James MarionSims - Een wetenschapper met een enorme controverse, want hoewel hij een eminentie was op het gebied van de geneeskunde en meer bepaald op het gebied van de gynaecologie, is hij voor velen ook een echte slechterik vanwege zijn wrede en onethische experimenten met de slavinnen.
Er wordt gezegd dat J. Marion Sims eind jaren vijftig zwarte slaven kocht en ze gebruikte als proefkonijnen voor zijn niet-geteste chirurgische experimenten. Hij voerde herhaaldelijk genitale operaties uit bij zwarte vrouwen zonder verdoving, omdat volgens hem "zwarte vrouwen geen pijn voelen." Ondanks zijn onmenselijke tests op zwarte vrouwen, werd Sims "De vader van de moderne gynaecologie" genoemd, en zijn standbeeld stond net buiten de New York Academy of Medicine tot de verwijdering in april 1850, na protesten in het hele land over zuidelijke standbeelden.
James Marion Sims - De vader van de moderne gynaecologie
De Amerikaanse arts James Marion Sims (1813-1883) was zonder twijfel de belangrijkste chirurg van de 19e eeuw en beschouwt zichzelf vandaag als de vader en grondlegger van de moderne gynaecologie. Hij ontwikkelde onder meer de eerste consistente en succesvolle operatie voor de vesico-vaginale fistel, een vreselijke medische complicatie die direct verband houdt met de bevalling, ontwikkeld tussen de blaas en de vagina en die resulteert in constante en oncontroleerbare urine-incontinentie.
Marion Sims slaagde er zo in een medisch probleem op te lossen dat miljoenen vrouwen door de geschiedenis heen ernstig had getroffen, iets dat tot dan toe zo veel artsen hadden onderzocht en gezocht zonder succes. Geprezen en bewonderd als een held in chirurgische termen, is de reputatie van Sims zelfs in deze eeuw niet ingestort, toen de vormen en methoden die de chirurg had gebruikt om zijn vorderingen te ontwikkelen bekend werden, terecht aangevallen door het gebrek aan ethiek. van zijn procedures.
J. Marion Sims 'praktijk was diep geworteld in de slavenhandel
James Marion Sims, geboren in Lancaster County, South Carolina in 1813, begon het medische beroep toen doktoren niet dezelfde strenge cursussen en training volgden als vandaag. Na stage te hebben gelopen bij een dokter, een cursus van drie maanden gevolgd te hebben en een jaar gestudeerd te hebben aan Jefferson Medical College, begon Sims zijn praktijk in Lancaster. Hij verhuisde later naar Montgomery, Alabama, op zoek naar een nieuwe start na de dood van zijn eerste twee patiënten.
Het was in Montgomery dat Marion Sims zijn reputatie opbouwde bij rijke, blanke plantage-eigenaren door hun menselijke eigendommen te behandelen. Tussen 1845 en 1849 voerde hij verschillende experimentele operaties uit op Afro-Amerikaanse slavinnen, die hen tot enorm lijden leidden. Met andere woorden, de praktijk van Sims was diep geworteld in de slavenhandel.
Sims bouwden een ziekenhuis voor acht personen in het hart van het handelsdistrict in Montgomery. Hoewel de meeste gezondheidszorg op de plantages plaatsvond, werden enkele hardnekkige gevallen voorgelegd aan artsen zoals Sims die tot slaaf gemaakte werkers opknapten zodat ze weer konden produceren - en zich voortplanten - voor hun meesters. Anders waren ze nutteloos voor hun eigenaren.
Hoe kwamen Sims in dat veld binnen?
Zoals de meeste doktoren in de 19e eeuw, hadden Sims aanvankelijk weinig interesse in het behandelen van vrouwelijke patiënten - en geen specifieke gynaecologische opleiding. Het onderzoeken en behandelen van vrouwelijke organen werd inderdaad algemeen als beledigend en onsmakelijk beschouwd. Maar zijn interesse in het behandelen van vrouwen veranderde toen hem werd gevraagd om een patiënt te helpen die van een paard was gevallen en leed aan bekken- en rugpijn.
Om het letsel van deze vrouw te behandelen, realiseerde Sims zich dat hij rechtstreeks in haar vagina moest kijken. Hij zette haar op handen en voeten, leunde voorover en gebruikte toen zijn vingers om hem naar binnen te laten kijken. Deze ontdekking hielp hem de voorloper van het moderne speculum te ontwikkelen: het gebogen handvat van een tinnen lepel.
Uit zijn onderzoek kon Sims zien dat de patiënt een vesicovaginale fistel had. Zonder bekende remedie voor de aandoening, begonnen Sims in 1845 te experimenteren met chirurgische technieken om dergelijke fistels te behandelen. Als de meesters van de patiënten zorgden voor kleding en belasting betaalden, namen Sims in feite het eigendom van de vrouwen over totdat hun behandeling was voltooid.
De experimentele operaties van Sims waren meestal onethisch en wreed
De operaties van Sims werden uitgevoerd zonder verdoving, niet alleen omdat het gebruik ervan in de geneeskunde tegen die tijd net in ontwikkeling was, maar ook omdat Sims zelf beweerde dat de pijn niet groot genoeg was dat het gebruik van verdoving noodzakelijk was, iets waarmee de vrouwen niet deden zijn het er in het minst mee eens, hoewel ze natuurlijk ook niet werden gehoord. Terwijl Sims volgens sommigen persoonlijk geloofden dat "zwarte vrouwen geen pijn voelen."
Gedurende de vier jaar experimenteerde Sims met tientallen slavinnen in zijn oude ziekenhuis in de Montgomery, met als resultaat dat de schade die hij aan zijn slachtoffers veroorzaakte niet te overzien was. Sommigen van hen kregen de operaties herhaaldelijk, zoals het bekende geval van een jonge slaaf genaamd Anarcha Westcott, die leed aan een vesico-vaginaal of een recto-vaginaal fistelprobleem en 30 operaties van Sims onderging voordat hij in staat was om uit te voeren. , waardoor de gaten tussen haar blaas en endeldarm worden gesloten.
Een andere patiënt die Sims had geopereerd, was de 18-jarige Lucy, die een paar maanden eerder was bevallen en sindsdien niet meer in staat was om haar blaas onder controle te krijgen. Tijdens de procedure waren de patiënten volledig naakt en vroegen ze om op hun knieën te gaan zitten en voorover te buigen op hun ellebogen zodat hun hoofd op hun handen rustte. Lucy onderging een operatie van een uur, schreeuwend en schreeuwend van de pijn, terwijl bijna een dozijn andere dokters toekeken.
Zoals Sims later in zijn autobiografie schreef: Het verhaal van mijn leven, "Lucy's pijn was extreem." Ze werd extreem ziek door zijn controversiële gebruik van een spons om de urine uit de blaas af te voeren, waardoor ze bloedvergiftiging opliep. "Ik dacht dat ze dood zou gaan ... het kostte Lucy twee of drie maanden om volledig te herstellen van de effecten van de operatie," Hij schreef.
Tegenwoordig is bekend dat geen van de operaties die door James Marion Sims werden uitgevoerd, consensus was, vrouwen werden met geweld geboeid en gedwongen om de wrede en uiterst pijnlijke experimentele procedures van Sims te ondergaan.
Een andere ongelukkige slaaf was Betsy, die ook hetzelfde lot onderging als Anarcha en Lucy. Om te zeggen dat Lucy, Anarcha en Betsy "De moeders van de moderne gynaecologie" zijn in termen van bijdrage.
Experimenteren met tot slaaf gemaakte kinderen
Schrijver en medisch ethicus Harriet Washington zegt dat de racistische overtuigingen van Sims meer invloed hadden dan zijn gynaecologische experimenten. Voor en na zijn gynaecologische experimenten testte hij ook chirurgische behandelingen op tot slaaf gemaakte zwarte kinderen in een poging om "trismus nascentium" (neonatale tetanus) te behandelen - met weinig tot geen succes. Sims geloofden ook dat Afro-Amerikanen minder intelligent waren dan blanken, en dachten dat dit kwam doordat hun schedels te snel groeiden rond hun hersenen. Hij opereerde Afro-Amerikaanse kinderen met behulp van een schoenmakersgereedschap om hun botten uit elkaar te wrikken en hun schedels los te maken.
Conclusie
De huiveringwekkende geschiedenis van de moderne gynaecologie en hoe J. Marion Sims experimenteerde met het uitvoeren van vaginale operaties zonder verdoving bij zwarte slaven, blijft tot op de dag van vandaag een onderwerp van discussie. Door de jaren heen hebben veel vrouwen en mannen gedemonstreerd tegen het standbeeld van J. Marion Sims in Central Park in New York, om te protesteren tegen zijn misbruik en om zijn verwijdering te eisen. Het standbeeld werd in april 2018 verwijderd en werd verplaatst naar Green-Wood Cemetery in Brooklyn, New York, waar Sims begraven ligt. Maar de vraag die nog steeds diep in gedachten blijft: "Is dit het feit dat er zonder wreedheid geen ontwikkeling in de wetenschap is?"
