Dorothy Eady was een in Engeland geboren Egyptische archeoloog en een bekend deskundige op het gebied van de beschaving van het faraonische Egypte die geloofde dat zij de reïncarnatie was van een oude Egyptische tempelpriesteres. Zelfs volgens de flexibele normen van de Britse excentriciteit was Dorothy Eady dat wel extreem excentriek.
Dorothy Edy
Dorothy Eady heeft een belangrijke rol verdiend bij het onthullen van de Egyptische geschiedenis door middel van enkele grote archeologische vondsten. Naast haar professionele prestaties is ze echter het meest bekend omdat ze geloofde dat ze in een vorig leven een Egyptische priesteres was. Haar leven en werk zijn opgenomen in vele documentaires, artikelen en biografieën. In feite is de New York Times noemde haar verhaal "Een van de meest intrigerende en overtuigende moderne gevallen van de westerse wereld in de geschiedenis van reïncarnatie."
Naamvariaties van Dorothy Eady
Vanwege haar wonderbaarlijke beweringen heeft Dorothy genoeg bekendheid verworven over de hele wereld, en mensen, die gefascineerd zijn door haar buitengewone beweringen en werken, kennen haar onder verschillende namen: Om Seti, Omm Seti, Omm Sety en Bulbul Abd el-Meguid.
Het vroege leven van Dorothy Eady
Dorothy Louise Eady werd geboren op 16 januari 1904 in Blackheath, East Greenwich, Londen. Ze was de dochter van Reuben Ernest Eady en Caroline Mary (Frost) Eady. Ze behoorde tot een gezin uit de lagere middenklasse, aangezien haar vader een meesterkleermaker was tijdens het Edwardiaanse tijdperk.
Dorothy's leven veranderde drastisch toen ze op driejarige leeftijd van een trap viel en door de huisarts dood werd verklaard. Een uur later, toen de dokter terugkeerde om het lichaam voor te bereiden op het uitvaartcentrum, vond hij de kleine Dorothy rechtop in bed, spelend. Kort daarna begon ze met haar ouders te praten over een terugkerende droom van het leven in een enorm gebouw met zuilen. In tranen drong het meisje aan, "Ik wil naar huis!"
Dit alles bleef raadselachtig totdat ze op vierjarige leeftijd naar het British Museum werd gebracht. Toen zij en haar ouders de Egyptische galerijen binnengingen, rukte het kleine meisje zich los uit de greep van haar moeder en rende wild door de gangen en kuste de voeten van de oude beelden. Ze had haar 'thuis' gevonden - de wereld van het oude Egypte.
Dorothy's carrière in de egyptologie
Hoewel Dorothy geen hogere opleiding kon betalen, deed ze haar best om zoveel mogelijk te ontdekken over de oude beschaving. Door regelmatig het British Museum te bezoeken, wist ze zo'n eminent te overtuigen Egyptologen als Sir EA Wallis Budge om haar informeel de eerste beginselen van de oude Egyptische hiërogliefen te leren. Toen de gelegenheid zich voordeed om op het kantoor van een Egyptisch tijdschrift te werken dat in Londen werd uitgegeven, greep Dorothy de kans.
Hier werd ze al snel een voorvechter van het moderne Egyptische nationalisme en van de glorie van het faraonische tijdperk. Op kantoor ontmoette ze een Egyptenaar genaamd Imam Abd el-Meguid, en in 1933 - na 25 jaar gedroomd te hebben om naar huis te gaan - gingen Dorothy en Meguid naar Egypte en trouwden. Na aankomst in Caïro nam ze de naam Bulbul Abd el-Meguid aan. Toen ze beviel van een zoon, noemde ze hem Sety ter ere van de lang geleden gestorven farao.
Omm Sety - de reïncarnatie van Dorothy Eady
Het huwelijk kwam echter al snel in de problemen, althans gedeeltelijk omdat Dorothy steeds meer deed alsof ze in het oude Egypte woonde, zo niet meer dan in het moderne land. Ze vertelde haar man over haar 'leven voor het leven' en iedereen die maar wilde luisteren, dat er rond 1300 vGT een meisje van 14 was, Bentreshyt, dochter van een groenteverkoper en een gewone soldaat, die was uitgekozen om leerling te worden. maagdelijke priesteres. De verbluffend mooie Bentreshyt viel op Farao Sety I, de vader van Rameses II de Grote, door wie ze zwanger werd.
Het verhaal had ook een treurig einde, omdat Bentreshyt, in plaats van de soeverein te betrekken bij wat zou worden beschouwd als een daad van vervuiling met een verboden tempelpriesteres, zelfmoord pleegde. De diepbedroefde farao Sety, diep geraakt door haar daad, beloofde haar nooit te vergeten. Dorothy was ervan overtuigd dat ze de reïncarnatie was van de jonge priesteres Bentreshyt en begon zichzelf "Omm Sety" te noemen, wat letterlijk "Moeder van Sety" betekent in het Arabisch.
Dorothy Eady's opmerkelijke onthullingen in de Egyptische geschiedenis
Gealarmeerd en vervreemd door haar gedrag, scheidde imam Abd el-Meguid in 1936 van Dorothy Eady, maar ze nam deze ontwikkeling op gang en, ervan overtuigd dat ze nu in haar ware huis woonde, keerde nooit terug naar Engeland. Om haar zoon te onderhouden, nam Dorothy een baan bij het Department of Antiquities, waar ze al snel een opmerkelijke kennis onthulde van alle aspecten van de oude Egyptische geschiedenis en cultuur.
Hoewel Eady als zeer excentriek werd beschouwd, was hij een ervaren professional, buitengewoon efficiënt in het bestuderen en opgraven van oude Egyptische artefacten. Ze was in staat om talloze details van het oude Egyptische leven aan te voelen en verleende enorm nuttige praktische hulp bij opgravingen, waardoor ze collega-egyptologen in verwarring bracht met haar onverklaarbare inzichten. Bij opgravingen beweerde ze zich een detail uit haar vorige leven te herinneren en gaf ze instructies zoals: "Graaf hier, ik herinner me dat de oude tuin hier was ..." Ze zouden graven en de overblijfselen van een lang verdwenen tuin blootleggen.
In haar dagboeken, die tot na haar dood geheim werden gehouden, schreef Dorothy over de talrijke droombezoeken door de geest van haar oude minnaar, farao Sety I. Ze merkte op dat ze op 14-jarige leeftijd werd verkracht door een mummie. Sety - of in ieder geval zijn astrale lichaam, zijn akh - bezocht haar in de loop van de jaren steeds vaker 's nachts. Studies van andere reïncarnatieverslagen merken vaak op dat bij deze schijnbaar gepassioneerde zaken vaak een koninklijke minnaar betrokken is. Dorothy schreef meestal op een nuchtere manier over haar farao, zoals: "Zijne Majesteit komt even langs maar kon niet blijven - hij gaf een banket in Amenti (de hemel)."
Dorothy Eady's bijdragen aan haar vakgebied waren zodanig dat haar collega's na verloop van tijd niet langer last hadden van haar beweringen over de herinnering aan een vorig leven en haar aanbidding van oude goden zoals Osiris. Haar kennis van de dode beschaving en de ruïnes die hun dagelijks leven omringden, verdiende het respect van collega-professionals die ten volle gebruik maakten van de talloze gevallen waarin haar 'geheugen' hen in staat stelde om belangrijke ontdekkingen te doen waarvan de inspiratie niet rationeel kon worden verklaard.
Naast deze onschatbare hulp tijdens opgravingen, organiseerde Dorothy systematisch de archeologische ontdekkingen die zij en anderen deden. Ze werkte samen met de Egyptische archeoloog Selim Hassan en hielp hem bij zijn publicaties. In 1951 trad ze toe tot de staf van Professor Ahmed Fakhry bij Dahshur.
Dorothy hielp Fakhry bij zijn verkenning van de piramidevelden van de grote Memphite Necropolis en leverde kennis en redactionele ervaring die van onschatbare waarde bleken bij het opstellen van veldrecords en van de uiteindelijke gepubliceerde rapporten toen ze uiteindelijk in druk verschenen. In 1952 en 1954 overtuigden Dorothy's bezoeken aan de grote tempel in Abydos haar ervan dat haar lang gekoesterde overtuiging dat ze daar in een vorig leven priesteres was geweest, absoluut waar was.
Gepensioneerd leven van Dorothy Eady
In 1956, na een pleidooi voor overplaatsing naar Abydos, kon Dorothy daar aan een vaste aanstelling werken. "Ik had maar één doel in het leven", zei ze, "en dat was om naar Abydos te gaan, in Abydos te wonen en begraven te worden in Abydos." Hoewel Dorothy in 1964 op 60-jarige leeftijd met pensioen zou gaan, maakte hij er sterk voor om nog vijf jaar in dienst te blijven.
Toen ze in 1969 eindelijk met pensioen ging, bleef ze wonen in het verarmde dorp Araba el-Madfuna naast Abydos, waar ze lange tijd een bekend figuur was geweest voor archeologen en toeristen. Omdat ze zichzelf moest onderhouden van een verwaarloosbaar pensioen van ongeveer $ 30 per maand, woonde ze in een opeenvolging van lemen boerenhuizen die werden gedeeld door katten, ezels en adders als huisdieren.
Ze leefde van weinig meer dan muntthee, wijwater, hondenvitaminen en gebed. Extra inkomsten kwamen uit de verkoop aan toeristen van haar eigen borduursels van de Egyptische goden, scènes uit de tempel van Abydos en hiëroglifische cartouches. Eady zou naar haar kleine lemen huis verwijzen als het 'Omm Sety Hilton'.
Op slechts een korte wandeling van de tempel bracht ze daar in haar afnemende jaren talloze uren door, beschreef de schoonheid ervan aan toeristen en deelde ze ook haar enorme kennis met bezoekende archeologen. Een van hen, James P.Allen, van het American Research Center in Caïro, beschreef haar als een beschermheilige van de Egyptologie en merkte op: "Ik ken geen Amerikaanse archeoloog in Egypte die haar niet respecteert."
Dood van Dorothy Eady - Om Seti
In haar laatste jaren begon de gezondheid van Dorothy te haperen toen ze een hartaanval, een gebroken knie, flebitis, dysenterie en verschillende andere aandoeningen overleefde. Mager en broos, maar vastbesloten om haar sterfelijke reis in Abydos te beëindigen, keek ze terug op haar hoogst ongebruikelijke leven en stond erop: “Het is het meer dan waard geweest. Ik zou niets willen veranderen. "
Toen haar zoon Sety, die destijds in Koeweit werkte, haar uitnodigde om bij hem en zijn acht kinderen te komen wonen, sloeg Dorothy zijn aanbod af en vertelde hem dat ze al meer dan twee decennia naast Abydos had gewoond en vastbesloten was om te sterven en te worden. daar begraven. Dorothy Eady stierf op 21 april 1981 in het dorp naast de heilige tempelstad Abydos.
In overeenstemming met de oude Egyptische traditie had haar graf aan de westkant van haar tuin aan het hoofd een uitgehouwen figuur van Isis met uitgespreide vleugels. Eady was er zeker van dat haar geest na haar dood door de poort naar het Westen zou reizen om herenigd te worden met de vrienden die ze in het leven had gekend. Dit nieuwe bestaan werd duizenden jaren eerder in de Piramideteksten beschreven als een van "Slapen om wakker te worden, sterven om te leven."
Dorothy Eady hield haar hele leven haar dagboeken bij en schreef een aantal boeken over de Egyptische geschiedenis en haar reïncarnatieleven. Enkele belangrijke daarvan zijn: Abydos: heilige stad van het oude Egypte, Omm Sety's Abydos en Omm Sety's Living Egypt: Surviving Folkways from Pharaonic Times.
