با توجه به گزارش ScienceAlertدر سال 2019، یک تیم بین المللی از دانشمندان به رهبری ملیسا کندی باستان شناس از دانشگاه استرالیای غربی، ماسه سنگی به طول 140 متر را در نزدیکی الولا، در شمال غربی عربستان سعودی به نام IDIHA-F-0011081 حفاری کردند. محوطه های مرموز و مستطیل شکل توسط مردم نوسنگی برای مراسم ناشناخته استفاده می شد. حفاری‌ها صدها قطعه از بقایای حیوانات را که در اطراف یک تخته سنگی ایستاده که به عنوان مقدس تعبیر می‌شود، نشان داده است. این نشان می دهد که تخته سنگ یک سنگ مقدس است که نشان دهنده خدا یا خدایان مردمی است که هزاران سال پیش در منطقه زندگی می کردند.
موستاتیل ها یک کشف منحصر به فرد در زمینه باستان شناسی هستند. این سازه‌ها تنها در شمال غربی عربستان سعودی یافت می‌شوند و اولین بار در دهه 1970 توسط عکس‌برداری هوایی کشف شدند. این سازه‌های عجیب از سنگ ساخته شده‌اند و به شکل مستطیل هستند و طول آن معمولاً بیشتر از عرض آن است. دیوارهای این سازه با سنگ هایی که بدون استفاده از ملات یا سیمان روی هم قرار گرفته اند، به روشی به نام سنگ تراشی خشک ساخته شده است. موستاتیل ها می توانند از نظر اندازه متفاوت باشند، برخی از آنها نسبتا کوچک هستند و برخی دیگر تا ده ها متر طول دارند.
اعتقاد بر این است که آنها سازه های باستانی هستند که در دوره نوسنگی ساخته شده اند که قدمت آن به حدود 8,000 سال پیش باز می گردد. موستاتیل ها هنوز در هاله ای از رمز و راز هستند و هدف آنها کاملاً مشخص نیست. برخی از کارشناسان بر این باورند که ممکن است از آنها برای اهداف مذهبی یا تشریفاتی استفاده شده باشد، در حالی که برخی دیگر معتقدند که می‌توان از آنها برای رصدهای نجومی یا به عنوان محوطه حیوانات استفاده کرد.
نظریه دیگری نشان می دهد که موستاتیل برای شکار استفاده می شده است. دیوارهای سنگی ممکن است موانعی را ایجاد کرده باشند که حیوانات را به فضای باریکی هدایت می‌کند که در آنجا به راحتی می‌توان آنها را شکار کرد. این نظریه با وجود تله های حیوانات باستانی در نزدیکی برخی از موستاتیل ها پشتیبانی می شود.
برخی از کارشناسان پیشنهاد می کنند که موستاتیل ها به عنوان مقبره یا اتاق دفن استفاده می شده است. یکنواختی سازه ها و وجود بقایای انسانی که در نزدیکی برخی از موستاتیل ها یافت می شود این نظریه را تایید می کند. با این حال، همه موستاتیل ها حاوی بقایای انسان نیستند که این نظریه را مورد تردید قرار می دهد. هدف اصلی آنها هرچه که باشد، این سازه‌ها یک کشف شگفت‌انگیز هستند که بینشی از زندگی در دوران باستان در منطقه ارائه می‌دهند.
در چند دهه گذشته، باستان شناسانی که موستاتیل ها را مطالعه می کردند دریافتند که این موستاتیل ها در دوره ای با بارندگی فزاینده در این منطقه ساخته شده اند، که ممکن است امکان ایجاد جمعیت بزرگتر و جوامع پیچیده تر را فراهم کند. خود این سازه‌ها با ویژگی‌های نجومی مانند طلوع و غروب خورشید و ماه همسو هستند که نشان می‌دهد از آنها برای مشاهدات یا مراسم نجومی استفاده می‌شده است.
یکی از جذاب ترین اکتشافات در شمال غربی عربستان، وجود هنر صخره ای در نزدیکی Mustatils است. هنر صخره ای حیوانات، انسان ها و اشکال هندسی را به تصویر می کشد و تصور می شود که قدمت آن به همان دوره زمانی موستاتیل ها برمی گردد. وجود هنر صخره‌ای بسیار نزدیک به سازه‌ها نشان می‌دهد که آنها بخشی از یک مجموعه فرهنگی بزرگتر و درگیر تمدن باستانی نبطی بوده‌اند که در قرن اول قبل از میلاد بیشتر منطقه را تحت کنترل داشت.
در پایان، کشف Mustatils در شمال غربی عربستان سعودی گواهی بر اهمیت تحقیقات باستان شناسی در کشف رازهای گذشته ما است. تنها از طریق تلاش‌های اختصاصی دانشمندان، محققان و جوامع محلی است که می‌توانیم به درک عمیق‌تری از میراث فرهنگی مشترک و تاریخ غنی سیاره‌مان امیدوار باشیم.
همانطور که اکتشافات جدیدی مانند این همچنان انجام می شود، واضح است که چیزهای بیشتری برای یادگیری در مورد موستاتیل ها و افرادی که آنها را ساخته اند وجود دارد. این یک زمان هیجان انگیز برای باستان شناسی و زمانی است که وعده می دهد بینش های بسیار جذاب تری از گذشته ما ارائه دهد.
این تحقیق توسط کمیسیون سلطنتی AlUla تأمین مالی شده و در سال جاری منتشر شده است مجله PLOS ONE.
