Middeleeuwse teksten die uit elkaar vallen, leiden meestal niet tot veel online discussies, maar het Voynich-manuscript, dat erg vreemd en moeilijk te begrijpen is, is een uitzondering. De tekst, geschreven in een taal die nog niet is gekraakt, heeft geleerden, cryptografen en amateurdetectives honderden jaren voor een raadsel gesteld.
En vorige week was er veel aandacht voor een artikel in de Times Literary Supplement van historicus en tv-schrijver Nicholas Gibbs, die zei dat hij het Voynich-mysterie had opgelost. Gibbs dacht dat het mysterieuze schrift een leidraad was voor de gezondheid van een vrouw en dat elk van de karakters een afkorting was van middeleeuws Latijn. Gibbs zei dat hij twee regels van de tekst had bedacht, en aanvankelijk werd zijn werk geprezen.
Maar helaas ontdekten experts en fans al snel tekortkomingen in de theorie van Gibbs. Lisa Fagin Davis, het hoofd van de Medieval Academy of America, vertelde Sarah Zhang van de Atlantische Oceaan dat het geen zin heeft wanneer de tekst van Gibbs wordt gedecodeerd. Het meest recente idee over wat het Voynich-manuscript zegt en waar het vandaan kwam, klopte misschien niet, maar het is ook niet de gekste.
Mensen hebben gezegd dat het manuscript is geschreven door oude Mexicaanse mensen, Leonardo da Vinci en zelfs buitenaardse wezens. Sommige mensen zeggen dat het boek een natuurgids is. Sommige mensen zeggen dat het een uitgebreide leugen is. Waarom is de Voynich door de jaren heen zo moeilijk te begrijpen en verdeeld geweest? Dit zijn de beste dingen die je moet weten over het boek:
Het is verdeeld in vier zeer vreemde delen.
Michael LaPointe schrijft in de Paris Review dat het boek begint met een hoofdstuk over kruiden. Dit gedeelte heeft kleurrijke tekeningen van planten, maar mensen bepalen nog steeds wat voor soort planten het zijn. Het volgende deel gaat over astrologie. Het heeft opvouwbare afbeeldingen van kaarten van de sterren die in een bekende kalender lijken te moeten passen.
De astrologische wielen hebben overal kleine tekeningen van naakte vrouwen, en in het volgende gedeelte over balneologie worden de naakte tekeningen gek. Er zijn foto's van naakte vrouwen die baden in groene vloeistof, voortgeduwd worden door waterstralen en regenbogen met hun handen vasthouden.
Sommige geleerden denken dat een foto een paar eierstokken laat zien met twee naakte vrouwen die erop hangen. En tot slot is er een hoofdstuk over hoe drugs werken. Het bevat meer tekeningen van planten en dan pagina's geschreven in de vage taal van het manuscript genaamd Voynichees.
Vroege eigenaren van het manuscript hadden ook hulp nodig bij het begrijpen.
Davis schrijft op haar blog, Manuscript Road Trip, dat de Voynich eind 1600 voor het eerst in de geschiedenis opduikt. Rudolph II van Duitsland betaalde 600 gouden dukaten voor het boek omdat hij dacht dat het was geschreven door Roger Bacon, een Engelse wetenschapper die leefde in de jaren 1300.
Toen kreeg een alchemist uit Praag genaamd Georgius Barschius het. Hij noemde het "een bepaald raadsel van de Sfinx dat net ruimte in beslag nam". Johannes Marcus Marci, de schoonzoon van Barschius, kreeg het manuscript toen Barschius stierf. Hij stuurde het naar een Egyptische hiërogliefenspecialist in Rome om hem te helpen erachter te komen wat er in de tekst stond.
Het manuscript ging 250 jaar lang verloren tot het in 1912 werd gekocht door een Poolse boekverkoper genaamd Wilfrid Voynich. Voynich wilde niet zeggen wie het manuscript vóór hem bezat, dus veel mensen dachten dat hij het zelf had geschreven. Maar nadat Voynich stierf, zei zijn vrouw dat hij het boek had gekocht van het jezuïetencollege in Frascati, dat dicht bij Rome ligt.
Enkele van de beste cryptologen ter wereld hebben geprobeerd de tekst te decoderen, maar zijn er niet in geslaagd de tekst te decoderen.
Sadie Dingfelder van de Washington Post zegt dat William Friedman, een baanbrekende cryptoloog die tijdens de Tweede Wereldoorlog de Japanse code kraakte, jaren bezig was met het uitzoeken hoe hij het Voynich-manuscript moest lezen. LaPointe van de Paris Review zegt dat hij concludeerde dat het "een vroege poging was om een kunstmatige of universele taal van het a priori-type te bouwen".
Ook al weet niemand waar Voynichees vandaan komt, het lijkt geen onzin te zijn. In 2014 gebruikten Braziliaanse onderzoekers een complexe netwerkmodelleringsmethode om aan te tonen dat de taalpatronen in de tekst vergelijkbaar zijn met die van bekende talen. De onderzoekers konden het boek echter niet vertalen.
Koolstofdatering heeft aangetoond dat de Voynich in de 15e eeuw is gemaakt.
Tests uitgevoerd in 2009 toonden aan dat het perkament waarschijnlijk tussen 1404 en 1438 is gemaakt. Davis zegt dat deze resultaten verschillende mensen uitsluiten die naar verluidt de auteurs van het manuscript waren. De Engelse wetenschapper Roger Bacon stierf in 1292. Hij kwam pas in 1452 ter wereld. En Voynich werd geboren lang nadat het vreemde boek was geschreven.
Het manuscript staat online, dus je kunt het op je gemak bekijken.
Het manuscript wordt nu bewaard in Yale's Beinecke Rare Book & Manuscript Library. Het is voor de veiligheid opgesloten in een kluis. Als je de altijd mysterieuze Voynich eens wilt uitproberen, kun je online een volledig digitaal exemplaar vinden. Maar wees gewaarschuwd: het Voynich-konijnenhol gaat ver naar beneden.
