Villa Epecuén, een oud toeristisch stadje ten zuiden van de provincie Buenos Aires, Argentinië, aan de oostelijke oever van Laguna Epecuén, ongeveer 7 kilometer ten noorden van de stad Carhué. Eenmaal bloeiende, heeft de stad een tragisch verleden. Het was getuige van een ramp en bracht een kwart eeuw onder water door.
Ruïnes van het dorp Lago Epecuen, ongeveer 600 km ten zuidwesten van Buenos Aires, op 3 mei 2011 nadat de plaats bijna 25 jaar lang onder water stond door het zoute water van de lagune van Epecuen. Sinds 2009 daalt het waterpeil, waardoor de ruïnes van dit ooit zeer bezochte resort aan het meer bloot komen te liggen. Het zoutgehalte wordt hier alleen overtroffen door dat van de Dode Zee.
Meer Epecuén:
Het meer Epecuén werd in 1821 geopend door Arturo Vatteone en werd de meest exclusieve spa van het land. Het was de modieuze bestemming van die tijd en de plaats die door de aristocratie van Buenos Aires werd gekozen als bestemming, niet alleen voor vrije tijd, maar ook voor het genezen van reumatische en huidaandoeningen.
Het sterk gemineraliseerde water stond bekend om hun gelijkenis met de eigenschappen van de Dode Zee. Om deze reden heeft thermaal water een genezende functie gehad en heeft de Wereldgezondheidsorganisatie het opgenomen in de traditionele geneeskunde.
Villa Epecuén:
De stad Villa Epecuén, opgericht in de jaren 1920 aan de oevers van het meer Epecuén, bood onderdak aan meer dan 1,500 inwoners en een vakantiebestemming voor enkele duizenden andere vakantiegangers uit de Argentijnse hoofdstad.
Epecuén Ramp:
Op 6 november 1985 barstte een seiche, veroorzaakt door een zeldzaam weerpatroon, een nabijgelegen dam open en begroef de stad onder 33 meter zout water, waardoor het een hedendaags Atlantis werd. Aanvankelijk wachtten mensen op hun daken, in de hoop dat het water zou verdwijnen. Maar dat gebeurde niet, en binnen twee dagen was de plaats een verwoeste spookstad.
In 2009 begonnen de wateren zich terug te trekken en wat tevoorschijn kwam lijkt op een apocalyptische wereld.
De families die daar woonden, werden geëvacueerd. In 1997 begon het water te dalen en werden de ruïnes onthuld van wat eens Villa Epecuén was.
Ruïnes van Villa Epecuén:
Veel van de ruïnes zijn bedekt met een laag wit en grijs zout. Destijds waren er tot 280 bedrijven in Epecuén, waaronder lodges, pensions, hotels en bedrijven die tussen november en maart, van de jaren vijftig tot de jaren zeventig, door 25,000 toeristen werden bezocht.
Slechts één man, Pablo Novak, woont nu in de stad en brengt zijn dagen door met rondrijden door de ruïnes op zijn fiets. Novak, geboren in 1930, keerde in 2009 terug naar zijn huis toen het water zich terugtrok nadat hij de stad 25 jaar had bedekt. Pablo's Villa, een documentaire uit 2013, vertelt het leven van de stad en van Novak.
Epecuén Toerisme:
Vanaf 1997 begon het niveau van het meer te dalen en begonnen de ruïnes weer boven water te komen. Tegen het jaar 2000 begonnen ze te worden uitgebuit als een toeristische plaats om de geschiedenis ervan te herinneren en te blijven in de herinnering van wie het ooit kende.
Momenteel is het gebied te bezoeken en degenen die het kennen benadrukken dat het een “fantasmagorisch”Plaats omdat het zout van de zee een witte tint geeft aan de ruïnes. Ondanks het feit dat de ruïnes ietwat triest zijn voor degenen die er woonden, hebben ze een unieke aantrekkingskracht gegenereerd, er is geen stad die zo'n ramp heeft geleden en waarin het daarna door de straten kan reizen.
Momenteel heeft de stad verschillende toeristische circuits die dat tijdperk van pracht opnieuw beleven: El Matadero, de ruïnes van Villa Epecuén, duurzame stranden, thermale baden en het regionale museum Adolfo Alsina.
