Dzikie dziecko Marina Chapman: Dziewczyna bez imienia
Marina Chapman, zdziczałe dziecko kto dorastał z małpami. Według Mariny przeżyła trzy lub więcej lat w kolumbijskich lasach po tym, jak w wieku pięciu lat została porwana przez zły gang. Jednak jej historia zawsze budzi kontrowersje. Niektórzy twierdzą, że to było prawdziwe, podczas gdy niektórzy uważają, że Marina fantazjowała o całej sprawie w swojej historii.
Dziwna historia zdziczałego dziecka Mariny Chapman:
Niezależnie od faktu czy fantazji, historia Mariny Chapman jest naprawdę fascynująca. Pewnego dnia, w wieku 5 lat, Marina przechadzała się w pobliżu swojego domu, kiedy zdała sobie sprawę, że za nią wlokło się dwóch dorosłych. „Widziałem rękę zakrywającą moje usta – czarną dłoń w białej chustce. Wtedy zdałem sobie sprawę, że zabierają mnie dwie osoby. W tle były dzieci – słyszałam ich płacz.” ― powiedziała Marina.
Życie Mariny w dżungli:
Po tym, kolejną rzeczą, jaką Marina pamięta, że porywacze prowadzili swój samochód przez głęboki las Kolumbijskie lasy deszczowe. I nagle zatrzymali samochód i wrzucili ją do lasu. Minęły dni, ale nie znalazła w lesie ludzi, nikt też nie przyszedł jej na ratunek. Była głodna i zaczęła tam spędzać dzikie zwierzęta.
W końcu Marina zobaczyła rozszerzoną rodzinę małych małp. Dostała trochę nadziei na swoje życie. Chociaż nie byli ludźmi, ale byli bardzo blisko ludzi. Dla Mariny była to sytuacja typu „coś jest lepsze niż nic”.
Na początku próbowała, ale nie zwróciła na siebie uwagi tych małp. Małpy ledwo chciały założyć z nią rodzinę. Ale dołożyła wszelkich starań, aby poznać wszystkie ich cechy – jedzenie jagód i korzeni, chwytanie bananów upuszczanych przez małpy, spanie w dziurach w drzewach i chodzenie na czworakach – iw końcu została członkiem ich rodziny. Spędziła z nimi kilka lat Małpy kapucynki i całkowicie straciła ludzki język, którego nauczyła się wcześniej.
Według Mariny kiedyś dostała strasznego zatrucia pokarmowego od tamaryndowca i poważnie umrze. Wiła się z bólu, kiedy starsza małpa, która była teraz jej dziadkiem, zaprowadziła ją do mętnej wody, żeby ją wypić. Następnie zwymiotowała i zaczęła zdrowieć.
Wspinać się po drzewach, nosić naręcza bananów, siedzieć na gałęziach drzew, rzucać bananami na siebie ― Życie Mariny było pełne zabawy z kapucynkami, ale nigdy w jej życiu nie zapełniało braku ludzi.
Kiedy Marina Dzikie Dziecko wróciło do ludzkiego społeczeństwa:
Pewnego dnia zobaczyła grupę myśliwych wędrujących po dżungli, była przerażona odgłosem dział i maczetami, ale mimo to nie chciała zostawić szansy na ratunek. Ponieważ w głębi brakowało jej ludzkiego towarzysza w swoim życiu. Ruszyła w stronę myśliwych naga i na czworakach, błagając chrząkając, by ją uratowali. Zrobili – i tutaj jej Odyseja nadała jej historii życia niesamowity obrót.
Sprzedali ją do burdelu, gdzie nazywała się Gloria, zmuszana do sprzątania i regularnie bita. Uciekła stamtąd jakoś i zaczęła mieszkać na ulicach Cucuta z innymi bezdomnymi dziećmi, gdzie jej nowi przyjaciele przemianowali ją na Pony Malta. Wykorzystując umiejętności, których nauczyła się od małp, Marina kradła jedzenie i rzeczy, których potrzebowała. Po kradzieży wspinała się na drzewa i chowała za gałęziami, aby nikt nie mógł jej złapać.
Później Marina znalazła rodzinę, która zgodziła się ją przyjąć i przemianowała ją na Rosalba. Okazało się jednak, że byli znanymi przestępcami i zniewolili ją. Znowu uciekła z pomocą sąsiadki, kobiety o imieniu Maruja, która miała dziewięcioro własnych dzieci. W końcu Maruja wysłała ją do jednego z jej dzieci daleko w Bogocie. Maruja dała jej bilet lotniczy wraz z nowymi sukienkami i butami.
Marina mówi, że suknia była najpiękniejszą rzeczą, jaką kiedykolwiek widziała. W wieku 14 lat została adoptowana przez Marię, córkę Maruji, która powiedziała jej, że teraz jest wolna, powinna wybrać własne imię. Nazwała się Luz Marina – po kolumbijska królowa piękności.
Życie małżeńskie Mariny Chapman:
Jej przybrana rodzina dobrze sobie radziła w branży tekstylnej iw 1977 roku wysłała swoje dzieci do Bradford, które było jednym z centrów przemysłu wełnianego. Marina poszła za nimi jako niania, a wkrótce potem poznała w kościele Johna Chapmana. Po tym, jak była świadkiem tylu nieludzkich okrucieństw, nadużyć i nieszczęść, Marina znalazła miłość. Po sześciu miesiącach, w 1979 roku, pobrali się i rozpoczęli najważniejszą podróż swojego życia.
Marina i John spędzili swoje małżeństwo w sennym miasteczku Wilsden, gdzie w 1980 r. mieli swoją pierwszą córkę Joannę, a trzy lata później drugą, Vanessę.
Zajęło Marinie kilka lat, aby właściwie przyswoić ludzki język i kulturę społeczeństwa. To jej siła woli pomogła jej wyjść z tak najgorszej sytuacji. Później pracowała jako kucharka w National Media Museum, zanim podjęła decyzję o pracy z dziećmi, po części po to, by zrekompensować sobie utratę dużej części własnego dzieciństwa.
Książka o niezwykłej historii życia Mariny:
W Allerton, gdzie obecnie mieszkają Chapmanowie, jej sąsiedzi nie mają pojęcia o jej przeszłości, poza tym, że dorastała na wsi w Kolumbii. To jej córka Vanessa James, 28 lat, kompozytorka, namówiła matkę, by zamieniła swoją historię w książkę, „Dziewczyna bez imienia”. Po raz pierwszy została opublikowana w 2012 roku.
Jednak w Bradford jest bardziej znana z tego, że kiedyś przyrządziła quiche na lokalnym jarmarku dla księcia Kentu, który najwyraźniej uznał, że jest to najlepsze, jakie kiedykolwiek jadł. Rzeczywiście, niedawno założyła własną firmę o nazwie Marina Latina Food.
Dla kobiety, która kiedyś musiała żerować w dżungli z małpami, aby przetrwać z dnia na dzień, nie jest chyba niespodzianką, że jedzenie jest taką pasją.
