Als een Spaanse ambachtsman een steen kan snijden om er zo uit te zien in de wereld van vandaag, waarom konden de oude Peruanen dat dan niet? De gedachte aan een smeltende steen van plantensubstantie lijkt onmogelijk, maar de theorie en wetenschap groeien.
Wetenschappers en archeologen proberen te achterhalen hoe zulke vreemde oude Peruaanse constructies als het Sacsahuamán-complex werden gebouwd. Deze verbazingwekkende gebouwen zijn gemaakt van massieve stenen die onze hedendaagse uitrusting niet op de juiste manier kan verplaatsen of rangschikken.
Is de oplossing voor het raadsel een specifieke plant waarmee oude Peruanen de steen zachter konden maken, of waren ze bekend met mysterieuze geavanceerde oude technologie die stenen vloeibaar kon maken?
De stenen muren in Cuzco vertonen sporen van verhitting tot een hoge temperatuur en verglazing. De buitenkant was glazig - en buitengewoon glad, volgens onderzoekers Jan Peter de Jong, Christopher Jordan en Jesus Gamarra.
Een kunstenaar in Spanje kan kunstwerken maken die lijken te zijn gevormd door de steen te verzachten en er een prachtig stuk van te maken. Ze lijken volkomen verbijsterend te zijn.
Op basis van deze waarneming trekken Jong, Jordan en Gamarra de conclusie dat “een soort hightech-apparaat werd gebruikt om steenblokken te smelten die vervolgens werden geplaatst en afgekoeld naast harde, legpuzzel-veelhoekige blokken die al op hun plaats waren. De nieuwe steen zou met bijna perfecte precisie tegen deze stenen blijven zitten, maar zou zijn eigen afzonderlijke blok graniet zijn waar dan meer blokken omheen zouden worden geplaatst en "gesmolten" in hun in elkaar grijpende posities in de muur ".
"In deze theorie zouden er nog steeds elektrische zagen en boren zijn die de blokken zouden snijden en vormen terwijl de muren werden gemonteerd", schreef David Hatcher Childress in zijn boek 'Oude technologie in Peru en Bolivia.'
Volgens Jong en Jordan waren verschillende oude beschavingen over de hele wereld bekend met hightech steensmelttechnologieën. Ze zeggen ook dat "de stenen op sommige van de oude straten in Cuzco door een hoge temperatuur zijn verglaasd om ze hun karakteristieke glasachtige textuur te geven."
Volgens Jordon, de Jong en Gamarra, "moeten de temperaturen 1,100 graden Celsius bereiken, en andere oude vindplaatsen in de buurt van Cuzco, met name Sacsayhuaman en Qenko, hebben symptomen van verglazing vertoond." Er zijn ook aanwijzingen dat de oude Peruanen toegang hadden tot een plant waarvan de vloeistoffen gesteente verzachtten, waardoor het kon worden gevormd tot nauwsluitend metselwerk.
Britse archeoloog en ontdekkingsreiziger kolonel Fawcett beschreven in zijn boek 'Verkenning Fawcett' hoe hij had gehoord dat de stenen in elkaar waren gezet met behulp van een oplosmiddel dat steen verweekte tot de consistentie van klei.
In de voetnoten van het boek van zijn vader vertelt schrijver en cultureel analist Brian Fawcett het volgende verhaal: Een vriend van hem die werkte op een mijnsite op 14,000 voet bij Cerro di Pasco in Centraal Peru ontdekte een kruik in een Inca- of pre-Inca-begrafenis. .
Hij opende de pot, verwarde het met chicha, een alcoholische drank, en verbrak het nog intacte antieke lakzegel. Later werd de pot omver geduwd en per ongeluk op een rots beland.
Fawcett zei: “Ongeveer tien minuten later boog ik me over de rots en staarde wezenloos naar de gemorste vloeistof. Het was niet langer vloeibaar; de hele plek waar het was, en de rots eronder, was zo zacht als nat cement! Het was alsof de steen was gesmolten als was onder invloed van hitte.”
Fawcett lijkt te geloven dat de plant in de buurt van het Chuncho-district van de Pyreneeën kan worden gevonden, en hij beschreef het als een roodbruin blad en ongeveer XNUMX cm hoog.
Een ander verslag wordt gegeven door een onderzoeker die een zeldzame vogel in de Amazone bestudeert. Hij observeerde hoe de vogel met een takje over de rots wreef om een nest te maken. De vloeistof van het takje doet de rots smelten, waardoor een gat ontstaat waardoor de vogel zijn nest kan bouwen.
Sommigen vinden het misschien moeilijk te geloven dat de oude Peruanen verbazingwekkende tempels zoals Sacshuhuamán konden bouwen met behulp van plantensap. Moderne archeologen en wetenschappers zijn verbijsterd over de manier waarop dergelijke massieve constructies in Peru en andere delen van de wereld werden gebouwd.
