حیات روی زمین در طول دوران حیات خود دستخوش تغییرات قابل توجهی شده است و پنج انقراض دسته جمعی بزرگ به عنوان نقاط عطف مهم برجسته شده اند. این رویدادهای فاجعه آمیز، که میلیاردها سال را در بر می گیرد، سیر تکامل را شکل داده و شکل های زندگی غالب هر دوره را تعیین کرده است. در چند دهه گذشته، دانشمندان در تلاش برای حل این مشکل هستند اسرار اطراف این انقراض های دسته جمعی، کاوش در علل، اثرات، و موجودات جذاب که در عواقب آنها پدیدار شد.
اردویسین متأخر: دریای تغییر (443 میلیون سال پیش)
انقراض دسته جمعی اردویسین پسین، که 443 میلیون سال پیش رخ داد، انتقال قابل توجهی را در تاریخ زمین. در این زمان، اکثریت زندگی در اقیانوس ها وجود داشت. نرم تنان و تری لوبیت ها گونه های غالب بودند اولین ماهی ها با آرواره ها ظاهر شدند و زمینه را برای مهره داران آینده فراهم کردند.
اعتقاد بر این است که این رویداد انقراض که تقریباً 85٪ از گونه های دریایی را از بین می برد، توسط یک سری یخبندان در نیمکره جنوبی زمین آغاز شده است. با گسترش یخچال ها، برخی از گونه ها از بین رفتند، در حالی که برخی دیگر با شرایط سردتر سازگار شدند. با این حال، هنگامی که یخ فرو رفت، این بازماندگان با چالش های جدیدی مانند تغییر ترکیبات جوی مواجه شدند که منجر به تلفات بیشتر شد. علت دقیق یخبندان ها همچنان موضوع بحث است، زیرا شواهد با حرکت قاره ها و بازسازی بسترهای دریا پنهان شده است.
با کمال تعجب، این انقراض دسته جمعی گونه های غالب روی زمین را به شدت تغییر نداد. بسیاری از اشکال موجود، از جمله اجداد مهره داران ما، در تعداد کمتری باقی ماندند و در نهایت طی چند میلیون سال بهبود یافتند.
دونین متأخر: افول آهسته (372 میلیون تا 359 میلیون سال پیش)
انقراض دسته جمعی دونین پسین، که از 372 تا 359 میلیون سال پیش را در بر می گرفت، با کاهش آهسته مشخص می شد. رویداد فاجعه بار ناگهانی. در این دوره، استعمار زمین توسط گیاهان و حشرات با توسعه بذرها و سیستم های عروقی داخلی رو به افزایش بود. با این حال، حیوانات گیاهخوار زمینی هنوز رقابت قابل توجهی برای گیاهان در حال رشد ایجاد نکرده بودند.
دلایل این رویداد انقراض که به رویدادهای کلواسر و هانگنبرگ معروف است همچنان مبهم است. برخی از دانشمندان حدس می زنند که برخورد یک شهاب سنگ یا یک ابرنواختر در نزدیکی می تواند باعث اختلال در جو شود. با این حال، دیگران استدلال می کنند که این رویداد انقراض یک انقراض دسته جمعی واقعی نبود، بلکه دوره ای از افزایش مرگ و میر طبیعی و سرعت کندتر تکامل بود.
Permian-Triassic: The Great Diing (252 میلیون سال پیش)
انقراض دسته جمعی پرمین-تریاس که به عنوان "مردن بزرگ" نیز شناخته می شود، ویرانگرترین رویداد انقراض در تاریخ زمین بود. تقریباً 252 میلیون سال پیش رخ داد و منجر به از بین رفتن اکثر گونه های روی کره زمین شد. برآوردها نشان می دهد که 90 تا 96 درصد از همه گونه های دریایی و 70 درصد از مهره داران خشکی منقرض شده اند.
دلایل این رویداد فاجعه‌بار به دلیل دفن عمیق و پراکندگی شواهد ناشی از رانش قاره‌ها به خوبی شناخته نشده است. به نظر می رسد انقراض نسبتاً کوتاه بوده و احتمالاً در طی یک میلیون سال یا کمتر متمرکز شده است. عوامل مختلفی از جمله تغییر ایزوتوپ‌های کربن اتمسفر، فوران‌های آتشفشانی بزرگ در چین و سیبری مدرن، سوزاندن بسترهای زغال سنگ و شکوفه‌های میکروبی که جو را تغییر می‌دهند، پیشنهاد شده‌اند. ترکیبی از این عوامل احتمالاً منجر به تغییرات آب و هوایی قابل توجهی شده است که اکوسیستم ها را در سراسر جهان مختل کرده است.
این رویداد انقراض عمیقاً مسیر حیات روی زمین را تغییر داد. موجودات خشکی میلیون‌ها سال طول کشید تا احیا شوند و در نهایت شکل‌های جدیدی را پدید آوردند و راه را برای دوره‌های بعدی هموار کردند.
Triassic-Jurassic: The Rise of Dinosaurs (201 میلیون سال پیش)
انقراض دسته جمعی تریاس-ژوراسیک، که تقریباً 201 میلیون سال پیش رخ داد، شدیدتر از رویداد پرمین-تریاس بود، اما همچنان تأثیر قابل توجهی بر زندگی روی زمین داشت. در دوره تریاس، آرکوسورها، خزندگان بزرگ کروکودیل مانند، بر این سرزمین تسلط داشتند. این رویداد انقراض بیشتر آرکوسورها را از بین برد و فرصتی را برای ظهور یک زیرگروه تکامل یافته ایجاد کرد که در نهایت به دایناسورها و پرندگان تبدیل شدند و در دوره ژوراسیک بر زمین تسلط یافتند.
نظریه اصلی انقراض تریاس-ژوراسیک نشان می دهد که فعالیت های آتشفشانی در استان ماگمایی اقیانوس اطلس مرکزی ترکیب جو را مختل کرده است. همانطور که ماگما در سراسر آمریکای شمالی، آمریکای جنوبی و آفریقا سرازیر شد، این توده‌های خشکی شروع به تقسیم شدن کردند و قطعات میدان اصلی را در آن سوی اقیانوس اطلس حمل کردند. تئوری‌های دیگر، مانند تأثیرات کیهانی، از بین رفته‌اند. این امکان وجود دارد که هیچ فاجعه ای منفرد رخ نداده باشد، و این دوره به سادگی با سرعت انقراض سریعتر از تکامل مشخص شده است.
کرتاسه-پالئوژن: پایان دایناسورها (66 میلیون سال پیش)
انقراض دسته جمعی کرتاسه-پالئوژن (همچنین به عنوان انقراض KT شناخته می شود)، شاید شناخته شده ترین، پایان دایناسورها و آغاز عصر سنوزوئیک را نشان داد. تقریباً 66 میلیون سال پیش، گونه های متعددی از جمله دایناسورهای غیر پرنده از بین رفتند. علت این انقراض در حال حاضر به طور گسترده پذیرفته شده است که نتیجه یک برخورد عظیم سیارکی است.
شواهد زمین شناسی، مانند وجود سطوح بالای ایریدیوم در لایه های رسوبی در سراسر کره زمین، از نظریه برخورد سیارک حمایت می کند. دهانه Chicxulub در مکزیک، که در اثر برخورد ایجاد شده است، حاوی ناهنجاری‌های ایریدیوم و سایر نشانه‌های عنصری است که مستقیماً آن را به لایه غنی از ایریدیوم در سراسر جهان مرتبط می‌کند. این رویداد تأثیر عمیقی بر اکوسیستم های زمین گذاشت و راه را برای ظهور پستانداران و اشکال مختلف حیاتی که اکنون در سیاره ما ساکن هستند هموار کرد.
افکار نهایی
پنج انقراض بزرگ در تاریخ زمین نقش اساسی در شکل دادن به مسیر زندگی در سیاره ما داشته اند. از دوره اردویسین پسین تا انقراض کرتاسه- پالئوژن، هر رویداد تغییرات قابل توجهی را به همراه داشته است که منجر به ظهور گونه های جدید و زوال گونه های دیگر شده است. در حالی که ممکن است دلایل این انقراض ها هنوز در هاله ای از ابهام باشد، اما آنها به عنوان یادآوری مهمی از شکنندگی، انعطاف پذیری و سازگاری حیات بر روی زمین هستند.
با این حال، بحران تنوع زیستی فعلی که عمدتاً توسط فعالیت‌های انسانی مانند جنگل‌زدایی، آلودگی و تغییرات آب‌وهوایی هدایت می‌شود، تهدید می‌کند که این تعادل ظریف را مختل کند و به طور بالقوه ششمین رویداد بزرگ انقراض را ایجاد کند.
درک گذشته می تواند به ما کمک کند تا در زمان حال حرکت کنیم و تصمیمات آگاهانه ای در مورد آینده بگیریم. با مطالعه این انقراض های بزرگ، دانشمندان می توانند بینشی در مورد پیامدهای بالقوه اقدامات ما به دست آورند و استراتژی هایی را برای محافظت و حفظ تنوع زیستی ارزشمند زمین ایجاد کنند.
این نیاز عصری است که از اشتباهات گذشته درس بگیریم و اقدامات فوری برای کاهش تأثیر خود بر محیط زیست انجام دهیم تا از تلفات فاجعه بار بیشتر گونه ها جلوگیری کنیم. سرنوشت اکوسیستم های متنوع سیاره ما و بقای گونه های بی شماری به تلاش های جمعی ما بستگی دارد.
پس از خواندن در مورد 5 انقراض دسته جمعی در تاریخ زمین، در مورد آن بخوانید لیستی از تاریخ معروف گمشده: امروز 97٪ از تاریخ بشریت چگونه از بین رفته است؟
