In de ochtend van 6 augustus 1945 zat een burger van Hiroshima op de stenen trap buiten de Sumitomo Bank toen 's werelds eerste atoombom boven de stad tot ontploffing werd gebracht. Hij hield een wandelstok in zijn rechterhand en zijn linkerhand was mogelijk over zijn borst.
Binnen enkele seconden werd hij echter verteerd door de laaiende helderheid van een atoomwapen. Een griezelige schaduw die door zijn lichaam werd geworpen, kwam voor hem in de plaats, een angstaanjagende herinnering aan zijn laatste moment. Niet alleen hem, maar de laatste momenten van honderdduizenden mensen zoals hij zijn op deze manier in het land Hiroshima ingeprent.
Overal in het centrale zakendistrict van Hiroshima waren deze verontrustende silhouetten te zien - de angstaanjagende contouren van ruiten, kleppen en die verlaten mensen die in hun laatste seconden waren. De nucleaire schaduwen van een stad die voorbestemd was om te worden gedecimeerd, waren nu geëtst op gebouwen en loopbruggen.
Tegenwoordig dienen deze nucleaire schaduwen als macabere herinneringen aan de ontelbare levens die hun ondergang vonden in deze ongekende oorlogsdaad.
De nucleaire schaduwen van Hiroshima
Little Boy, de atoombom die 1,900 voet boven de stad tot ontploffing bracht, straalde een flits van intens, kokend licht uit die alles verbrandde waarmee het in contact kwam. Het oppervlak van de bom barstte in vlammen uit bij 10,000 , en alles binnen 1,600 voet van de explosiezone werd in een fractie van een seconde volledig verteerd. Bijna alles binnen een mijl van de impactzone werd veranderd in een hoop puin.
De hitte van de ontploffing was zo krachtig dat het alles in de explosiezone verbleekte, en griezelige radioactieve schaduwen van menselijk afval achterliet waar eens burgers waren.
De Sumitomo Bank was ongeveer 850 ft verwijderd van het punt waarop Little Boy de stad Hiroshima insloeg. Niemand was meer op die plek te vinden.
Het Hiroshima Peace Memorial Museum beweert dat individuen niet de enigen waren die verantwoordelijk waren voor de angstaanjagende schaduwen van de stad nadat de atoombom was gevallen. Ladders, ruiten, waterhoofdkleppen en draaiende fietsen kwamen allemaal vast te zitten in het pad van de explosie en lieten afdrukken op de achtergrond achter.
Het maakte niet uit of er niets was dat de hitte blokkeerde om een afdruk achter te laten op de oppervlakken van de structuren.
De schaduw die wordt geworpen door de persoon die op de trap van de oever zit, is misschien wel de meest bekende van de schaduwen van Hiroshima. Het is een van de meest gedetailleerde indrukken van de ontploffing en het heeft daar bijna twee decennia gestaan totdat het werd verplaatst naar het Hiroshima Peace Memorial Museum.
Bezoekers kunnen nu de afschuwelijke schaduwen van Hiroshima van dichtbij bekijken, die dienen als herinnering aan de tragedies van nucleaire explosies. Regen en wind vernietigden geleidelijk deze afdrukken, die enkele jaren tot tientallen jaren kunnen hebben geduurd, afhankelijk van waar ze waren achtergelaten.
De verwoesting in Hiroshima
De verwoesting die volgde op de atoombom op Hiroshima was ongekend. Naar schatting een vierde van de inwoners van de stad werd gedood in de bom, en een tweede kwart stierf in de maanden die erop volgden.
De ontploffing veroorzaakte intense schade tot drie mijl afstand van het stadscentrum. Maar liefst twee en een halve mijl verwijderd van het hypocentrum van de explosie, braken er branden uit en brak glas in duizend stukjes.
