چهره انسان های باستانی با جزئیات قابل توجهی زنده شد

گروهی از دانشمندان مؤسسه تحقیقاتی Senckenberg در فرانکفورت، آلمان، چندین سال پیش تصمیم گرفتند تا چهره انسان را روی گونه‌های انسان باستانی که قبلاً در زمین پرسه می‌زدند نشان دهند. آنها با استفاده از تکنیک های پیشرفته پزشکی قانونی، 27 سر مدل بر اساس قطعات استخوان، دندان ها و جمجمه های کشف شده در سراسر جهان در طول قرن گذشته تولید کردند. جمجمه‌های پیچیده‌ای حاصل سال‌ها تحقیق در سراسر آفریقا، آسیا و اروپا هستند.

در طول 8 میلیون سال گذشته حداقل XNUMX گونه انسان مانند روی زمین وجود داشته است. بازسازی های صورت که بخشی از نمایشگاه Safari zum Urmenschen ("سافاری انسان های اولیه") است، ما را به سفری در زمان می برد که هفت میلیون سال پیش با این گونه آغاز شد. sahelanthropus tchadensis و به روز مدرن ختم می شود Homo sapiens.

هر چهره داستان خود را در مورد زندگی انسان سانان در دوره مربوطه خود، از جمله محل زندگی آنها، آنچه می خوردند و علت احتمالی مرگ آنها می گوید. هر چهره داستان خود را در مورد زندگی انسان‌ها در آن عصر ارائه می‌کند، از جمله اینکه کجا زندگی می‌کردند، چه می‌خوردند و چگونه مردند. هنگامی که در ابتدا افتتاح شد، این نمایشگر به دلیل اختلاف نظرهای علمی چندین دهه در مورد طبقه بندی این گونه های باستانی، بحث های داغی را برانگیخت.

طبقه بندی فسیل ها به عنوان یک گونه یا گونه دیگر بسیار دشوار است. تنها چند هزار فسیل ماقبل تاریخ کشف شده است و کل زیرگونه ها اغلب فقط از یک فک یا جمجمه ناقص شناخته می شوند.

به عنوان مثال، کشف اخیر جمجمه در دمانسی در ترکیه نشان می دهد که تعدادی از گونه های معاصر اولیه «هومو» – هومو هابیلیس، هومو رودولفنسیس، هومو ارگاستر، و هومو ارکتوس - در واقع فقط تغییرات یک گونه هستند.

استخوان‌ها فقط می‌توانند خیلی چیزها را آشکار کنند، و متخصصان موظف هستند برای پر کردن شکاف‌های شجره‌ای 8 میلیون ساله انسان‌ها، تخمین‌هایی آگاهانه انجام دهند. دیرینه‌انتروپولوژیست‌ها باید ریشه‌های نیاکان بشر را با هر یافته جدید بازنویسی کنند، شاخه‌های جدید اضافه کنند و زمان تقسیم گونه‌ها را ثبت کنند، و بسیاری از اکتشافات، به جای ارائه پاسخ در مورد گذشته باستانی ما، فقط سؤالات دیگری را ایجاد می‌کنند.

Toumai ("امید زندگی") نامی است که به استخوان های یک انسان انسانی که بیش از یک دهه پیش در صحرای Djurab در چاد، آفریقای غربی کشف شد، داده شده است. sahelanthropus tchadensis گونه ها. این یکی از قدیمی ترین نمونه های انسان نما است که تاکنون کشف شده است و قدمت آن به 6.8 میلیون سال قبل می رسد.

جمجمه از sahelanthropus tchadensis کاملا ریز بود حجم مغز فقط 320 تا 380 سانتی‌متر مربع است که با شامپانزه‌های کنونی قابل مقایسه است و بسیار کمتر از میانگین حجم انسان 1350 سانتی‌متر است.

استرالوپیتکوس آفارنسیس Australopithecus afarensis بین 3.9 تا 2.9 میلیون سال پیش زندگی می کرد و دارای ظرفیت مغزی 380 تا 430 سی سی بود. تعدادی از بقایای این گونه در اتیوپی کشف شده است، از جمله فردی که در بالا نشان داده شده است، که جمجمه و فک او در سال 1975 در میان بقایای هفده نفر دیگر (نه بزرگسال، سه نوجوان و پنج کودک) در منطقه آفار اتیوپی کشف شد. "لوسی" اسکلت 3.2 میلیون ساله تقریباً کاملی که در هادر کشف شده است، شناخته شده ترین نمونه از این اسکلت است. Australopithecus afarensis.

خانم پلز یک نام مستعار رایج برای کامل ترین ها است Australopithecus africanus جمجمه، که در سال 1947 در استرکفونتین، آفریقای جنوبی کشف شد. اگرچه جنسیت فسیل کاملاً مشخص نیست، "او" یک فرد میانسال بود که 2.5 میلیون سال پیش زندگی می کرد و ظرفیت مغز آن 485 سی سی بود.

خانم پلز پس از افتادن در یک گودال گچی جان خود را از دست داد و بقایای او پس از پر شدن گودال با رسوب حفظ شد. فک ها و دندان های بزرگ Australopithecus africanus گونه‌هایی که بین 3 تا 2 میلیون سال پیش در جنوب آفریقا زندگی می‌کردند، مدت‌ها کارشناسان را گیج کرده بودند، اما اکنون آنها معتقدند طراحی جمجمه برای شکافتن آجیل و دانه‌ها عالی بود.

Paranthropus aethiopicus گونه‌ای انسان‌نما است که گمان می‌رود بین ۲.۷ تا ۲.۵ میلیون سال پیش زندگی می‌کرده است. اطلاعات بسیار کمی در مورد آنها وجود دارد زیرا بقایای کمی از آنها پیدا شده است.

فرد تصویر شده از جمجمه مرد بالغی که در ساحل غربی دریاچه تورکانا در کنیا در سال 1985 پیدا شد بازسازی شده است. او به دلیل رنگ تیره استخوان ناشی از سطوح بالای منگنز به "جمجمه سیاه" معروف شد. جمجمه سیاه 410 سی سی گنجایش جمجمه داشت و شکل دهانش نشان می دهد که نیش قوی داشت و می توانست گیاهان را بجود.

"Zinj" نامی است که به جمجمه 1.8 میلیون ساله ای داده شده است پارانتروپوس بویسی گونه ای که در سال 1959 در دره اولدووای تانزانیا یافت شد. نامگذاری شده بر اساس طبقه بندی اصلی گونه ها، Zinjanthropus boisei، زینج اولین کسی بود که متعلق به این گروه از انسان‌ها بود.

پارانتروپوس بویسی از حدود 2.3 تا 1.2 میلیون سال پیش در شرق آفریقا زندگی می کرد. حجم مغز آنها در حدود 500 تا 550 سی سی بود و دانه ها، گیاهان و ریشه هایی را می خوردند که با چوب های استخوان کنده شده بودند. به دلیل فک محکمی که برای شکستن آجیل نیز استفاده می شد، زینج به "مرد فندق شکن" نیز معروف است.

این مدل از یک نر بالغ این گونه است هومو رودولفنسیس، بازسازی شده از قطعات استخوان 1.8 میلیون ساله یافت شده در کوبی فورا، کنیا، در سال 1972. او از ابزار سنگی استفاده کرد و گوشت و گیاهان خورد. همو رودلفنسیس از 1.9 تا 1.7 میلیون سال پیش زندگی می کرد و ظرفیت جمجمه بزرگتری نسبت به همنوعان خود داشت که از 530 تا 750 سی سی متغیر بود. آنها ویژگی های متمایزی از جمله صورت صاف تر، پهن تر و دندان های بعد از نیش پهن تر، با تاج و ریشه های پیچیده تر داشتند.

یافتن «پسر ترکانا» یکی از دیدنی‌ترین اکتشافات در دیرینه‌انتروپولوژی بود. بازسازی او از اسکلت تقریباً کاملاً حفظ شده ای که در سال 1984 در Nariokotome در نزدیکی دریاچه تورکانا در کنیا یافت شد. این کامل ترین اسکلت انسان اولیه است که تا به حال پیدا شده است.

اعتقاد بر این است که پسر تورکانا بین 7 تا 15 سال سن داشته و 1.6 میلیون سال پیش زندگی می کرده است. بر اساس تحقیقات، این پسر در کنار دلتای کم عمق رودخانه، جایی که توسط رسوبات آبرفتی پوشانده شده بود، جان باخت. همو ارگاستر بین 1.8 تا 1.3 میلیون سال پیش زندگی می کرد و دارای جمجمه 700 تا 900 سی سی بود. بقایایی در تانزانیا، اتیوپی، کنیا و آفریقای جنوبی یافت شده است.

«میگلون» نامی است که به بقایای یک مرد بالغ متعلق به این گروه داده شده است همو هایدلبرگنزسیس بیش از 1993 فسیل انسانی از این گونه که جد مستقیم نئاندرتال ها محسوب می شوند، در سیما د لس یافت شده است. سایت Huesos.

میگلون، که نام مستعار "آتاپوئرکا 5" است، کامل ترین جمجمه یک انسان است. همو هایدلبرگنزسیس تا کنون پیدا شده است. میگلون مردی سی ساله است که حدود 400,000 سال پیش مرد. جمجمه او شواهدی از 13 ضربه جداگانه نشان داد و او بر اثر سپتی سمی ناشی از شکستگی دندان ها درگذشت - یک دندان در اثر یک ضربه قوی از وسط شکسته شد، به طوری که گوشت در معرض دید قرار گرفت و منجر به یک روند عفونی شد که تا نزدیک به استخوان اربیتال ادامه داشت. .

مدلی که در اینجا نشان داده شده است، شامل تغییر شکل نیست. همو هایدلبرگنزسیس بین 1.3 میلیون تا 200,000 سال پیش زندگی می کرد. حجم جمجمه آنها از 1100 تا 1400 سی سی با میانگین 1350 سی سی انسان امروزی همپوشانی دارد. فسیل های این گونه در اسپانیا، ایتالیا، فرانسه و یونان یافت شده است.

"پیرمرد لاشاپل" از جمجمه و فک یک نفر بازسازی شد Homo neanderthalensis مردی که در سال 1908 در سنگ آهکی غار کوچکی در نزدیکی La Chapelle-aux-Saints در فرانسه دفن شده بود پیدا شد.

او 56,000 سال پیش زندگی می کرد و اولین اسکلت نسبتا کامل یک نئاندرتال بود که تا به حال پیدا شد. دانشمندان تخمین می زنند که او در زمان مرگ نسبتاً پیر شده بود، زیرا استخوان در امتداد لثه ها رشد کرده بود، جایی که او چندین دندان را از دست داده بود، شاید ده ها سال قبل. او در حقیقت آنقدر دندان نداشت که ممکن است قبل از اینکه بتواند آن را بخورد، به غذای خود نیاز داشته باشد.

اسکلت پیرمرد نشان می‌دهد که او نیز از بیماری‌های متعددی از جمله آرتروز رنج می‌برد و استخوان‌های زیادی شکسته است. نئاندرتال ها به طور کلی توسط دیرینه شناسان به عنوان گونه طبقه بندی می شوند همو نئاندرتالنسیس ، اما برخی آنها را زیرگونه می دانند نام علمی انسان (هوموساپین نئاندرتالنسیس).

اعتقاد بر این است که اولین انسان‌ها با ویژگی‌های اولیه نئاندرتال در اوایل 600,000 تا 350,000 سال پیش در اروپا وجود داشته‌اند و حدود 30,000 سال پیش از بین رفتند. ظرفیت جمجمه نئاندرتال به طور قابل توجهی بزرگتر از میانگین 1350 سی سی برای انسان مدرن بود. با این حال، آنها اندازه بدن بزرگتری نیز داشتند. تحقیقات اخیر اکنون به این واقعیت اشاره می کند که آنها از سطح هوشی یکسان یا مشابه با انسان های مدرن برخوردار بودند.

"هابیت" نامی است که به بقایای ماده از گونه انسان نما که به آن معروف است، داده شده است هومو فلورسینسیس، در سال 2003 در لیانگ بوآ، فلورس، اندونزی یافت شد. نامش به خاطر جثه کوچک او، حدود 1 متر قد (حدود 3'3 اینچ) بود و حدود 18,000 سال پیش زندگی می کرد.

420 اسکلت جزئی افراد دیگر قبلاً کشف شده است، و آنها کانون تحقیقات دقیقی برای تعیین اینکه آیا آنها گونه‌ای متمایز از انسان‌های امروزی را نشان می‌دهند یا خیر، قرار گرفته‌اند. این انسان به دلیل جثه و مغز کوچک (12,000 سی سی) و همچنین عمر طولانی (شاید تا XNUMX سال پیش) قابل توجه است.

نام علمی برای انسان است نام علمی انسان (لاتین به معنای "مرد عاقل"). انسان های مدرن از نظر تشریحی برای اولین بار در 195,000 سال پیش در آفریقا در فسیل ها ظاهر شدند. مدل نشان داده شده در بالا با استفاده از قطعات جمجمه و فک پایین کشف شده در غاری در اسرائیل در سال 1969 ایجاد شد.

این هومو ساپین زن جوان بین 100,000 تا 90,000 سال پیش وجود داشته است. استخوان های او نشان می دهد که او حدود 20 ساله بوده است. سر شکسته او در یک قبر کوچک در کنار استخوان های 20 نفر دیگر کشف شد.

بازسازی های صورت تبدیل به یک ویدیوی متحرک توسط دن پتروویچ، که تغییر تدریجی ویژگی های صورت را در طول زمان به تصویر می کشد.