باستان شناسان دو مجسمه برنزی مصر باستان را که اوزیریس را در حفاری در روستای Kluczkowice در شهرستان Opole Lubelskie، لهستان نشان می دهد، کشف کردند.
این یافته‌ها بخشی از سپرده‌ای است که گمان می‌رود از مجموعه‌ای متعلق به خانواده کلنیفسکی باشد که تا زمان حمله آلمان به لهستان در طول جنگ جهانی دوم در کاخ Kluczkowice زندگی می‌کردند.
بر اساس خاطرات نوشته شده توسط ماریا کلنیوسکا، او سفر به مصر در سال 1904 و گذراندن چهار ماه در قاهره و بازدید از اسکندریه را توصیف می کند. آنچه برای ماریا پس از جنگ اتفاق افتاد ناشناخته است، شوهرش در جنگ جهانی اول درگذشت، در حالی که پسرش که این ملک را به ارث برده بود در جنگ جهانی دوم کشته شد.
محققان پیشنهاد می کنند که خانواده ممکن است این آثار را برای محافظت از آنها در برابر نیروهای اس اس آلمان در سال 1942 یا درست پس از جنگ که اثاثیه و مجموعه های کاخ غارت و پراکنده شده بود، پنهان کرده باشند.
پس از کشف مجسمه‌ها، نگهبان آثار تاریخی لوبلسکی (LWKZ) گفت: «این یافته در منطقه ما بسیار غیرمعمول است و شک و تردیدهایی را در مورد صحت ایجاد کرده است».
این آثار برای تأیید به اداره حفاظت از بناهای تاریخی در لوبلین فرستاده شد، که مشخص شد این دو مجسمه اوزیریس، خدای باروری، کشاورزی، زندگی پس از مرگ، مردگان، رستاخیز، زندگی و پوشش گیاهی در دین مصر باستان را نشان می‌دهند. .
مجسمه سوم از این کانسار به‌عنوان مجسمه نیم تنه باکوس، معادل رومی دیونوسوس، مرتبط با شراب‌سازی، باغ‌ها و میوه‌ها، پوشش گیاهی، باروری، جشن، جنون، جنون آیینی، وجد مذهبی، و تئاتر شناسایی شد.
با همکاری موزه ملی در لوبلین و گروه باستان شناسی دانشگاه ورشو، مجسمه های اوزیریس به هزاره اول قبل از میلاد قدمت دارند، در حالی که مجسمه نیم تنه باکوس مربوط به قرن اول پس از میلاد بوده و احتمالاً بخشی از آن بوده است. یک سه پایه، مشابه نمونه ای که در قرن 1 در نزدیکی کوه وزوویوس در ایتالیا یافت شد.
محققان همچنین بخشی از یک شمشیر تشریفاتی با تزئینات فراوان متعلق به قرن هفدهم را کشف کردند که احتمالاً یک کولیشمارد بوده است، یک شمشیر کوتاه محبوب که اولین بار در سال 17 ظاهر شد و در دربارهای سلطنتی در سراسر اروپا رایج بود.
دکتر Łukasz Miechowicz، از موسسه باستان شناسی و قوم شناسی آکادمی علوم لهستان در ورشو، در گفتگو با Science در لهستان، گفت: "یافتن بخشی از مجموعه ارزشمندی که سال ها پیش گم شده بود برای علم و فرهنگ اهمیت زیادی دارد. میراث و توسعه گردشگری.»
پس از مطالعه بیشتر، این آثار به عنوان بخشی از مجموعه‌های موزه ملی لوبلین منتقل می‌شوند.
