Wendigo to półbestia o nadprzyrodzonych zdolnościach łowieckich, występująca w legendach amerykańskich Indian. Najczęstszą przyczyną przemiany w Wendigo jest to, że dana osoba uciekła się do: kanibalizm.
Folklor Wendigo:
Wendigo jest częścią popularnego folkloru wielu ludów mówiących po Algonquin, w tym Ojibwe, Saulteaux, Cree, Naskapi i Innu. Chociaż opisy mogą się nieco różnić, wspólnym dla wszystkich tych kultur jest przekonanie, że wendigo jest złowrogą, kanibalistyczną, nadprzyrodzoną istotą. Mocno kojarzyły się z zimą, północą, chłodem, głód i głód.
Opis Wendigo:
Ludzie często opisują Wendigo jako olbrzymy, które są wielokrotnie większe od ludzi, co jest cechą nieobecną w mitach w innych kulturach algonkińskich. Ilekroć wendigo zjadało inną osobę, rosło proporcjonalnie do zjedzonego właśnie posiłku, więc nigdy nie mogło być pełne.
Dlatego wendigo są przedstawiane jako jednocześnie żarłoczne i niezwykle chude z powodu głodu. Mówi się, że Wendigo nigdy nie są usatysfakcjonowani po zabiciu i zjedzeniu jednej osoby, nieustannie poszukują nowej zdobyczy.
Jak Wendigo zabija swoją ofiarę?
Wendigo powoli zaraża swoje ofiary, dręcząc je, gdy przejmuje kontrolę nad umysłem i ciałem. Zaczyna się od dziwnych zapachów, które może wyczuć tylko ofiara. Doświadczają ciężkich koszmarów i nieznośnego uczucia pieczenia w nogach i stopach, i zwykle rozbierają się, biegną nago przez las jak szaleniec, rzucając się na śmierć. Nieliczni, którzy wrócili z lasu po gorączce Wendigo, podobno wrócili całkowicie obłąkani.
