Volgens de internationale Russische omroep "Voice of Russia" ontdekten archeologen een paar jaar geleden in Vladivostok een 300 miljoen jaar oud stuk aluminium machine. Een tandwiel lijkt, volgens experts, door de mens gemaakt en niet het gevolg van natuurlijke krachten.
Volgens auteur Yulia Zamanskaya merkte Dmitry, een huiseigenaar uit Vladivostok (nabij de grens van China en Noord-Korea), op een koude winternacht, terwijl hij zijn open haard aanstak, iets vreemds op aan een stuk steenkool dat hij had bemachtigd om zijn huis te verwarmen tijdens de winter.
Hij ontdekte een railvormig metalen stuk dat in een steenkoolblok was geperst. Gefascineerd door wat hij had gevonden, nam Dmitry contact op met bioloog Valery Brier, in de kuststreek Primorye.
Dmitry was verbaasd toen hij hoorde hoe oud zijn ontdekking was toen vooraanstaande experts het metalen artefact onderzochten. Ondanks de vermelde leeftijd van 300 miljoen jaar, geloofden veel reguliere onderzoekers dat het metaaldetail niet op natuurlijke wijze werd gevormd, maar in plaats daarvan door iemand werd gefabriceerd. De vraag wie in het begin der tijden een aluminium tandwiel zou hebben gemaakt, blijft echter onbeantwoord.
Volgens de experts vond de inwoner van Vladivostok, Dmitry, in zijn kolen een glanzende metalen staaf met tanden, zoals die van een staaf of plaattandwiel dat is gebouwd om in de tanden van een tandwiel op wielen te passen.
Het eerste onderzoek van het vreemde object leidde ertoe dat onderzoekers beweerden dat het eruitzag “heel erg als een getande metalen rail, kunstmatig gemaakt. Het was als onderdelen die vaak worden gebruikt in microscopen, verschillende technische en elektronische apparaten, " schreef Komsomolskaja Pravda (dagelijkse Russische tabloidkrant, opgericht in 1925).
De steenkool uit Pennsylvania kwam uit de Chernogorodskiy-mijnen uit de regio Khakasis ten noorden van Mongolië. De steenkoolafzettingen van die regio dateren 300 miljoen jaar geleden, Russische experts concludeerden dat het metaaldetail dat in deze afzettingen werd gevonden, een leeftijdsgenoot van de steenkool moet zijn.
Bioloog Valery Brier, volgens Komsomolskaya Pravda, assisteerde bij het analyseren van het vreemde object (artefact). Röntgendiffractie onthulde dat het voornamelijk aluminium was met ongeveer twee tot vier procent magnesium. Deze unieke legering wordt niet vaak aangetroffen in moderne productie. Brier wees er verder op dat geraffineerd aluminium staat voor een hoog niveau van technologische verfijning.
Een object als dit dat is ingebed in zogenaamd oude steenkool, is zo moeilijk uit te leggen vanuit het perspectief van de lange termijn dat sommigen speculeren dat oude intelligente buitenaardse wezens het in een vervlogen tijdperk op aarde hebben achtergelaten. (Uit de studie van meteorieten is bekend dat er buitenaards aluminium-26 bestaat dat vervolgens wordt afgebroken tot magnesium-26. De aanwezigheid van 2 procent magnesium in de legering zou wel eens kunnen wijzen op de buitenaardse oorsprong van het aluminiumdetail.)
Deze wanhopige suggestie veronderstelt dat de leeftijdstoewijzing van de steenkool waar is. Je zou net zo goed kunnen zeggen dat de reptielen waaruit dinosaurussen zouden zijn geëvolueerd, waarvan de overblijfselen voorkomen in enkele zeldzame ontsluitingen in Pennsylvania, slim genoeg waren om metalen te smelten en te gieten.
Er zijn echter tal van gedocumenteerde, hoewel niet algemeen bekende, redenen waarom de methoden die tot nu toe zijn gebruikt, oude aardmaterialen defect zijn. In feite, wanneer "300 miljoen jaar oude" steenkool wordt onderzocht op koolstof, geeft het routinematig meetbare radioactieve koolstof-14 terug, die zou zijn verdwenen door radioactief verval in minder dan 90,000 jaar.
Ook documenteert de historische informatie van de Bijbel een wereld die slechts duizenden jaren oud is. In deze context werden diep begraven steenkoolafzettingen geproduceerd door de historische zondvloed van Noach. De mensen die toen leefden, hadden in steenkool ingebedde artefacten kunnen leveren. Blijkbaar, deze uit Rusland is niet de eerste.
In de jaren veertig vond een jongen in West Virginia een bronzen bel ingekapseld in kolen die hij in de oven van zijn huis schepte. Net als het aluminium tandwiel was dit metaal een unieke koperlegering. Een soortgelijke anekdote beweerde dat wijlen Frank Kanard, die zijn schriftelijke getuigenis notarieel had laten bekrachtigen, in 1918 een ijzeren beker met tegengestelde schenktuiten uit een grote klomp Pennsylvania-steenkool haalde terwijl hij zijn oven in Oklahoma voedde. Net als bij de Russische steenkool, beschouwen de meeste seculiere wetenschappers de rotsen van Pennsylvania als ongeveer 300 miljoen jaar oud.
Misschien is een oude steenkool versmolten met een stuk moderne machine uit Khakasis. Misschien heeft een oude ontdekkingsreiziger een nog oudere bronzen bel in een put gedumpt zodat mijnwerkers later konden herstellen van de bergen van West Virginia. Het is ook mogelijk dat steenkool is gebruikt om een meer eigentijdse ijzeren beker te bekleden. Er is meer onderzoek nodig naar deze en andere ogenschijnlijk menselijke artefacten die in steenkool worden gevonden.
En bij dergelijk onderzoek moet rekening worden gehouden met de mogelijkheid dat deze artefacten zijn gemaakt door individuen die leefden tijdens het catastrofale begraven van enorme bossen om plaats te maken voor steenkool. Volgens de Schrift leefden er bijvoorbeeld deskundige metaalbewerkers onder de volkeren van vóór de zondvloed. Toekomstige studies kunnen onthullen dat bijbelse geschiedenis nog logischer is dan verhalen over niet op zijn plaats artefacten in diep begraven steenkoollagen.
