یک زن چینی از سلسله هان بیش از 2,100 سال حفظ شده است و او دنیای روشنفکری را گیج کرده است. وی که "بانو دائی" نامیده می شود ، بهترین مومیایی است که تاکنون کشف شده است.
پوست او نرم است ، دست ها و پاها می توانند خم شوند ، اندام های داخلی او سالم هستند و هنوز هم مایع خود را دارد خون نوع A، موها و مژه های مرتب.
مقبره بانوی دایی - یک کشف تصادفی
در سال 1971 ، برخی از کارگران ساختمانی شروع به حفاری در دامنه تپه ای به نام کردند ماوانگدویی، در نزدیکی شهر چانگشا ، هونان ، چین. آنها در حال ساخت یک پناهگاه بزرگ برای حمله هوایی برای یک بیمارستان نزدیک بودند ، در این روند ، آنها در عمق تپه حفر می کردند.
قبل از سال 1971 ، تپه ماوانگدوی هرگز به عنوان مکانی با توجه به باستان شناسی در نظر گرفته نشده بود. با این حال ، وقتی کارگران به مقبره ای که در زیر لایه های زیادی از خاک و سنگ پنهان شده بود ، برخورد کردند ، این تغییر کرد.
ساخت پناهگاه حمله هوایی لغو شد و چند ماه پس از کشف تصادفی کارگران ، گروهی از باستان شناسان بین المللی شروع به کاوش در محل کردند.
این مقبره چنان عظیم بود که روند کاوش نزدیک به یک سال به طول انجامید و باستان شناسان نیاز به کمک 1,500 داوطلب ، عمدتا دانش آموزان دبیرستانی محلی داشتند.
کار پر زحمت آنها نتیجه داد زیرا آنها در زمان حکومت سلسله هان مقبره با شکوه لی چانگ ، مارکی دای را کشف کردند که تقریباً 2,200 سال پیش این استان را اداره می کرد.
این مقبره حاوی بیش از هزار اثر نادر گرانبها ، از جمله مجسمه های طلایی و نقره ای نوازندگان ، عزاداران و حیوانات ، وسایل خانگی کاملاً ساخته شده ، جواهرات با دقت طراحی شده و کل مجموعه ای از لباس های ساخته شده از ابریشم ظریف باستانی بود.
با این حال ، ارزشمندتر از همه آنها کشف مومیایی شین ژویی ، همسر لی چانگ و مارکیز دای بود. این مومیایی ، که امروزه به طور گسترده به بانوان دائی ، مومیایی دیوا و زیبایی خواب چینی معروف است ، در بسیاری از لایه های ابریشم پیچیده شده و در چهار تابوت مفصل محصور در یکدیگر بسته شده است.
بیرونی ترین تابوت سیاه رنگ بود تا نمادی از مرگ و عبور متوفی به تاریکی دنیای زیرین باشد. همچنین با پرهای پرندگان مختلف تزئین شده بود زیرا چینیان باستان معتقد بودند که روح مردگان قبل از اینکه در زندگی پس از مرگ جاودانه شوند باید پر و بال رشد کنند.
راز پشت مومیایی لیدی دایی
بانوی دائی ، معروف به شین ژویی ، در زمان سلسله هان زندگی می کرد ، که از 206 قبل از میلاد تا 220 میلادی در چین سلطنت می کرد ، و همسر مارکیز دائی بود. پس از مرگ او ، شین ژویی در مکانی دورافتاده در داخل تپه ماوانگدویی به خاک سپرده شد.
طبق کالبد شکافی ، شین ژویی اضافه وزن داشت ، از کمر درد ، فشار خون بالا رنج می برد ، شریان های مسدود شده، بیماری کبد، سنگهای صفراوی، دیابت ، و قلبی به شدت آسیب دیده بود که باعث شد او در 50 سالگی در اثر حمله قلبی بمیرد. این دانشمندان را بر این باور داشت که وی قدیمی ترین مورد شناخته شده بیماری قلبی است. شین ژویی زندگی تجملاتی را سپری کرد بنابراین به او لقب "مومیایی دیو" را داده اند.
با کمال تعجب ، باستان شناسان پزشکی قانونی نتیجه گرفته اند که آخرین وعده غذایی شین ژویی یک وعده خربزه بوده است. در آرامگاه خود ، که 40 فوت زیر زمین دفن شده بود ، او کمد لباس شامل 100 لباس ابریشم ، 182 قطعه ظروف گران قیمت ، لوازم آرایش و لوازم آرایشی داشت. وی همچنین 162 مجسمه مجسمه چوبی تراشیده شده به نمایندگی از خادمان در مقبره خود داشت.
طبق سوابق ، بدن شین ژویی در 20 لایه ابریشم غوطه ور شده بود و در مایع ناشناخته اسیدی فرو رفته بود و از رشد باکتری جلوگیری کرده و در چهار تابوت مهر و موم شده بود. این طاق تابوت ها سپس با 5 تن زغال بسته بندی و با خاک رس مهر و موم شد.
باستان شناسان همچنین در تابوت وی آثار جیوه پیدا کردند که نشان می دهد این فلز سمی ممکن است به عنوان ماده ضد باکتری استفاده شده باشد. مقبره ضد آب و ضد آب ساخته شد تا باکتریها قادر به رشد نباشند - اما اینکه چگونه بدن به خوبی حفظ شده است همچنان یک راز علمی است.
س questionsالات بی پاسخ زیادی وجود دارد و علی رغم مشهورترین مصری ها در مورد مومیایی ها ، مصرانه چینی ها در این زمینه موفق ترین بودند.
روش حفاظت چینی باستان به اندازه مصریان که بسیاری از اعضای داخلی بدن را برای حفظ جداگانه از بدن مرده خود خارج می کردند ، تهاجمی نبود. در حال حاضر ، حفظ خارق العاده شین ژویی همچنان یک راز است.
کلمات نهایی
شکی نیست که لیدی دای زندگی پرتحرکی داشته و به دلیل "رازداری" در فرهنگ های چینی ، هیچ کس چیز زیادی در مورد زندگی شخصی او نمی داند. او در حالی که مشغول خوردن خربزه بود درگذشت ، اما در آن زمان ، به احتمال زیاد او از قریب الوقوع بودن مرگ خود آگاه نبود و دانشمندان کنجکاو در آینده معده او را 2,000 سال تحقیق می کردند.
به هر حال ، آنها هنوز متحیر هستند که چگونه می توان بدن از چنین جدول زمانی را به زیبایی حفظ کرد. امروزه ، مومیایی بانوی دای و بسیاری از آثار کشف شده از مقبره وی در موزه استانی هونان.
