Tijdens het late Perm, ongeveer 275 miljoen jaar geleden, bestond er een libel genaamd perm meganeuropsis, die de titel heeft van het grootste insect ooit geregistreerd. Deze libellen hadden een indrukwekkende spanwijdte van ongeveer 30 inch of 2.5 voet (75 cm) en wogen meer dan 1 pond (450 g), wat overeenkomt met de grootte en het gewicht van een kraai.
Hoewel populaire leerboeken vaak verwijzen naar "reuzenlibellen" uit de tijd vóór de dinosaurussen, is deze bewering slechts gedeeltelijk juist, aangezien echte libellen in die tijd nog niet waren geëvolueerd. Integendeel, de wezens in kwestie waren meer primitieve wezens die bekend staan als "griffioenvliegen" of Meganisopteranen. Helaas zijn de fossiele gegevens voor deze wezens vrij beperkt.
Meganisopteranen bloeide van het laat-Carboon tot het laat-Perm, ongeveer 317 tot 247 miljoen jaar geleden. De eerste ontdekking van meganeura fossielen kwamen voor in Frankrijk in 1880, en in 1885 beschreef en noemde de Franse paleontoloog Charles Brongniart de exemplaren. Vervolgens werd in 1979 een ander opmerkelijk fossiel gevonden in Bolsover, Derbyshire.
Meganisoptera, een uitgestorven familie van insecten, bestond uit grote roofzuchtige wezens die oppervlakkig leken op de huidige libellen en waterjuffers die bekend staan als odotanen. Onder deze oude insecten, meganeuropsis stond als de grootste vertegenwoordiger.
Er is discussie ontstaan over het vermogen van Carboon-insecten om zulke gigantische afmetingen te bereiken. De niveaus van zuurstof en atmosferische dichtheid speelden een cruciale rol.
Het proces van zuurstofdiffusie door het tracheale ademhalingssysteem van insecten beperkt inherent hun potentiële grootte; prehistorische insecten lijken deze barrière echter te hebben overschreden. Aanvankelijk werd dat voorgesteld meganeura kon alleen vliegen vanwege de hogere zuurstofconcentraties in de atmosfeer op dat moment, meer dan de huidige 20%.
Bovendien is de afwezigheid van roofdieren in de lucht gesuggereerd als een factor die bijdraagt aan de immense omvang van meganeuriden in vergelijking met hun moderne verwanten. Bechly stelde voor dat het ontbreken van gewervelde roofdieren vanuit de lucht het mogelijk maakte dat pterygote-insecten evolueerden naar hun maximale grootte tijdens de Carboon- en Perm-periode (Carboon, vijfde interval van het Paleozoïcum, vanaf het einde van de Devoon-periode 358.9 miljoen jaar geleden tot het begin van de Perm-periode, 298.9 miljoen jaar geleden).
Deze evolutionaire "wapenwedloop" voor grotere lichaamsgrootte kan zijn versneld door de concurrentie tussen plantenvoeding Paleodictyoptera en Meganisoptera, die optreden als hun roofdieren.
Ten slotte impliceert een alternatieve theorie dat insecten die aquatische larvale stadia ondergingen voordat ze op het land volwassen werden, groter werden als verdedigingsmechanisme tegen de hoge niveaus van zuurstof in het water.
perm meganeuropsis stierf uit aan het einde van de Perm-periode, ongeveer 252 miljoen jaar geleden. Het uitsterven van perm meganeuropsis en andere grote insecten wordt vermoedelijk veroorzaakt door een combinatie van factoren, waaronder een daling van het zuurstofgehalte, klimaatverandering en de komst van de eerste vogels.
