In het hart van Lima, Peru, ligt een verborgen schat: de catacomben onder de basiliek en het klooster van San Francisco. Deze oude tunnels, gebouwd door de Franciscaanse orde in 1549, dienden tijdens het Spaanse koloniale tijdperk als stadsbegraafplaats. De catacomben bleven eeuwenlang in de vergetelheid tot hun herontdekking in 1951, en vandaag de dag zijn ze een bewijs van de rijke geschiedenis en het culturele erfgoed van Lima.
Een reis door de tijd
Catacomben van Lima: de constructie en het doel
In 1546 begon de bouw van de basiliek en het klooster van San Francisco, waarbij de catacomben een integraal onderdeel van het ontwerp vormden. Deze ondergrondse kamers werden gebouwd om het klooster te ondersteunen in het geval van een aardbeving, die een constante dreiging vormde in de regio. De catacomben zijn zorgvuldig gebouwd om stabiliteit en bescherming te bieden en de veiligheid van de bovengrondse bewoners te waarborgen.
De stadsbegraafplaats
Tijdens het Spaanse tijdperk van Peru dienden de catacomben als de belangrijkste begraafplaats voor de stad Lima. De franciscaanse monniken legden de overledene te rusten in de ondergrondse kamers, en na verloop van tijd werden de catacomben de laatste rustplaats voor ongeveer 25,000 personen. Van het gewone volk tot de rijken en invloedrijken, mensen uit alle lagen van de bevolking vonden hun eeuwige verblijfplaats op deze heilige gronden.
Sluiting en herontdekking
Het gebruik van de catacomben als begraafplaats kwam tot een einde in 1810, na de Peruaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Generaal Jose de San Martin, een sleutelfiguur in de strijd voor onafhankelijkheid van Peru, verbood het gebruik van de begraafplaats en de catacomben werden afgesloten. Jarenlang bleef het bestaan van deze ondergrondse gangen in de vergetelheid tot hun toevallige herontdekking in 1951.
Onthulling van de mysteries
Het ondergrondse complex
De catacomben onder de basiliek en het klooster van San Francisco zijn niet alleen beperkt tot het kloosterterrein. Ze strekken zich uit onder Lima en verbinden verschillende bezienswaardigheden zoals het regeringspaleis, het wetgevende paleis en de Alameda de los Descalzos aan de andere kant van de rivier de Rímac. Deze onderling verbonden tunnels dienden als transport- en communicatiemiddel, verbonden belangrijke gebouwen en vormden een verborgen netwerk onder het stadsoppervlak.
Het onbekende in kaart brengen
Ondanks pogingen om het hele complex in 1981 in kaart te brengen, blijft de ware omvang van de catacomben een mysterie. Het ondergrondse labyrint gaat de verbeelding te boven en ontgaat uitgebreide verkenning en documentatie. De tunnels die naar verschillende punten in het centrum van de hoofdstad leiden, blijven historici en archeologen intrigeren, waardoor ze de ontmoedigende taak hebben om de geheimen te ontrafelen die verborgen zijn in de donkere uitsparingen van de catacomben.
Ontdekkingen in de diepte
Tijdens verkenningen van de catacomben werd een crypte opgegraven die vermoedelijk als munitiedepot heeft gediend. Een andere hypothese suggereert dat het verband houdt met de Desamparados-kerk, gebouwd door onderkoning Pedro Antonio Fernandez de Castro, 10e graaf van Lemos. Deze crypte en andere kamers in de catacomben bevatten niet alleen menselijke resten, maar ook waardevolle artefacten en schatten, wat erop wees dat ze niet alleen een begraafplaats dienden. Deskundigen in opdracht van de Peruaanse staat zijn van mening dat de catacomben dienden om de lokale bevolking te beschermen tegen piraterij en om waardevolle bezittingen veilig te stellen.
Geschiedenis bewaren
Een erfgoedmonument
De basiliek en het klooster van San Francisco, samen met zijn catacomben, hebben een enorme historische en culturele betekenis. Het wordt beschouwd als een van de belangrijkste erfgoedmonumenten in het historische centrum van Lima. Unesco verklaarde het belang ervan te erkennen het historische centrum van Lima, inclusief het San Francisco-complex, een Werelderfgoedlocatie op 9 december 1988. Deze prestigieuze benaming verstevigt de plaats van de catacomben in de geschiedenis en benadrukt de noodzaak van hun behoud en bescherming.
Van begraafplaats tot museum
In 1950 werden de catacomben heropend als museum, waardoor bezoekers deze ondergrondse wereld konden verkennen en meer te weten konden komen over het verleden van Lima. De botten van de naar schatting 25,000 personen die in de catacomben zijn begraven, zijn georganiseerd in verschillende kamers op basis van hun type, waardoor een unieke en tot nadenken stemmende weergave ontstaat. Sommige botten zijn gerangschikt in artistieke patronen, wat de artistieke gevoeligheden benadrukt van de franciscaanse monniken die ze zorgvuldig te ruste legden. Deze nevenschikking van dood en kunst dient als een aangrijpende herinnering aan de vergankelijkheid van het leven en de blijvende schoonheid van menselijke creativiteit.
Laatste woorden
De vergeten catacomben van Lima zijn een getuige van de rijke geschiedenis en het culturele erfgoed van de stad. Van hun bouw in de 16e eeuw tot hun sluiting als begraafplaats in de 19e eeuw en hun herontdekking in de 20e eeuw, hebben deze ondergrondse kamers de eb en vloed van de tijd meegemaakt. Tegenwoordig bieden ze een kijkje in het verleden, waardoor bezoekers in contact kunnen komen met de verhalen van degenen die eerder kwamen. De catacomben van Lima nodigen avonturiers uit om hun verborgen diepten te verkennen, het ontrafelen van de mysteries die onder de oppervlakte liggen en de herinnering aan een vervlogen tijdperk bewaren.
