تمدن ها در یک چشم به هم زدن چشم کیهان بالا می روند و سقوط می کنند. وقتی دهه ها ، نسل ها یا قرن ها بعد از سکونتگاه های باستانی آنها کاوش می کنیم ، گاهی متوجه می شویم که آنها پس از یک بیماری وحشتناک ، قحطی یا فاجعه رها شده اند یا با جنگ از بین رفته اند. در مواقع دیگر ، ما به سادگی چیزی نمی یابیم ، و اگر چیزی باقی مانده باشد ، این "نظریه های بی نتیجه و استدلال های حل نشده" است.
1 | Çatalhöyük ، ترکیه
در 7,500 سال قبل از میلاد ، این شهر در منطقه بین النهرین - ترکیه فعلی - هزاران نفر را در خود جای داده است و به اعتقاد بسیاری ، یکی از قدیمی ترین شهرک های شهری جهان است. اما فرهنگ مردم اینجا با آنچه امروز می دانیم بی شباهت بود.
اول از همه ، آنها شهر را مانند یک لانه زنبوری ، با خانه های مشترک دیوارها ، ساختند. از طریق درهایی که به سقف بریده شده بود ، به خانه ها و ساختمان ها دسترسی داشت. مردم در خیابان های این سقف ها قدم می زدند و از نردبان ها پایین می آمدند تا به محل زندگی خود برسند. درهای درها اغلب با شاخ گاوها مشخص می شد و اعضای خانواده مرده را در کف هر خانه دفن می کردند.
مشخص نیست که سرنوشت فرهنگ مردمی که در این شهر زندگی می کنند چه بوده است. به نظر می رسد سبک معماری آنها منحصر به فرد باشد ، گرچه باستان شناسان مجسمه های الهه باروری بسیاری را در شهر پیدا کرده اند که شبیه دیگر موارد موجود در منطقه است. بنابراین این احتمال وجود دارد که وقتی شهر متروکه شد ، فرهنگ آن از سایر شهرهای منطقه بین النهرین ساطع شد.
2 | Palenque Of Mexico - تمدن مایا
پالنك به عنوان یكی از بزرگترین و بهترین حفظ شده ها در ایالت های مایا ، رمز و راز كل تمدن مایا را نشان می دهد - كه قیام كرد ، مناطقی از مکزیك ، گواتمالا ، بلیز و هندوراس را تحت سلطه خود درآورد ، سپس با اندك توضیح ناپدید شد.
در دهه 1950 کشف شده ، شهر ویران شده Palenque در آغوش محافظ جنگل های مکزیک قرار دارد و یکی از نفس گیرترین ویرانه های مایا است. این شهر که به دلیل کنده کاری های پیچیده و معروف خود و به عنوان محل استراحت پاکال بزرگ شناخته شده است ، زمانی بین سالهای 500 میلادی و 700 میلادی یک کلانشهر پر رونق بوده و در حدود 6,000 نفر در اوج زندگی خود زندگی می کرده است.
اگرچه فرزندان مایاها هنوز در مکزیک و آمریکای مرکزی در حال رونق هستند ، اما هیچ کس مطمئن نیست که چرا شهرهای بزرگ مایا ویران شدند و سرانجام در دهه 1400 رها شدند. پالنك در دوره كلاسیك تمدن مایا ، از حدود 700-1000 میلادی ، در اوج خود بود. این شهر مانند بسیاری از شهرهای مایا دارای معابد ، کاخ ها و بازارهایی بود که واقعاً شگفت انگیز بودند.
با این حال ، پالنکه ، واقع در نزدیکی منطقه ای که امروز به عنوان منطقه Chiapas شناخته می شود ، یک یافته باستان شناسی بسیار عالی است زیرا دارای جزئی ترین مجسمه ها و کتیبه های تمدن مایا است که اطلاعات تاریخی زیادی درباره پادشاهان ، جنگ ها و زندگی روزمره را ارائه می دهد. از مردم مایا. نظریه های دلیل ترک این شهر و سایر شهرهای مایا شامل جنگ ، قحطی و تغییرات آب و هوایی است.
برخی حکاکی های رمزآلود وجود دارد که نمادهای عجیب و غریب را به تصویر می کشد ، که به تناوب از آنها به عنوان نمادهای طالع بینی یا مذهبی تعبیر شده است ، یا نمادینی که به معنای استفاده از کشتی فضایی توسط متوفی در راه رفتن به دنیای بعدی است.
اکنون در فهرست میراث جهانی ، تنها بخشی از 1,500 سازه تخمینی پالنک حفاری شده است. از جمله مواردی که کاملاً کاوش شده اند می توان به مقبره پاکال بزرگ و معبد ملکه سرخ اشاره کرد. دومی به این دانش دست یافت که مایاها اجساد اشراف درگذشته خود را به رنگ قرمز روشن - همان قرمز رنگی که برای رنگ آمیزی بسیاری از ساختمان ها استفاده می شد - رنگ می کنند. از نظر مایاها ، رنگ قرمز رنگ خون و رنگ زندگی بود.
Palenque در قرن دهم میلادی رها شد ، و در جنگل پوشانده شد و توسط همان حیوانات وحشی که قبلا از آن جدا شده بودند ، محافظت شد. در مورد چرایی ترک شهر از قحطی ناشی از خشکسالی تا تغییر قدرت سیاسی نظریه های زیادی وجود دارد. آخرین تاریخی که می دانیم این شهر اشغال شده است 10 نوامبر 17 است - تاریخی که روی گلدان حک شده است.
ال میرادور:
هنگامی که دانشمندان با استفاده از فناوری LiDAR جنگل های گواتمالا را اسکن کردند ، شبکه ای قدیمی از جاده ها و شهرک ها را در جنگل پنهان کردند. آنها مساحتی حیرت انگیز 87 مایل را پوشانده بودند که به ایجاد ال میرادور ، گهواره تمدن مایا کمک کرد.
فن آوری لیزر معروف به LiDAR به طور دیجیتال سایبان جنگل را حذف می کند و ویرانه های باستانی زیر را نشان می دهد ، نشان می دهد که شهرهای مایا مانند Tikal بسیار بزرگتر از آنچه تحقیقات زمینی پیشنهاد داده اند بوده است.
محققان ویرانه های بیش از 60,000،XNUMX خانه ، کاخ ، بزرگراه های مرتفع و سایر ویژگی های ساخته شده توسط بشر را شناسایی کردند که قرن ها در زیر جنگل های شمال گواتمالا پنهان بوده است.
این پروژه بیش از 800 مایل مربع (2,100 کیلومتر مربع) از ذخیره گاه زیست کره مایا را در منطقه پتن گواتمالا ترسیم کرد و بزرگترین مجموعه داده های LiDAR را که برای تحقیقات باستان شناسی بدست آمده است ، تولید کرد.
نتایج حاکی از آن است که آمریکای مرکزی از تمدن پیشرفته ای پشتیبانی می کند که در حدود 1,200 سال پیش در اوج خود قرار داشت و قابل مقایسه با فرهنگهای پیچیده ای مانند یونان باستان یا چین بود تا شهرهای پراکنده و کم جمعیت که تحقیقات زمینی مدتهاست پیشنهاد می شود.
3 | کاهوکیا ، ایالات متحده
سایت تاریخی ایالتی Cahokia Mounds محل یک شهر آمریکایی بومی قبل از کلمبیا است که مستقیماً آن سوی رودخانه می سی سی پی از سنت لوئیس میسوری مدرن واقع شده است. ویرانه های شهر باستانی در جنوب غربی ایلینوی بین شرق سنت لوئیس و کالینزویل قرار دارد.
کاهوکیا صدها سال بزرگترین شهر آمریکای شمالی بود. ساکنان آن تپه های خاکی عظیم - بعضی از آنها را می توانید امروز هم بازدید کنید - و میدان های وسیع که به عنوان بازار و مکان های ملاقات استفاده می کردند ، ساخته اند. شواهد زیادی وجود دارد که ساکنان این کشور شیوه های کشاورزی بسیار پیچیده ای داشته اند و آنها چندین بار شاخه های می سی سی پی را برای آبیاری مزارع خود منحرف کرده اند.
مانند مایا ، مردم کاهوکیا نیز در فاصله 600 تا 1400 میلادی در اوج تمدن بودند. هیچ کس مطمئن نیست که چرا این شهر رها شده است ، و یا اینکه چگونه این منطقه توانسته است از چنین تمدن شهری با چگالی بالا تا 40,000 هزار نفر برای صدها سال پشتیبانی کند.
Cahokia تا حدودی گمراه کننده است ، زیرا ما در واقع مطمئن نیستیم که افرادی که در آنجا زندگی می کردند خود را چه نامیده اند. ما گورهای تشریفاتی پیدا کرده ایم ، از جمله یکی که دارای ردپای بزرگتر از بزرگترین اهرام مصر است. برای گفتن ، اطلاعات کمی در مورد تاریخ واقعی و وسعت این سکونتگاه ها در دست است. باستان شناسان در مورد وسعت این محل سکونت بحث می کنند ، با برآورد جمعیت از 10,000،15,000 تا 30,000،XNUMX برای مرکز اصلی شهر ، و XNUMX،XNUMX نفر دیگر در مناطق حومه شهر مستقر می شوند.
در حدود سال 1050 میلادی با سرعت شگفت انگیزی تأسیس شد و در زمان ورود کلمب به دنیای جدید کاملاً رها شد. این شهر چندین بار نشانه هایی از بازسازی بین سالهای 1100 میلادی و 1275 میلادی را نشان می دهد ، اما فراتر از آن ، هیچ کس نمی داند که چرا تعداد زیادی از مردم آنجا را ترک کرده اند. تغییرات آب و هوایی و عدم موفقیت محصولات کشاورزی به عنوان حدسهایی در مورد آنچه برای جمعیت این شهر اتفاق افتاده مطرح شده است ، اما در پایان روز ، هیچ کس واقعاً نمی داند.
4 | ماچو پیچو ، پرو - تمدن اینکا
قبل از حمله اسپانیایی ها ، تخریب شهرهای آن و سوزاندن کتابخانه های سوابق quipu - اینکا ، چیزهای زیادی درباره امپراتوری اینکا ، که بر صدها سال بر مناطقی تحت عنوان پرو ، شیلی ، اکوادور ، بولیوی و آرژانتین تسلط داشت ، مرموز بود. زبان "گره خورده" با گره و طناب. اگرچه ما درباره فناوری اینکا ، معماری و کشاورزی پیشرفته چیزهای زیادی می دانیم - که همه اینها در شهر بزرگ اینکا ماچو پیچو وجود دارد - اما هنوز نمی توانیم آنچه را که از ملیله های حاوی سوابق نوشته شده است ، بخوانیم.
جالب ترین قسمت این است که ما نمی فهمیم چگونه آنها یک امپراتوری گسترده را اداره کردند بدون اینکه هرگز یک بازار واحد ایجاد کنند. درست است - ماچو پیچو و دیگر شهرهای اینکا فاقد بازار هستند. این کاملاً متفاوت از اکثر شهرهای دیگر است که غالباً در اطراف میادین و میادین بازار مرکزی ساخته شده اند. چگونه چنین تمدن موفقی بدون اقتصاد قابل شناسایی وجود داشته است؟ شاید روزی پاسخ ها را کشف کنیم.
5 | شهر گمشده مصری تونیس
در قرن 8 قبل از میلاد ، این شهر افسانه ای دروازه مصر بود ، شهری بندری که پر از بناهای باورنکردنی ، بازرگانان ثروتمند و ساختمانهای عظیم بود. اکنون کاملا در دریای مدیترانه غوطه ور شده است. تونیس روند کند خود را پس از ظهور اسکندریه در قرن 3 میلادی آغاز کرد. اما سرانجام ، این سرسره به معنای واقعی کلمه درآمد ، زیرا شهر در دریایی غرق شد که زمانی منبع ثروت آن بود.
هیچ کس مطمئن نیست که چگونه این اتفاق افتاده است ، اما در قرن هشتم میلادی ، این شهر از بین رفته است. ممکن است پس از زلزله قربانی مایعات شود. اخیراً توسط باستان شناس Franck Goddio ، شهر زیر آب Thonis ، که به Heracleion نیز معروف است ، دوباره کشف شد ، اکنون به آرامی از دریای مدیترانه در سواحل مصر حفاری می شود. ادامه مطلب
6 | تمدن دره سند ، پاکستان-هند
خانه یکی از بزرگترین شگفتی های ساختمانی بشر در جهان باستان ، تمدن دره سند - که در اوج نفوذ خود به عنوان تمدن هاراپان شناخته می شد - در میان بزرگترین شهرکهای اولیه شهری در قاره جهان قرار داشت. این شهر بهمراه مصر باستان و بین النهرین ، یکی از سه تمدن اولیه خاور نزدیک و جنوب آسیا بود ، و از بین سه تمدن ، گسترده ترین ، اماکن آن در نواحی گسترده ای از شمال شرقی افغانستان ، از طریق بیشتر پاکستان و به غرب و غرب گسترش یافته است. شمال غربی هند. در حوضه های رود سند که از مناطق وسیعی عبور می کند شکوفا شد.
تمدن دره سند که بیشتر در پاکستان امروزی واقع شده است ، 4,500 سال پیش رونق داشت و پس از آن فراموش شد تا دهه 1920 که افسانه های محلی باستان شناسان را به کاوش و کشف ویرانه های عظیم آن رهنمون شد. این تمدن پیشرفته و پیشرفته از نظر فنی ، شامل اولین سیستم بهداشت شهری ، استخرهای مصنوعی ، دستشویی ، سیستم های زهکشی تحت پوشش ، چاه های پلکانی برای خانه های منفرد یا گروه هایی از خانه ها ، و همچنین شواهدی از مهارت شگفت آور در ریاضیات ، مهندسی و حتی پروتز دندانپزشکی.
در سال 1800 قبل از میلاد ، مردم شروع به رها کردن شهرها کردند ، و هیچ کس دقیقاً نمی داند چرا. برخی از نظریه ها حاکی از فرار آنها به دلیل خشک شدن رودخانه به دلیل تغییر آب و هوا است که منجر به سقوط کشاورزی می شود ، در حالی که برخی دیگر سیل یا حمله قبایل هندو اروپایی یا گله داران عشایر را ذکر می کنند. گرچه هنوز هیچ کدام تأیید نشده است.
در دره سند ، فرهنگهای متأخر و متأخر اغلب در همان منطقه Early Harappan و Lara Harappan وجود داشت. تمدن اواخر هاراپان را برای تمایز آن از سایر فرهنگ ها که بین سالهای 2600 قبل از میلاد تا 1900 قبل از میلاد رونق داشته اند ، گاهی هاراپان بالغ می نامند. تا سال 2002 ، بیش از 1,000 شهر و آبادانی بالغ هاراپان گزارش شده است که کمتر از صد مورد از آنها حفاری شده است. با این حال ، تنها پنج مکان اصلی شهری وجود دارد: Harappa ، Mohenjo-Daro ، Dholavira ، Ganeriwala در Cholistan و Rakhigarhi.
7 | امپراتوری خمر آنگکور ، کامبوج
تمدن خمر که زمانی یکی از قدرتمندترین امپراتوری های جنوب شرقی آسیا بود ، از کامبوج امروزی به لائوس ، تایلند ، ویتنام ، میانمار و مالزی گسترش یافت و امروزه بیشتر با آنگکور ، پایتخت آن شناخته می شود. قدمت این امپراتوری به سال 802 میلادی برمی گردد. به جز کتیبه های سنگی ، هیچ سابقه مکتوبی باقی نمانده است ، بنابراین دانش ما در مورد تمدن از تحقیقات باستان شناسی ، نقوش برجسته در دیوارهای معبد و گزارش های افراد خارجی از جمله چینی ها جمع شده است.
خمرها هم آیین هندو و هم آیین بودا را اجرا کردند و معابد ، برج ها و بناهای پیچیده دیگری از جمله آنگکور وات که به خدای ویشنو اختصاص داده شده بود را ساختند. حملات از خارج ، مرگ بر اثر طاعون ، مسائل مربوط به مدیریت آب بر محصولات برنج و درگیری بر سر قدرت در بین خانواده های سلطنتی احتمالاً منجر به پایان این امپراتوری شد که سرانجام در سال 1431 م به دست مردم تایلند افتاد.
8 | امپراتوری آکسومیت ، اتیوپی
امپراتوری آکسومیت - که به عنوان پادشاهی آکسوم یا آکسوم نیز شناخته می شود - یکی از شرکت کنندگان عمده تجارت با امپراتوری روم و هند باستان ، از قرن چهارم قبل از میلاد بر شمال شرقی آفریقا از جمله اتیوپی حاکم بود. با تئوری خانه ملکه سبا ، امپراطوری آکسومیت احتمالاً یک توسعه بومی آفریقا بود که بیشتر اریتره امروزی ، اتیوپی شمالی ، یمن ، جنوب عربستان سعودی و شمال سودان را در بر گرفت.
این امپراطوری الفبای خاص خود را داشت و به ساختن ابلیسک های عظیم از جمله Obelisk of Axum ، که هنوز پابرجا است ، پرداخت. این اولین امپراطوری بزرگی بود که به مسیحیت گروید. انحطاط اقتصادی ناشی از گسترش امپراطوری اسلامی ، تهاجمات یا تغییر اقلیم که الگوی سیل رود نیل را تغییر داده است ، علت انحطاط آکسوم است.
9 | ناباوران گمشده پترا ، اردن
تمدن باستانی نباتات ، اردن جنوبی ، كنعان و عربستان شمالی را از قرن ششم قبل از میلاد اشغال كرد ، زمانی كه عشایر نابایایی آرامی زبان به تدریج از عربستان مهاجرت كردند. میراث آنها توسط شهر نفسگیر پترا ، در صخره ماسه سنگی کوههای اردن حک شده و از آنها به خاطر مهارت در مهندسی آب ، مدیریت یک سیستم پیچیده از سدها ، کانال ها و مخازن که به آنها کمک می کند تا گسترش و رشد کنند ، به یاد می آورند. منطقه بیابانی خشک.
از فرهنگ آنها چیز کمی شناخته شده است و هیچ ادبیات مکتوبی زنده نمانده است. Nabateans از شهر با شکوه پترا خود در برابر اسکندر بزرگ دفاع کرد و توسط فرماندهان نظامی که به دنبال او آمدند ، اخراج شدند. در سال 65 قبل از میلاد توسط رومی ها پیشی گرفتند ، آنها تا سال 106 میلادی کنترل کامل را بدست گرفتند و نام پادشاهی را عربستان پترائا گذاشتند.
زمانی در حدود قرن 4 میلادی ، نباتات به دلایل نامعلومی پترا را ترک کردند. اعتقاد بر این است که ، پس از قرن ها حکومت خارجی ، تمدن نباتات به گروه های متفرقه ای از دهقانان یونانی نویس تبدیل شد که سرانجام قبل از تصرف سرزمین هایشان توسط مهاجمان عرب به مسیحیت گرویدند. اگرچه آنها به نوعی به زبان عربی صحبت می کردند ، اما تقریباً هیچ سابقه مکتوبی بر جای نگذاشتند.
بعلاوه ، کمبود مصنوعات شخصی در شهر مشهود است ، و این نشان می دهد که هر دلیلی که مردم برای ترک شهر داشته باشند ، یکی از مواردی است که به آنها اجازه می دهد وقت خود را صرف کنند ، وسایل خود را جمع کنند و به روشی کاملاً منظم بروند. هنگامی که آنها شهر رویایی خود را ساختند ، آنها علیه قدرت یونان جنگیدند ، رومی ها از آنها پیشی گرفتند ، ظهور مسیحیت را دیدند و سپس آنها را ترک کردند تا دیگر هرگز پیدا نشوند.
10 | تمدن موچه ، پرو
تمدن موچه که بیشتر مجموعه ای از مردمان بود که دارای فرهنگ مشابه امپراتوری بودند ، جامعه ای مبتنی بر کشاورزی را تشکیل داد که شامل کاخ ها ، اهرام و کانال های آبیاری پیچیده در سواحل شمالی پرو در حدود 100 تا 800 سال م. در حالی که آنها هیچ زبان نوشتاری غالب نداشتند ، و هیچ سرنخی از تاریخ خود برای ما باقی نگذاشتند ، آنها مردمی فوق العاده هنرمند و گویا بودند که ظروف سفالی و معماری باستانی فوق العاده ای را پشت سر گذاشتند.
در سال 2006 ، محفظه ای موچه کشف شد که ظاهراً برای قربانی کردن انسان استفاده می شد و حاوی بقایای نذورات انسان بود. در مورد چگونگی ناپدید شدن Moche نظریه های زیادی وجود دارد ، اما شایع ترین توضیح اثر ال نینو ، الگوی هوای شدید است که با دوره های متناوب طغیان و خشکسالی شدید مشخص می شود. شاید این توضیح دهنده تلاش های خونین موچ برای دلجویی از خدایان باشد.
11 | Amaru Muru - دروازه خدایان
داستان عمارو مورو به همان اندازه که امروزه افسانه است ، افسانه است ، زیرا هیچ اثری از هیچ نوع شهر یا آبادانی متروکه که باعث نجات درگاهی عظیم و مرموز شود ، وجود ندارد. طبق نظریه معمولی باستان شناسی ، درب 23 فوت مربع با سکو 6 فوت که در کنار یک سنگ عظیم و مسطح در مرز پرو و بولیوی تراش خورده است ، احتمالاً یک پروژه ساختمانی رها شده اینکان بوده است. با این وجود ، هیچ مدرک واقعی مبنی بر اینکه چه کسی این پروژه را ساخته یا شروع به ساخت کرده و چرا رها شده است ، وجود ندارد.
نظریه های دیگر برخی از اسرار تاریک درگاه عمارو مورو را نشان می دهد. ساکنان محلی آن را دروازه خدایان می نامند و بسیاری از رفتن به آن خودداری می کنند. داستانهایی از چراغهای مرموز در آستانه در وجود دارد و افرادی که بیش از حد به آن نزدیک شده و ناپدید شده اند. گفته می شود هرچه فراتر از در است اشتهای خاصی برای کودکان دارد.
افسانه های قدیمی می گویند این دری است که فقط برای بزرگترین قهرمانان باز می شود ، زمانی که وقت آن است که آنها از سرزمین زندگان به سرزمین خدایان خود منتقل شوند ، و افسانه های دیگر می گویند که این برای هر کسی که خرد داشته باشد باز می شود بدانید که چگونه به آن دسترسی پیدا کنید. گفته می شود نام Amaru Muru یک کشیش اینکایی است که یک یادبود مقدس اینکان - یک دیسک طلایی که از آسمان افتاده بود - در دست داشت و از تعقیب اسپانیایی ها فرار می کرد. دروازه ظاهر شد و به روی او باز شد و یادگار را ایمن نگه داشت.
12 | مستعمره گمشده Roanoke
در سال 1587 ، گروهی متشکل از 115 مهاجران انگلیسی در جزیره Roanoke ، در ساحل کارولینای شمالی امروز ، ایالات متحده فرود آمدند. پس از چند ماه ، توافق شد که فرماندار جدید مستعمره ، جان وایت ، برای تهیه تجهیزات و مردم بیشتر به انگلیس برود. وایت هنگامی وارد انگلستان شد که یک جنگ بزرگ دریایی آغاز شد و ملکه الیزابت اول همه کشتی های موجود را برای کمک به هدف علیه Armada اسپانیا تصرف کرد.
هنگامی که وایت سه سال بعد در سال 1590 به جزیره Roanoke بازگشت ، مستعمره را کاملا متروکه یافت. هیچ نشانی از مهاجران به غیر از درختی با نام "کرواتو" در آن حک نشده بود.
کرواتو نام یک جزیره و قبیله بومی آمریکایی بود که در آن ساکن بودند و باعث شد برخی از کارشناسان باور کنند که آنها ربوده و کشته شده اند. با این حال ، این نظریه هنوز اثبات نشده است. برخی دیگر فرض می کنند که آنها سعی کردند با کشتی به انگلستان بروند و در جایی مردند یا توسط مهاجران اسپانیایی که از فلوریدا به شمال سفر می کردند کشته شدند.
13 | جزیره ایستر
جزیره ایستر به دلیل مجسمه های عظیم سر ، معروف به موآی معروف است. آنها توسط مردم راپا نویی ساخته شده است ، كه تصور می شد حدود 800 سال قبل از میلاد با استفاده از قایق های چوبی خارج از منزل به جزیره ای در وسط اقیانوس آرام جنوبی سفر می كنند. تخمین زده می شود که جمعیت این جزیره در اوج خود حدود 12,000 نفر باشد.
اولین باری که کاوشگران اروپایی در این جزیره فرود آمدند ، یکشنبه عید پاک سال 1722 بود ، زمانی که خدمه هلندی تخمین زدند که 2,000 تا 3,000 نفر در این جزیره زندگی می کنند. ظاهراً با گذشت سالها ، کاوشگران تعداد کمتری از ساکنان را گزارش می کردند ، تا اینکه سرانجام ، جمعیت به کمتر از 100 نفر کاهش یافت.
هیچ کس نمی تواند درمورد دلیل قطعی ساکنان جزیره یا جامعه آن دلیل قطعی داشته باشد. این احتمال وجود دارد که این جزیره نتواند منابع کافی برای جمعیت کثیری را که منجر به جنگ قبیله ای شده است ، حفظ کند. ساکنان این منطقه همچنین می توانستند از گرسنگی بمانند ، که بقایای استخوان های موش پخته شده در این جزیره مشهود است.
14 | تمدن اولمک
اولمک ها تمدن خود را در امتداد خلیج مکزیک در حدود سال 1100 قبل از میلاد توسعه دادند. اگرچه بیشتر شواهد سازه های آنها از بین رفته است ، بسیاری از این سرهای تراشیده شده به یاد وجود آنها باقی مانده است. تمام شواهد باستان شناسی جامعه پس از 300 سال قبل از میلاد ناپدید شد. قبور آنها از آن زمان ناپدید شده اند ، بنابراین نمی توان دلیل یا کشته شدن آنها توسط بیماری یا زور را تعیین کرد. جنگ داخلی ، قحطی و بلایای طبیعی نظریه های برجسته ای هستند ، اگرچه بدون استخوان ، موارد بسیار کمی وجود دارد که به طور قطعی بتوان تعیین کرد.
15 | نباتا پلایا
اگرچه اطلاعات کمی در مورد افرادی که قبلاً در این حوض بزرگ تقریباً 500 مایلی جنوب قاهره امروزی سکونت داشتند شناخته شده است ، اما ما از سایت های باستان شناسی این منطقه کشف کرده ایم که بیش از 9,000 سال پیش مردم اینجا اقدام به کشاورزی ، حیوانات اهلی و ظروف سرامیکی می کردند. ، حدود 7,000 سال قبل از میلاد. از جمله چشمگیرترین ویرانه هایی که در Nabta Playa باقی مانده است ، محافل سنگی شبیه استون هنج است. این محافل نشان می دهد افرادی که زمانی در اینجا زندگی می کردند نیز نجوم می کردند.
16 | آنازازی - مجتمع کوهپایه ای
تمدنی که ما آنرا "آنازازی" می نامیم ، شهرهای باورنکردنی برجای گذاشت و به شهرهای صخره ای در سراسر آمریکای جنوبی غربی تبدیل شد ، که اکنون به عنوان مجتمع کوهپایه ای شناخته می شود. آنچه آنها پشت سر نگذاشتند دلیل بر انحطاط آنها و یا حتی نام واقعی آنها بود. نام "Anasazi" از ناواهو آمده و به معنای دشمنان باستان است. بسیاری از فرزندان معاصر این تمدن باستان اصطلاح Puebloans پیشینی را ترجیح می دهند.
هرچه به آنها نامیده می شد ، پیشینیان پوئبلوان یک بار شهرهای بزرگی در سراسر مناطق یوتا ، آریزونا ، نیومکزیکو ایجاد کردند. برخی از این شهرک های هوایی در حدود سال 1500 قبل از میلاد ساخته شده اند ، این زمانی است که تمدن آنها برای اولین بار بوجود آمده است. فرزندان آنها سرخپوستان پوئبلو امروزی مانند هوپی و زونی هستند که در 20 جامعه در امتداد ریو گراند ، در نیومکزیکو و شمال آریزونا زندگی می کنند.
در اواخر قرن سیزدهم ، وقایع فاجعه بار آناسازی را مجبور به فرار از خانه های صخره ای و میهن خود کرد و به سمت جنوب و شرق به سمت ریو گراند و رودخانه کلرادو کوچک حرکت کرد. آنچه اتفاق افتاده است بزرگترین معمای باستان شناسانی است که فرهنگ باستان را مطالعه می کنند. سرخپوستان پوئبلو امروزه در مورد مهاجرت مردم خود تاریخ شفاهی دارند ، اما جزئیات این داستانها از اسرار محرمانه محافظت می کنند.
پاداش:
مردم دریا چه کسانی بودند؟
مصر باستان بارها توسط ارتش مرموزی از کشتی های جنگی عظیم مورد حمله قرار گرفت. مهاجمان ناگهان در حدود سال 1250 قبل از میلاد حضور یافتند و به حمله ادامه دادند تا اینکه از رامسس سوم ، که در حدود 1170 قبل از میلاد ، یک سری نبردهای فاجعه بار علیه ارتش انجام داد ، شکست خوردند. هیچ سابقه ای از آنها در گذشته از سال 1178 قبل از میلاد وجود ندارد و محققان همچنان در مورد تئوری ها در مورد اینکه کجا رفته اند ، از کجا آمده اند ، چرا آمده اند و چه کسانی هستند بحث می کنند - بنابراین همه فقط آنها را مردم دریا می نامند.
چه کسی Megaliths Valley Bada را ساخته است؟
در دره بادا ، در جنوب پارک ملی لوره لیندو در سولاوسی مرکزی ، اندونزی پنهان شده است و صدها مگالیت باستان و مجسمه قبل از تاریخ وجود دارد که تصور می شود حداقل 5000 سال قدمت دارند. این به طور قطع مشخص نیست که این مگالیت ها در واقع چه ساخته شده اند و چه کسی آنها را ساخته است. هدف مگالیت ها نیز ناشناخته است. آنها توسط باستان شناسان غربی در سال 1908 کشف شدند.
با کمال تعجب ، مگالیت های دره بادا نه تنها به موآی های جزیره ایستر شباهت دارند ، بلکه کاملاً از سایر نقاط جهان نیز جدا هستند. حتی ، اندونزیایی های خارج از منطقه به سختی از مجسمه ها اطلاع دارند. چه باستان شناسان و چه افراد محلی ، هنوز هیچ کس نتوانسته است آن مجسمه ها را تاریخ گذاری کند. جمعیت های محلی که خرد و بومی تاریخ را از نسلی به نسل دیگر منتقل می کنند اظهار می کنند که این مجسمه ها همیشه در آنجا بوده اند. این نسخه باستان شناسان قدمت این سایت را در حدود سال 1300 پس از میلاد باطل می کند.
