اکثریت قریب به اتفاق کشورهای اصلی جهان باستان به منطقه ای تاریک و تاریک شبیه جهنم مسیحی اعتقاد داشتند ، جایی که مردم در آن سفر می کردند و با هیولاهای عجیب و ترسناکی مواجه می شدند که آنها را وحشت زده می کرد. این مایاهاکه جنوب مکزیک و بیشتر آمریکای مرکزی را اشغال کردند ، از این قاعده مستثنی نبودند و این جهنم را Xibalba نامیدند.
مایایی ها تصور می کردند که ورود به این تونل تاریک و جهنمی از طریق صدها سینوت در جنوب شرقی مکزیک پراکنده شده است ، که منجر به ایجاد یک شبکه هزارتوی از اعماق غول پیکر غرق در آب های آبی شد که اکنون بومی مکزیک هستند.
این سایت ها به طور واضح برای مقدسات مقدس بودند مایاها، دسترسی به مکانی پر از خدایان مرموز (معروف به اربابان خیبالبا) و موجودات وحشتناک ؛ در حال حاضر ، سنوتوها هاله ای عرفانی دارند که آنها را به مکانهای اجباری برای کشف گذشته مکزیک و شگفتی های طبیعی که ساکنان باستانی آن منطقه را مجذوب خود کرده است تبدیل می کند.
در دنیای زیرین مایاها، اربابان Xibalba توسط سلسله مراتب و شوراها سازماندهی شدند که با نوعی تمدن همزیستی داشتند. ظاهر آنها معمولاً همیشه جسورانه و تاریک بود و نماد قطب مخالف زندگی بودند: در نتیجه ، آنها به عنوان تعادل بین جهانهای زنده و جهان مردگان عمل می کردند.
خدایان اصلی Xibalba Hun-Camé (One-Death) و Vucum-Camé (Seven-Death) بودند ، اما بزرگترین چهره بدون شک Ah Puch بود که به Kisin یا Yum Kimil نیز معروف است. ارباب مرگبه آنها توسط مایاها ، که به افتخار آنها قربانی انسانی کردند ، مورد پرستش قرار گرفتند.
بر اساس کتاب مقدس مایاها ، Popol Vuh ، دو برادر به نام های Hunahp و Ixbalanqué قبل از شکل گیری جهان به عنوان جهان تحت عنوان زمین زیر زمین سقوط کردند ، پس از اینکه توسط خدایان برای بازی توپ به چالش کشیده شد. آنها مجبور بودند در طول سفر خود به این قلمرو عجیب و وحشتناک چالش های زیادی را تحمل کنند ، مانند پیمودن پله های تند ، عبور از رودخانه های خون و آب و عبور از اتاق های تاریک با موجودات وحشی یا خار.
Popol Vuh سطوح مختلف Xibalba را به این شکل به تصویر می کشد:
- خانه تاریک ، کاملاً توسط تاریکی احاطه شده است.
- خانه سرد ، جایی که باد یخی گوشه و کنار فضای داخلی آن را فرا گرفته بود.
- خانه جگوارها ، پر از جگوارهای وحشی که از یک افراط به افراط دیگر می دویدند.
- خانه خفاش ها ، مملو از خفاش ها که خانه را پر از صدای ناله کرده بود.
- خانه چاقوها ، جایی که جز چاقوهای تیز و خطرناک در آن وجود نداشت.
- وجود یک خانه ششم به نام خانه گرما ذکر شده است ، جایی که فقط در آن خزه ، آتش ، شعله و رنج وجود داشت.
از آنجا که مایاها تصور می کردند که هر مرد و زنی که می میرند به شیبالبا می روند ، آنها در مراسم دفن خود آب و غذا به مردگان می دهند تا روح آنها در سفر قریب الوقوع خود به دنیای زیرزمینی مخوف گرسنه نماند.
