برای سال‌ها، مجسمه ونوس ویلندورف دانشمندان را مجذوب خود کرده است. این مجسمه که تقریباً 30,000 سال پیش ساخته شده، یکی از قدیمی‌ترین نمونه‌های هنری است که انسان را به تصویر می‌کشد و به دوره پارینه سنگی فوقانی نسبت داده می‌شود که توسط شکارچیان عشایری ساخته شده است.
در سال 1908، در حین حفاری در نزدیکی روستای ویلندورف در اتریش پایین، مجسمه 11.1 سانتی متری (4.4 اینچی) معروف به "زهره ویلندورف" پیدا شد. بازنمایی زنان دارای اضافه وزن یا باردار، که در بسیاری از کتاب های تاریخ هنر وجود دارد، برای مدت طولانی به عنوان نمادی از باروری یا زیبایی تعبیر می شد.
دکتر ریچارد جانسون در دانشکده پزشکی دانشگاه کلرادو در سال 2020 گفت که اطلاعات کافی برای کمک به کشف معمای پیرامون مجسمه زهره ویلندورف به دست آورده است. به گفته جانسون، کلید درک قوانین در تغییر آب و هوا و رژیم غذایی نهفته است.
جانسون می‌گوید: «بعضی از اولین هنرهای جهان، مجسمه‌های مرموز زنان چاق از زمان شکارچیان در عصر یخبندان اروپا هستند، جایی که اصلاً انتظار نداشتید چاقی را ببینید.» ما نشان می‌دهیم که این مجسمه‌ها با زمان استرس شدید تغذیه‌ای مرتبط هستند.»
یک تیم تحقیقاتی به سرپرستی گرهارد وبر انسان شناس از دانشگاه وین و متشکل از زمین شناسان الکساندر لوکندر و ماتیاس هارژاوزر و والپورگا آنتل-ویزر ماقبل تاریخ از موزه تاریخ طبیعی وین، از تصاویر توموگرافی با وضوح بالا برای کشف این مواد استفاده کرده اند. که زهره تراشیده شده احتمالاً از شمال ایتالیا آمده است. این یافته قابل توجه تحرک انسان های اولیه مدرن را بین بخش های شمالی و جنوبی کوه های آلپ برجسته می کند.
مجسمه ناهید که 30,000 سال قدمت دارد از اولیت، نوعی سنگ که در مجاورت ویلندورف یافت نمی شود، ساخته شده است. ونوس فون ویلندورف نه تنها از نظر طراحی، بلکه از نظر متریال به کار رفته در ساخت آن نیز منحصر به فرد است. دیگر پیکره‌های ناهید معمولاً از عاج، استخوان یا سنگ‌های مختلف تشکیل شده‌اند، با این حال ناهید اتریش پایین از اولیت تشکیل شده است، که آن را در میان اشیاء فرقه استثنایی می‌کند.
در سال 1908 مجسمه ای در واچائو کشف شد و اکنون در موزه تاریخ طبیعی وین به نمایش گذاشته شده است. با این حال، تا کنون، آن را تنها از خارج مورد مطالعه قرار گرفته است. گرهارد وبر انسان شناس از دانشگاه وین اکنون از یک روش جدید برای بررسی درونی آن استفاده کرده است: توموگرافی کامپیوتری میکرو. وضوح اسکن ها تا 11.5 میکرومتر است که معمولاً فقط از طریق میکروسکوپ دیده می شود. اولین یافته این است که «زهره از درون به هیچ وجه یکنواخت به نظر نمی رسد. این انسان شناس می گوید: ویژگی خاصی که می توان از آن برای تعیین منشأ آن استفاده کرد.
الکساندر لوکندر و ماتیاس هارژاوزر از موزه تاریخ طبیعی در وین، که قبلا با اولیت ها کار کرده بودند، به تیمی پیوستند تا نمونه هایی از اتریش و اروپا را تجزیه و تحلیل و مقایسه کنند. این تیم یک کار پیچیده، نمونه های سنگی را از فرانسه تا شرق اوکراین، از آلمان تا سیسیل به دست آورد، آنها را برش داد و آنها را زیر میکروسکوپ تجزیه و تحلیل کرد. تجزیه و تحلیل ها به دلیل بودجه ارائه شده توسط ایالت اتریش پایین امکان پذیر شد.
داخل نیز اطلاعاتی در مورد بیرون می دهد
داده های توموگرافی ناهید نشان داد که رسوبات در سنگ ها از نظر اندازه و تراکم متفاوت است. همراه با آنها، قطعات کوچک پوسته و شش دانه بزرگتر و متراکم تر به نام "لیمونیت" نیز یافت شد. این امر حفره‌های نیمکرهای با اندازه یکسان در سطح زهره را توضیح می‌دهد: وبر توضیح می‌دهد: «لیمونیت‌های سخت احتمالاً زمانی که خالق زهره در حال حک کردن آن بوده، پدید آمده‌اند. در مورد ناف زهره، ظاهراً او آن را از روی ناچاری به فضیلت تبدیل کرد.
یافته دیگر: اولیت ونوس متخلخل است زیرا هسته میلیون ها گلبول (ooides) که از آن تشکیل شده است حل شده است. این باعث شد که 30,000 سال پیش برای یک مجسمه ساز به ماده ای مطلوب تبدیل شود، زیرا کار با آن آسان تر است. یک پوسته کوچک به طول تنها 2.5 میلی متر نیز کشف شد و قدمت آن به دوره ژوراسیک باز می گردد. این احتمال وجود سنگ بخشی از دوران زمین شناسی میوسن در حوضه وین را رد کرد.
محققان اندازه دانه سایر نمونه ها را به طور کامل بررسی کردند. آنها از برنامه های پردازش تصویر استفاده کردند و هزاران دانه جداگانه را به صورت دستی شمارش و اندازه گرفتند. هیچ یک از نمونه ها در شعاع 200 کیلومتری ویلندورف حتی از راه دور با هم مطابقت نداشتند. تجزیه و تحلیل نشان داد که نمونه‌های زهره از نظر آماری با نمونه‌های شمال ایتالیا در نزدیکی دریاچه گاردا یکسان است. این باور نکردنی است، به این معنی که زهره (یا مواد آن) سفر خود را از جنوب آلپ به سمت دانوب در شمال آلپ آغاز کرد.
«مردم در Gravettian - فرهنگ ابزار آن زمان - به دنبال مکان‌های مطلوب بودند و در آن ساکن بودند. گرهارد وبر توضیح می دهد که وقتی آب و هوا یا وضعیت طعمه تغییر می کرد، ترجیحاً در کنار رودخانه ها حرکت می کردند. چنین سفری می توانست نسل ها طول بکشد.
چند سال پیش، محققان یکی از دو مسیر بالقوه از جنوب به شمال را شبیه‌سازی کردند و مسیری را در اطراف کوه‌های آلپ و به دشت پانونی انتخاب کردند. با این حال، جهت دیگر، از طریق کوه های آلپ بوده است، اگرچه به دلیل بدتر شدن آب و هوا در آن زمان، مشخص نیست که آیا این امکان بیش از 30,000 سال پیش وجود داشت یا خیر. اگر در آن زمان یخچال های طبیعی وجود داشت، این جایگزین بسیار بعید بود. به غیر از 35 کیلومتر در دریاچه Reschen، سفر به طول 730 کیلومتر در امتداد Etsch، Inn، و دانوب همیشه زیر 1000 متر از سطح دریا بوده است.
اتصال احتمالی، اما احتمال کمتر، به شرق اوکراین
داده ها نشان می دهد که شمال ایتالیا سرچشمه سنگ اولیت زهره است. با این حال، منشاء بالقوه دیگری در شرق اوکراین وجود دارد که بیش از 1,600 کیلومتر از ویلندورف فاصله دارد. نمونه ها به دقت نمونه های ایتالیایی مطابقت ندارند، اما بهتر از نمونه های دیگر هستند. علاوه بر این، پیکره‌های زهره در جنوب روسیه در نزدیکی آن قرار داشتند که کمی جوان‌تر هستند اما کاملاً شبیه ناهید موجود در اتریش هستند. علاوه بر این، نتایج ژنتیکی نشان می دهد که مردم اروپای مرکزی و شرقی در آن دوره با یکدیگر مرتبط بودند.
داستان هیجان انگیز زهره اتریش پایین را می توان ادامه داد. در حال حاضر، تنها تعداد انگشت شماری از مطالعات علمی وجود انسان های ماقبل تاریخ را در منطقه آلپ و با تحرک آنها بررسی کرده اند. به عنوان مثال، "اوتزی" معروف به 5,300 سال پیش باز می گردد. با کمک نتایج ناهید و شبکه تحقیقاتی جدید مبتنی بر وین، تکامل انسانی و علوم باستان شناسی، با همکاری مردم شناسی، باستان شناسی و سایر رشته ها، وبر قصد دارد تا تاریخ اولیه منطقه آلپ را روشن کند.
این مطالعه در ابتدا در مجله منتشر شد گزارش علمی در ماه فوریه 28، 2022.
پس از خواندن در مورد ونوس ویلندورف، در مورد آن بخوانید آیا مجسمه های مرموز 5,000 ساله وینچا واقعاً می توانند شواهدی از نفوذ فرازمینی باشند؟
