زمین گنجینه ای از اسرار و جواهرات پنهان است و یکی از جذاب ترین آنها کشف حیوانات باستانی است که کاملا حفظ شده است در منجمد دائمی
در سال 2018، یک شکارچی عاج ماموت خوش شانس در حال کاوش در سواحل رودخانه تیرهختیاک در منطقه یاکوتیا سیبری چیزی شگفت انگیز کشف کرد - سر کاملا سالم یک گرگ ماقبل تاریخ.
این کشف به عنوان یک یافته مهم در نظر گرفته می شود زیرا بینش بی سابقه ای از زندگی حیواناتی که هزاران سال پیش می زیسته اند ارائه می دهد.
این نمونه که به مدت 32,000 سال توسط یخ‌های دائمی منطقه حفظ شده است، تنها لاشه جزئی یک گرگ استپی بالغ پلیستوسن - یک اصل و نسب منقرض شده جدا از گرگ‌های امروزی - است که تاکنون کشف شده است.
انتظار می رود این کشف که برای اولین بار توسط Siberian Times منتشر شد، به متخصصان در درک بهتر تفاوت گرگ های استپی با مشابه های امروزی و همچنین علت انقراض گونه ها کمک کند.
به گفته ماریسا ایاتی از واشنگتن پست، گرگ مورد بحث در زمان مرگ کاملاً رشد کرده بود، شاید حدود 2 تا 4 سالگی. اگرچه عکس‌های سر بریده شده، هنوز هم دارای توده‌های خز، دندان‌های نیش و پوزه‌ای است که به خوبی حفظ شده است، اندازه آن ۱۵.۷ اینچ طول دارد، اما اندازه‌ی سر گرگ خاکستری مدرن ۹.۱ تا ۱۱ اینچ است.
لاو دالن، ژنتیک‌دان تکاملی در موزه تاریخ طبیعی سوئد که در حال فیلمبرداری مستندی در سیبری بود که شکارچی عاج با سر به دوش وارد صحنه شد، می‌گوید که گزارش‌های رسانه‌ها که از این کشف به عنوان «گرگ غول‌پیکر» یاد می‌کنند، نادرست است.
به گفته دالن، اگر از توده یخ زده یخ‌های دائمی که در جایی که گردنش معمولاً می‌بود، گیر کرده، آنقدر بزرگ‌تر از یک گرگ مدرن نیست.
به گزارش سی ان ان، یک تیم روسی به رهبری آلبرت پروتوپوپوف از آکادمی علوم جمهوری سخا در حال آماده سازی برای ساخت یک مدل دیجیتالی از مغز حیوان و فضای داخلی جمجمه آن هستند.
با توجه به وضعیت حفظ سر، او و همکارانش امیدوارند که استخراج آنها قابل اجرا باشد DNA و از آن برای تعیین توالی ژنوم گرگ به گفته دیوید استانتون، محقق موزه تاریخ طبیعی سوئد که هدایت بررسی ژنتیکی استخوان ها را بر عهده دارد، استفاده کنید. فعلا معلوم نیست سر گرگ چگونه از بقیه بدنش جدا شده است.
توری هریج، زیست شناس تکاملی در موزه تاریخ طبیعی لندن که بخشی از تیم فیلمبرداری در سیبری در زمان کشف بود، می گوید که یکی از همکارانش، دن فیشر از دانشگاه میشیگان، فکر می کند اسکن سر این حیوان ممکن است شواهدی را نشان دهد. به طور عمدی توسط انسان ها قطع می شود - شاید "همزمان با مردن گرگ".
هریج خاطرنشان می کند که اگر چنین باشد، این یافته "نمونه ای منحصر به فرد از تعامل انسان با گوشتخواران" را ارائه می دهد. با این حال، او در پستی در توییتر به این نتیجه رسید: «تا زمانی که تحقیقات بیشتری انجام شود، قضاوت را محفوظ می‌دانم».
دالن تردید هریج را تکرار می کند و می گوید که او "هیچ مدرکی ندیده است که او را متقاعد کند" که انسان ها سر را بریده اند. از این گذشته، یافتن مجموعه هایی از بقایای جزئی در یخ های دائمی سیبری غیرمعمول نیست.
به عنوان مثال، اگر حیوانی فقط تا حدی دفن شده و سپس منجمد شود، بقیه بدنش می‌تواند پوسیده شده یا توسط لاشخورها خورده شود. از طرف دیگر، نوسانات در یخ‌های دائمی در طول هزاران سال می‌تواند باعث شود که بدن به چند تکه خرد شود.
به گفته استانتون، گرگ‌های استپی «احتمالاً کمی بزرگ‌تر و قوی‌تر از گرگ‌های مدرن بودند». این جانوران آرواره‌ای قوی و پهن داشتند که برای شکار علف‌خواران بزرگ مانند ماموت‌های پشمالو و کرگدن مجهز شده بود و همانطور که استنتون به N'dea Yancey-Bragg امروزی USA Today می‌گوید، بین 20,000 تا 30,000 سال پیش یا تقریباً زمانی که گرگ‌های مدرن برای اولین بار منقرض شدند. به صحنه رسید.
اگر محققان در استخراج DNA از سر گرگ موفق باشند، سعی می‌کنند از آن برای تعیین اینکه آیا گرگ‌های باستانی با گرگ‌های فعلی جفت می‌شوند یا خیر، گونه‌های قبلی چقدر همخون بوده‌اند، و اینکه آیا این دودمان دارای سازگاری‌های ژنتیکی بوده یا فاقد آن هستند، استفاده کنند. به انقراض آن
تا به امروز، منجمد سیبری مجموعه‌ای از موجودات ماقبل تاریخ به خوبی حفظ کرده است: از جمله، کره اسب 42,000 ساله یک توله شیر غار، یک «پرنده نفیس یخی کامل با پر»، همانطور که هریج اشاره می کند، و «حتی یک پروانه ظریف عصر یخبندان».
به گفته دالن، این یافته ها را می توان تا حد زیادی به افزایش شکار عاج ماموت و افزایش ذوب یخ های دائمی مرتبط با گرم شدن کره زمین نسبت داد.
استنتون نتیجه گیری می کند: "گرم شدن آب و هوا ... به این معنی است که تعداد بیشتری از این نمونه ها احتمالاً در آینده یافت می شوند." در عین حال، او خاطرنشان می‌کند: «همچنین این احتمال وجود دارد که بسیاری از آنها قبل از اینکه کسی آنها را پیدا کند و مطالعه کند، ذوب شده و تجزیه می‌شوند (و در نتیجه گم می‌شوند».
این واقعیت که این کشف توسط یک شکارچی عاج ماموت انجام شده است فقط به این فتنه می افزاید. این یک زمان هیجان انگیز برای دیرینه شناسان و باستان شناسان است، زیرا اکتشافات بیشتر و بیشتری انجام می شود که مرزهای درک ما از گذشته را جابجا می کند. ما مشتاقانه منتظریم تا ببینیم چه اکتشافات شگفت انگیز دیگری در آینده انجام می شود!
