Blythe Intaglios، که اغلب به عنوان خطوط نازکا آمریکا شناخته می شود، مجموعه ای از ژئوگلیف های عظیم است که در صحرای کلرادو در پانزده مایلی شمال Blythe، کالیفرنیا قرار دارند. تقریباً 600 ژئوگلیف (ژئوگلیف انسانی) تنها در جنوب غربی ایالات متحده وجود دارد، اما آنچه که در اطراف Blythe را متمایز می کند مقیاس و پیچیدگی آنهاست.
شش مجسمه روی دو مسا در سه مکان مجزا قرار گرفته اند که همگی در فاصله 1,000 فوتی از یکدیگر قرار دارند. ژئوگلیف ها تصاویری از افراد، حیوانات، اشیاء و اشکال هندسی هستند که ممکن است از بالا مشاهده شوند.
در 12 نوامبر 1931، خلبان نیروی هوایی ارتش، جورج پالمر، هنگام پرواز از سد هوور به لس آنجلس، ژئوگلیف های Blythe را پیدا کرد. یافته های او باعث بررسی منطقه شد که منجر به این شد که شخصیت های عظیم به عنوان مکان های تاریخی تعیین و دوبله شوند. "پیکرهای غول پیکر صحرا." به دلیل کمبود پول در نتیجه رکود بزرگ، تحقیقات بیشتر در مورد این سایت باید تا دهه 1950 منتظر بماند.
انجمن نشنال جئوگرافیک و مؤسسه اسمیتسونیان در سال 1952 تیمی از باستان شناسان را برای بررسی این سنگ ها فرستادند و داستانی با تصاویر هوایی در نسخه سپتامبر نشنال جئوگرافیک منتشر شد. بازسازی ژئوگلیف ها و نصب حصارها برای محافظت از آنها در برابر خرابکاری و آسیب پنج سال دیگر طول می کشد.
لازم به ذکر است که چندین ژئوگلیف در نتیجه استفاده از مکان برای آموزش بیابان توسط ژنرال جورج اس. Blythe Intaglios اکنون توسط دو خط حصار محافظت می شود و به عنوان بنای تاریخی ایالتی شماره 101 همیشه در دسترس عموم است.
تصور می‌شود که Blythe Intaglios توسط بومیان آمریکایی که در کنار رودخانه کلرادو زندگی می‌کردند ایجاد شده‌اند، اگرچه هیچ توافقی در مورد اینکه کدام قبیله‌ها و چرا آنها را ایجاد کرده‌اند وجود ندارد. یک نظریه این است که آنها توسط پاتایان ساخته شده اند، که از حدود حدوداً بر منطقه حکومت می کردند. 700 تا 1550 بعد از میلاد
در حالی که معنای گلیف ها نامشخص است، قبایل بومی موهاو و کوئچان منطقه معتقدند که پیکره های انسانی نماد مستامهو، خالق زمین و تمام حیات هستند، در حالی که اشکال حیوانی نشان دهنده هاتاکولیا، یکی از دو شیر کوهستانی/مردمی است که بازی می کردند. نقشی در روایت خلقت بومیان این منطقه رقص های آیینی را برای احترام به خالق زندگی در دوران باستان انجام می دادند.
از آنجایی که تاریخ گذاری ژئوگلیف ها دشوار است، تشخیص زمان ایجاد آنها دشوار است، اگرچه تصور می شود بین 450 تا 2,000 سال قدمت داشته باشند. برخی از مجسمه های عظیم از نظر باستان شناسی به خانه های صخره ای 2,000 ساله مرتبط هستند که به نظریه دوم اعتبار می بخشد. با این حال، مطالعه جدیدتر از دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، قدمت آنها را تقریباً به سال 900 پس از میلاد می رساند.
بزرگ‌ترین خاتم، با امتداد 171 فوت، یک مرد یا غول پیکر را نشان می‌دهد. یک شکل ثانویه، 102 فوت قد از سر تا پا، مردی را با یک فالوس برجسته نشان می‌دهد. شکل نهایی انسان در جهت شمال به جنوب است، بازوهایش باز شده، پاهایش به سمت بیرون هستند و زانوها و آرنج هایش قابل مشاهده است. از سر تا پا 105.6 فوت طول دارد.
فیشرمن شامل مردی است که نیزه ای در دست دارد، دو ماهی در زیر او، و یک خورشید و مار در بالا. این مورد بحث برانگیزترین گلیف است زیرا برخی معتقدند که در دهه 1930 حک شده است، علیرغم این واقعیت که اکثر مردم احساس می کنند بسیار قدیمی تر است.
تصور می شود که نمایش حیوانات اسب یا شیر کوهی باشد. چشمان مار زنگی به شکل دو سنگریزه در یک قلم مار گرفته شده است. طول آن 150 فوت است و در طول سال ها توسط خودروها ویران شده است.
Blythe Glyphs، اگر هیچ چیز دیگری نباشد، بیانی از هنر بومی آمریکا و نگاهی اجمالی به توانایی هنری آن زمان است. ژئوگلیف‌های Blythe با خراشیدن سنگ‌های سیاه بیابان ایجاد شده‌اند تا خاکی با رنگ روشن‌تر در زیر آن نمایان شود. آنها با چیدن سنگ هایی که از مرکز در امتداد گوشه های بیرونی خارج شده بودند، الگوهای مدفون ایجاد کردند.
برخی حدس می زنند که این مجسمه های زمینی باشکوه قرار بود پیام های مذهبی به اجداد یا نقاشی هایی برای خدایان باشد. در واقع، این ژئوگلیف ها از روی زمین نامحسوس هستند و درک آنها اگر غیرممکن نباشد، دشوار است. تصاویر از بالا مشخص است، که در وهله اول به این صورت بود.
بوما جانسون، باستان شناس دفتر مدیریت زمین در یوما، آریزونا، گفت که او نمی تواندبه یک [مورد خارق‌العاده] فکر کنید که در آن [فردی] می‌توانست روی تپه‌ای بایستد و به [یک قلم‌نویس به طور کامل] نگاه کند.»
Blyth Intaglios اکنون یکی از بزرگ‌ترین آثار هنری بومی کالیفرنیا است و شانس کشف ژئوگلیف‌های مدفون مشابه در بیابان همچنان ادامه دارد.
