jednak niektóre bliźniaczki są niewątpliwie wyjątkowe, ale w mroczny i straszny sposób, podobnie jak siostry Eriksson.
Siostry bliźniaczki Ursula i Sabina Eriksson trafiły na pierwsze strony gazet na całym świecie, gdy seria szokująco dziwacznych wydarzeń zwróciła na nie uwagę całego narodu. Para padła ofiarą folie a deux (lub „wspólna psychoza”), rzadkie i intensywne zaburzenie, które powoduje, że urojenia psychotyczne jednej osoby przenoszą się na drugą. Ich dziwna sytuacja i psychoza doprowadziły nawet do zamordowania niewinnego człowieka.
Już o tym informowaliśmy dziwne rytuały Cichych Sióstr. W porównaniu do chaotycznej antylogiki narzuconej sobie przez siostry Eriksson, kryptofazja Cichych Sióstr wydaje się praktycznie nieszkodliwa.
Sprawa Ursuli i Sabiny Eriksson
Identyczne siostry Eriksson urodziły się 3 listopada 1967 roku w Värmland w Szwecji. Niewiele wiadomo o ich dzieciństwie poza tym, że mieszkali ze starszym bratem i że warunki były kiepskie. Do 2008 roku Sabina mieszkała ze swoim partnerem i dziećmi w Irlandii bez oznak choroby psychicznej. Dopiero gdy jej zmartwiony bliźniak przyjechał z wizytą z Ameryki, sprawy potoczyły się na głęboką wodę. Po przybyciu Urszuli oboje stali się nierozłączni. Potem nagle zniknęli.
Incydent na autostradzie M6
W sobotę 17 maja 2008 r. oboje udali się do Liverpoolu, gdzie ich dziwne zachowanie sprawiło, że wyrzucili ich z autobusu. Zdecydowali się przejść autostradą M6, ale kiedy zaczęli aktywnie zakłócać ruch uliczny, do akcji wkroczyła policja. „W Szwecji mówimy, że wypadek rzadko zdarza się sam. Zwykle następuje co najmniej jeszcze jeden – może dwa.” – spytała tajemniczo Sabrina do jednego z oficerów. Nagle Ursula wpadła na naczepę, która jechała z prędkością 56 mil na godzinę. Sabina wkrótce podążyła za nim i została potrącona przez Volkswagena.
Obie kobiety przeżyły. Ursula została unieruchomiona, gdy ciężarówka zmiażdżyła jej nogi, a Sabina spędziła piętnaście minut nieprzytomna. Para była leczona przez ratowników medycznych; jednak Ursula opierała się pomocy medycznej, plując, drapiąc się i krzycząc. Urszula powiedziała krępującym ją policjantom: „Rozpoznaję cię – wiem, że nie jesteś prawdziwy”, a Sabina, teraz przytomna, krzyczała „Zamierzają ukraść twoje narządy”.
Ku zaskoczeniu policji Sabina wstała, mimo prób nakłonienia jej do pozostania na ziemi. Sabina zaczęła wołać o pomoc i wzywać policję, mimo że byli obecni, po czym uderzyła funkcjonariusza w twarz, zanim wpadła na ruch uliczny po drugiej stronie autostrady. Ratownicy i kilku członków społeczeństwa dogonili ją, skrępowali i zanieśli do czekającej karetki, gdzie została zakuta w kajdanki i uśpiona. Biorąc pod uwagę podobieństwa w ich zachowaniach, szybko podejrzewano pakt samobójczy lub używanie narkotyków.
Urszula została przewieziona do szpitala lotniczą karetką. Po piętnastu minutach nieprzytomności Sabina obudziła się i została zatrzymana przez policję. Pomimo jej męki i widocznego braku troski o obrażenia siostry, wkrótce stała się spokojniejsza i opanowana.
W areszcie policyjnym pozostała zrelaksowana, a podczas procesu ponownie powiedziała funkcjonariuszowi: „W Szwecji mówimy, że wypadek rzadko zdarza się sam. Zwykle następuje co najmniej jeszcze jeden – może dwa”. Tak w tajemniczy sposób powiedziała jednemu z funkcjonariuszy na autostradzie M6.
W dniu 19 maja 2008 roku Sabina została zwolniona z sądu bez pełnej oceny psychiatrycznej, przyznając się do zarzutów wkroczenia na autostradę i pobicia policjanta. Sąd skazał ją na jeden dzień aresztu, w którym uznano, że odsiedziała całą noc w areszcie policyjnym. Została zwolniona z aresztu.
Zabójstwo Glenna Hollinsheada
Opuszczając sąd, Sabina zaczęła wędrować ulicami Stoke-on-Trent, próbując zlokalizować swoją siostrę w szpitalu i niosąc swój dobytek w przezroczystej plastikowej torbie, którą dostała od policji. Miała też na sobie zielony top swojej siostry. O 7:00 dwóch miejscowych mężczyzn zauważyło Sabinę podczas spaceru z psem na Christchurch Street w Fenton. Jednym z mężczyzn był 54-letni Glenn Hollinshead, samozatrudniony spawacz, wykwalifikowany sanitariusz i były lotnik RAF, a drugim jego przyjaciel Peter Molloy.
Sabina wydawała się przyjazna i pogłaskała psa, gdy cała trójka nawiązała rozmowę. Sabina, choć przyjacielska, wydawała się zachowywać nerwowo, co niepokoiło Molloya. Sabina zapytała dwóch mężczyzn o drogę do pobliskiego pensjonatu lub hotelu. Hollinshead i Molloy próbowali pomóc pozornie przerażonej kobiecie i zaproponowali jej pobyt w domu Hollinsheada przy pobliskiej Duke Street. Sabina zgodziła się, poszła i zrelaksowała się w domu, gdy zaczęła opowiadać, jak próbowała zlokalizować swoją hospitalizowaną siostrę.
Po powrocie do domu, przy drinkach, jej dziwne zachowanie trwało nadal, gdy ciągle wstawała i wyglądała przez okno, co doprowadziło Molloya do wniosku, że uciekła od agresywnego partnera. Ona też wyglądała na paranoję, oferując mężczyznom papierosy, tylko po to, by szybko wyrwać je z ust, twierdząc, że mogą być zatruci. Krótko przed północą Molloy wyszedł, a Sabina została na noc.
Następnego dnia około południa Hollinshead zadzwonił do brata w sprawie lokalnych szpitali, aby zlokalizować siostrę Sabiny, Urszulę. O 7:40, kiedy przygotowywano posiłek, Hollinshead wyszedł z domu, by poprosić sąsiada o torebki herbaty, a następnie wrócił do domu. Minutę później zatoczył się z powrotem na zewnątrz, krwawiąc i powiedział mu: „Dźgnęła mnie”, przed upadkiem na ziemię i szybko umiera z powodu odniesionych obrażeń. Sabina dźgnęła Hollinsheada pięć razy nożem kuchennym.
Schwytanie, proces i uwięzienie Sabiny Eriksson
Gdy sąsiadka wykręciła numer 999, Sabina wyszła z domu Hollinsheada z młotkiem w dłoni. Nieustannie biła się nim po głowie. W pewnym momencie przechodzący mężczyzna imieniem Joshua Grattage próbował skonfiskować młotek, ale znokautowała go kawałkiem pokrycia dachowego, które również nosiła.
Policja i sanitariusze zlokalizowali Sabinę i ścigali ją aż do mostu, z którego Sabina zeskoczyła, upadając 40 stóp na drogę. Po złamaniu obu kostek i pęknięciu czaszki podczas upadku została zabrana do szpitala. Została oskarżona o morderstwo tego samego dnia, w którym wyjechała ze szpitala na wózku inwalidzkim.
Obrońca w procesie twierdził, że Eriksson był „drugorzędnym” cierpiącym na folie a deux, pod wpływem obecności lub postrzeganej obecności jej siostry bliźniaczki, cierpiącej „pierwotnie”. Chociaż nie potrafili zinterpretować racjonalnego powodu zabójstwa. Sędzia Saunders doszedł do wniosku, że Sabina miała „niski” poziom winy za swoje czyny. Sabina została skazana na pięć lat więzienia i została warunkowo zwolniona w 2011 roku przed powrotem do Szwecji.
Do tej pory nikt nie wie dokładnie, co spowodowało wspólną histerię bliźniaków, poza pozornym folie à deux między nimi. Alternatywną teorią jest to, że cierpieli również na ostre polimorficzne zaburzenie urojeniowe. W wywiadzie z 2008 roku ich brat twierdził, że tego dnia na autostradzie ścigali ich „maniacy”.
Kim byli ci „maniacy”? Czy rzeczywiście istniały, czy właśnie to bliźniaczki powiedziały swojemu zmartwionemu bratu ze złudzenia? Tak czy inaczej, to szokujące, że dwie kobiety mogą być w takim stanie, by popełnić tę zbrodnię.
