Archeologen hebben in het Verenigd Koninkrijk een goed bewaard gebleven 1,000 jaar oude houten ladder ontdekt. De opgravingen bij Field 44, nabij Tempsford in Central Bedfordshire, zijn hervat en experts hebben meer intrigerende archeologische vondsten gevonden.
Volgens het archeologische team van MOLA zijn verschillende van de teruggevonden stukken hout uit de ijzertijd vrij ongebruikelijk. Mensen gebruikten in het verleden veel hout, met name in gebouwen zoals ronde huizen, de belangrijkste vorm van constructies waarin mensen leefden gedurende de ijzertijd (800 v.Chr. - 43 n.Chr.).
Het enige bewijs dat we vinden van de rondhuisgebouwen zijn meestal paalgaten, waar de houten palen al zijn weggerot. Dit komt omdat hout zeer snel afbreekt wanneer het in de grond wordt begraven. Sterker nog, minder dan 5% van de archeologische vindplaatsen in heel Engeland heeft enig overgebleven hout!
Als hout zo snel vergaat, hoe hebben archeologen het dan gevonden?
Hout wordt afgebroken door schimmels en micro-organismen zoals bacteriën. Maar als het hout op zeer natte grond staat, kan het water opnemen en drassig worden. Als hout vol water zit en in natte grond is begraven, droogt het niet uit.
Hierdoor kan er geen zuurstof bij het hout komen. De bacteriën kunnen niet overleven zonder zuurstof, dus er is niets dat het hout helpt afbreken.
“Een deel van ons ontgravingsgebied is een ondiepe vallei waar het grondwater zich nog op natuurlijke wijze verzamelt. Kortom, dit betekent dat de grond altijd nat en drassig is.
Het zou hetzelfde zijn geweest tijdens de ijzertijd toen de lokale gemeenschap dit gebied gebruikte om water uit ondiepe putten te halen. Hoewel dit betekende dat het opgraven erg modderig werk was voor de archeologen, leidde het ook tot enkele opmerkelijke ontdekkingen”, zei de MOLA in een persverklaring.
Verschillende ongelooflijke houten voorwerpen werden gedurende 2000 jaar bewaard in de drassige grond. Een daarvan was een ladder uit de ijzertijd die door de lokale gemeenschap werd gebruikt om vanuit de ondiepe put het water te bereiken.
Wetenschappers hebben ook een object ontdekt dat op een mand lijkt, maar dat niet is. Het zijn eigenlijk vlechtwerkpanelen (geweven twijgen en takken) bedekt met leem, gemaakt van materialen zoals modder, steenslag en stro of dierenhaar. Dit paneel werd gebruikt om de waterpoel te bekleden, maar vlechtwerk en leem werden ook duizenden jaren gebruikt om huizen te bouwen. Het is ongelooflijk zeldzaam om er een te vinden die zo lang geleden bewaard is gebleven als de ijzertijd.
Na het ontdekken van geconserveerd hout moeten archeologen snel handelen. Het belangrijkste is dat het hout nat wordt gehouden totdat het door deskundige restauratoren in een laboratorium zorgvuldig kan worden gedroogd. Als het niet nat wordt gehouden, begint het snel te ontbinden en kan het volledig uiteenvallen!
Wat kunnen we leren van het hout?
“We kunnen veel leren van deze houten voorwerpen. Je kunt niet alleen zien hoe mensen ze maakten en gebruikten in hun dagelijks leven, maar ook ontdekken welke houtsoort ze gebruikten, en ons vertellen over de bomen die in het gebied groeiden. Dit kan ons helpen te reconstrueren hoe het landschap er destijds uitzag en hoe dat landschap door de geschiedenis heen veranderde.
In deze natte omgevingen kan niet alleen hout worden bewaard! We vinden ook insecten, zaden en stuifmeel. Dit alles helpt onze milieuarcheologen een beeld op te bouwen van hoe het landschap van Bedfordshire en Cambridgeshire er 2000 jaar geleden uitzag.
Kijkend naar stuifmeel en planten die in het water bewaard zijn gebleven, hebben ze al enkele planten geïdentificeerd die in de buurt groeiden, waaronder boterbloemen en biezen!” legt het MOLA-wetenschapsteam uit.
Archeologische werken op de site gaan door. Nu wordt het hout zorgvuldig gedroogd door onze conservatoren, waarna de specialisten deze houten voorwerpen kunnen onderzoeken.