Jeśli chodzi o niewyjaśnione tajemnice, niewiele wydaje się tak niesamowitych i niepodważalnych jak Mapa Uralu. W 1995 roku Aleksander Chuvyrov, profesor nauk matematyczno-fizycznych na Baszkirskim Uniwersytecie Państwowym w Rosji, badał hipotezy dotyczące imigracji chińskich migrantów na Syberię i Ural. Podczas swoich badań usłyszał relację z XVIII wieku opowiadającą o serii dziwnych białych tabliczek nabazgranych jakimś nieznanym językiem.
Ponieważ rzekomo znajdowały się w centralnej części jego badań, w odległej wiosce Chandar na południowym Uralu, Chuvyrov pomyślał, że kamienie mogą być pochodzenia chińskiego. Zorganizował zespół i helikopter, aby spróbować ich zlokalizować. Po przeprowadzeniu szeroko zakrojonych poszukiwań zniknął, ponieważ zakładał, że nigdy nie znajdą śladów tych nieuchwytnych kamieni. Wtedy podszedł do niego starszy z wioski i poprosił, aby rzucił okiem na dziwną płytę, którą znalazł na swoim podwórku.
Płyta, której świadkiem był Czuwirow, to Mapa Reliefu Uralu, zwana także „Mapą Stwórcy”, przedstawiająca reliefową skalę całego południowego Uralu. Płyta, która jest dziś znana jako „Kamień Daszki”, dokładnie pokazuje trzy główne rzeki, Belyę, Ufimkę i Sutolkę, a także kanion Ufa.
Po dalszym przeanalizowaniu mapy zrozumiano, że pokazuje gigantyczny system nawadniający, składający się z dwóch systemów kanałów o szerokości 500 metrów, 12 zapór, każda o szerokości 400 metrów, długości 10 km i głębokości 3 km. Obliczono, że przesunięto 1 biliard metrów sześciennych ziemi, aby umożliwić budowę tam!
Po tym, jak wstępne testy nie wykazały dokładnego wieku Kamienia Dashka, dokonano przełomu, gdy w jego powierzchni znaleziono dwa rodzaje prehistorycznych muszli, Navicopsina munitus i Ecculiomphalus Princeps. Pierwsza istniała 500 milionów lat temu, a druga 120 milionów lat temu. Fakt ten zmusił naukowców do określenia rzeczywistego wieku płyty na 120 milionów lat.
Próba geologiczna płyty wykazała, że składa się ona z trzech warstw, z których podstawą jest dolomit o grubości 14 cm, druga to szkło diopsydowe, które do tej pory było całkowicie nieznane nauce, a trzecia to warstwa ochronna z porcelany wapniowej.
Chuvyrov powiedział: „Należy zauważyć, że płaskorzeźba nie została wykonana ręcznie przez starożytnego kamieniarza. To po prostu niemożliwe. Widać, że kamień został obrobiony.” Fotokopie rentgenowskie potwierdziły, że wykonano go precyzyjnymi narzędziami. Co ciekawe, wielu badaczy uważa, że mapa jest w rzeczywistości częścią większego artefaktu — mapy reliefowej całego świata, ze względu na prymitywność obszarów wokół obwodu mapy.
Testy gleby 400 rodzajów gleby na tym obszarze, w porównaniu z tymi znalezionymi w kamieniu, pozwoliły naukowcom zawęzić możliwą lokalizację innych fragmentów do czterech konkretnych obszarów wokół wioski Chandar.
Jeśli Mapa Stwórcy jest prawdziwa, to sugerowałoby istnienie starożytnej, wysoko rozwiniętej cywilizacji. Badacze twierdzili, że trójwymiarowa mapa tego rzędu mogła być wykorzystywana jedynie do celów nawigacyjnych. Kamień Dashka nadal przechodzi testy naukowe i nie jest obecnie dostępny do publicznego oglądania.
Więc jaka jest prawda za Mapą Uralu? Czy to odrzucony plan Boga? Czy to starożytny wykres zasobów pozaziemskich? A może po prostu naturalna formacja skalna? Do tej pory wiele intrygujących pytań, takich jak te, pozostaje owianych tajemnicą.
