بچه های سبز وولپیت یک داستان افسانه ای است که به قرن دوازدهم برمی گردد و داستان دو کودک را بازگو می کند که در حاشیه یک مزرعه در روستای انگلیسی وولپیت ظاهر شده اند.
بچه های سبز Woolpit
دختر و پسر کوچک هر دو سبز رنگ بودند و به زبان عجیبی صحبت می کردند. بچه ها بیمار شدند و پسر مرد ، اما دختر زنده ماند و به مرور زمان شروع به یادگیری زبان انگلیسی کرد. وی متعاقباً داستان منشأ آنها را بیان کرد و ادعا کرد که آنها از محلی به نام سرزمین سنت مارتین سرچشمه گرفته اند ، که در یک محیط تاریک دائمی وجود داشت و ساکنان آن در زیر زمین زندگی می کردند.
در حالی که برخی معتقدند این داستان یک داستان عامیانه است که ملاقات خیالی با مردم یک سیاره دیگر را زیر پای ما نشان می دهد ، یا حتی فرازمینی ها، دیگران معتقدند که این یک روایت واقعی است ، اگر تا حدی تغییر کند ، از یک رویداد تاریخی که نیاز به مطالعه بیشتر دارد.
داستان در روستای وولپیت در سافولک ، شرق آنگلیا اتفاق می افتد. این منطقه در قرون وسطی در پربازده ترین و کشاورزی ترین منطقه روستایی انگلستان قرار داشت. این روستا قبلاً متعلق به ابی ثروتمند و قدرتمند بوری سنت ادموندز بود.
دو تن از وقایع نگاران قرن دوازدهم داستان را ثبت کردند: رالف کوگستال (درگذشت در سال 12 میلادی) ، راهب صومعه سیسترسیایی در کوگشال (حدود 1228 کیلومتری جنوب وولپیت) ، که در مورد فرزندان سبز وولپیت در آنجا نوشت. Chronicon Anglicanum (Chronicle انگلیسی) ؛ و ویلیام نیوبرگ (1136-1198 میلادی) ، مورخ و معتقد انگلیسی در مقدمه آگوستینی نیوبرگ ، در شمال در یورکشایر ، که داستان کودکان سبز وولپیت را در کار اصلی خود شامل می شود. Historia rerum Anglicarum (تاریخچه امور انگلیسی).
بسته به نسخه ای از داستان که خوانده اید ، نویسندگان اظهار داشته اند که این وقایع در زمان پادشاهی استفان (1135-54) یا شاه هنری دوم (1154-1189) رخ داده است. و داستانهای آنها رویدادهای تقریباً مشابهی را بیان می کرد.
داستان بچه های سبز Woolpit
با توجه به داستان کودکان سبز ، یک پسر و خواهرش هنگام برداشت در مزرعه خود هنگام برداشت محصول در نزدیکی گودالی که برای گیر انداختن گرگ ها در کلیسای سنت ماری در چاله های گرگ (Woolpit) حفر شده بود ، کشف شدند. پوست آنها سبز بود ، لباس آنها از مواد عجیب و غریب ساخته شده بود و آنها به زبانی صحبت می کردند که برای دروکنندگان ناشناخته بود.
با وجود اینکه گرسنه به نظر می رسیدند ، کودکان از مصرف هر غذایی که به آنها پیشنهاد می شد خودداری می کردند. سرانجام ، مردم محلی لوبیاهای تازه چیده شده را آوردند که بچه ها آنها را خوردند. آنها ماه ها فقط با حبوبات زندگی می کردند تا اینکه طعم نان را در خود احساس کردند.
پسر بیمار شد و اندکی بعد مرد ، در حالی که دختر سالم ماند و در نهایت پوست سبز رنگ خود را از دست داد. او زبان انگلیسی را یاد گرفت و متعاقباً در ناحیه مجاور نورفولک ، در کینگ لین ، ازدواج کرد.
طبق برخی افسانه ها ، او نام "اگنس بره" را گرفت و مردی که با او ازدواج کرد فرستاده هنری دوم بود ، اما این حقایق تأیید نشده است. او هنگامی که یاد گرفت چگونه انگلیسی صحبت کند ، داستان اصلی آنها را بیان کرد.
یک زمین زیر زمینی بسیار عجیب
این دختر و برادرش ادعا کردند که از "سرزمین سنت مارتین" آمده اند ، جایی که هیچ خورشیدی جز تاریکی ثابت وجود نداشت و همه مانند آنها سبز بودند. او از منطقه "نورانی" دیگری که در رودخانه دیده می شود ، نام برد.
او و برادرش مشغول مراقبت از گله پدرشان بودند که در غاری تصادف کردند. آنها وارد شدند تونل و مدت ها در تاریکی قدم زدند تا در طرف دیگر در معرض نور شدید خورشید قرار گرفتند ، که آنها را شگفت انگیز دید. در آن زمان بود که آنها توسط دروکنندگان کشف شدند.
توضیحات
در طول این سالها نظریه های زیادی برای توضیح این روایت عجیب ارائه شده است. در مورد رنگ سبز مایل به زرد کودکان ، یکی از نظریه ها این است که آنها از کم خونی هیپوکرومیک ، که به نام کلروز نیز شناخته می شود (از کلمه یونانی Chloris ، که به معنی زرد مایل به سبز است) رنج می بردند.
رژیم غذایی نامناسب باعث ایجاد این بیماری می شود که رنگ گلبول های قرمز خون را تغییر داده و در نتیجه رنگ سبز قابل توجهی از پوست ایجاد می شود. این واقعیت که این دختر پس از اتخاذ رژیم غذایی سالم به حالت عادی برمی گردد ، به این ایده اعتبار می بخشد.
در مطالعات Fortean 4 (1998) ، پل هریس پیشنهاد کرد که کودکان یتیم فلاندری هستند ، احتمالاً از یک شهر همسایه به نام Fornham St. Martin ، که توسط رودخانه لارک از Woolpit جدا شده است.
بسیاری از مهاجران فلاندر در قرن دوازدهم وارد شدند اما در طول سلطنت شاه هنری دوم مورد آزار و اذیت قرار گرفتند. بسیاری از مردم در نزدیکی Bury St Edmunds در 12 کشته شدند. اگر آنها به جنگل تتفورد فرار کرده بودند ، بچه های وحشت زده ممکن است فکر می کردند که این گرگ و میش ابدی است.
آنها احتمالاً وارد یکی از بسیاری از معابر زیرزمینی معدن در منطقه شده اند و در نهایت آنها را به وولپیت سوق داده اند. بچه ها برای دهقانان وولپیت ، ملبس به لباس عجیب و غریب فلاندرایی و صحبت به زبان دیگری ، چشم نواز بودند.
ناظران دیگر ادعا کرده اند که منشاء کودکان بیشتر "دنیایی" است. بسیاری از مردم بر این باورند که کودکان سبز وولپیت پس از خواندن کتاب رابرت برتون در سال 1621 با عنوان "آناتومی مالیخولیا" از بهشت سقوط کردند و برخی تصور کردند که این کودکان فرازمینی ها.
ستاره شناس دانکن لونان در مقاله ای در سال 1996 که در مجله آنالوگ منتشر شد ، پیشنهاد کرد که کودکان به طور تصادفی از سیاره خود به وولپیت منتقل شده اند ، که ممکن است در مدار همزمان در اطراف خورشید خود گرفتار شده و شرایط زندگی را فقط در یک منطقه باریک گرگ و میش ارائه دهد. بین یک سطح داغ شدید و یک طرف تاریک یخ زده.
از اولین گزارش های مستند ، داستان کودکان سبز وولپیت بیش از هشت قرن به طول انجامیده است. در حالی که ممکن است جزئیات واقعی داستان هرگز کشف نشود ، از شعر ، کتاب ، اپرا و نمایشنامه های بیشماری در سراسر جهان الهام گرفته است و همچنان تخیل بسیاری از ذهن های کنجکاو را مجذوب خود می کند.
پس از خواندن در مورد کودکان سبز وولپیت ، مورد جذاب را بخوانید مردم آبی کنتاکی
