رازهای آسانسور: آیا تمدن های باستان از این قدرت فوق العاده اطلاع داشتند؟

آیا مردم باستان از اسرار آسانسور اطلاع داشتند؟ و آیا ممکن است که آنها از این اسرار برای ساختن ساختهای تحمیل کننده استفاده کرده باشند؟ فناوری ای که قبلاً در زمان و مکان از دست رفته است؟ آیا ممکن است که تمدن های بزرگ باستانی مانند مصر ، اولمک ، پیش از اینکا و اینکا رمز و راز جذب و سایر فن آوری هایی را که توسط جامعه امروز غیرممکن یا اسطوره ای مشخص شده است ، رمزگشایی کنند؟ و اگر آنها استفاده کردند ، آیا ممکن است که از اینها استفاده کرده باشند "فناوری های فراموش شده" برای ساخت برخی از باورنکردنی ترین بناهای باستانی در سیاره ما؟

دهها مکان مگالیتیک باورنکردنی در سیاره ما وجود دارد که از ظرفیت روز ما سرپیچی می کنند: تیاهواناکو ، اهرام فلات جیزه ، پوما پونکو و استون هنج در میان دیگر. همه این سایت ها با استفاده از بلوک های سنگی باورنکردنی با وزن تا صدها تن ساخته شده اند - بلوک های سنگی که فن آوری های مدرن ما در اداره آنها با مشکل زیادی روبرو هستند. پس چرا قدیمی ها از بلوک های سنگی عظیم الجثه استفاده می کردند در حالی که می توانستند از بلوک های کوچکتر استفاده کنند و به نتیجه مشابهی برسند؟

آیا ممکن است انسان باستان دارای فناوری هایی باشد که به مرور از دست رفته اند؟ آیا ممکن است آنها دانش بیش از درک ما داشته باشند؟ به گفته برخی محققان ، ممکن است انسان باستان بر این مهارت تسلط داشته باشد "هنر آسانسور" که به آنها امکان می دهد از فیزیک شناخته شده سرپیچی کنند و با راحتی بسیار زیاد اجسام عظیم را جابجا و دستکاری کنند.

13.000 فوت بالاتر از سطح دریا ویرانه های باستانی باورنکردنی تیاهواناکو و "دروازه خورشید" آن واقع شده است. "La Puerta del Sol" یا Sun Gate ساختاری تراش خورده است که از بلوک های سنگی که بیش از ده تن وزن دارند تشکیل شده است. این هنوز هم یک معما است که چگونه باستان موفق به تراش ، حمل و قرار دادن این بلوک های سنگی شده است.

معبد مشتری واقع در بعلبک ، لبنان یکی دیگر از شاهکارهای مهندسی باستان است که در آن سنگ های عظیم سنگی در کنار هم قرار گرفته و یکی از بزرگترین مکانهای باستانی کره زمین را تشکیل داده است. شالوده معبد مشتری شامل سه سنگ عظیم الجثه استفاده شده توسط بشر است. وزن سه بلوک فونداسیون با هم 3,000 تن است. اگر تعجب می کنید که از چه نوع وسیله نقلیه ای برای حمل و نقل آنها استفاده می شود ، جواب هیچکدام است. اما به گونه ای ، انسان باستان توانست سنگ ها را استخراج کرده ، حمل کند و با چنان دقت در مکان تعیین شده قرار دهد که حتی یک برگ کاغذ نیز در بین آنها قرار نگیرد. سنگ زنان باردار در بعلبک با وزن 1,200 تن یکی از بزرگترین سنگهای موجود است.

اهرام مصر یکی از اهرام مصر است "ماموریت غیرممکن" ساخت و سازهایی که باعث حیرت همه کسانی شده است که فرصت بازدید از آنها را داشته اند. حتی امروز نیز ، هیچ کس به طور قطعی نمی داند که بشر باستان چگونه توانسته چنین سازه های شگفت انگیزی را بنا کند. دانش متعارف پیشنهاد کرده است که تقریباً 5,000 مرد برای ساخت آنها مورد استفاده قرار گرفت و مدت بیست سال در ساخت آنها با طناب ، رمپ و نیروی وحشی کار کردند.

ابوالحسن علی الماسودی ، معروف به هرودوت عرب ، درباره چگونگی ساخت اهرام در گذشته های دور توسط مصریان باستان نوشت. المسعودی مورخ و جغرافی دان عرب بود و از اولین کسانی بود که تاریخ و جغرافیای علمی را در کارهای گسترده ترکیب کرد. المسعودی درباره چگونگی حمل مصریان باستان به بلوک های سنگی عظیم مورد استفاده برای ساخت اهرام نوشت. به گفته وی ، الف "پاپیروس جادویی" در زیر هر یک از بلوک های سنگی قرار داده شد ، که اجازه می دهد آنها را حمل کنید.

پس از قرار دادن پاپیروس جادویی در زیر بلوک ها ، سنگ با a مورد اصابت قرار گرفت "میله فلزی" که باعث کشیده شدن آن شده و در امتداد مسیری که با سنگ فرش شده و توسط تیرهای فلزی از هر دو طرف حصار کشیده شده است ، حمل می شود. این باعث می شد که سنگها حدود 50 متر حرکت کنند و پس از آن باید مراحل را تکرار کرد تا بلوک های سنگی در مکان مورد نیاز قرار گیرند. آیا او وقتی در مورد اهرام می نوشت كاملاً مورد حمله الماسودی قرار گرفت؟ یا ممکن است که او مانند بسیاری دیگر از شکوه و عظمت آنها تعجب کرده باشد و نتیجه گرفته باشد که مصریان باستان حتماً از ابزار خارق العاده ای برای ساخت هرم استفاده کرده اند؟

اگر فن‌آوری شناور در گذشته‌های دور بر روی زمین وجود داشت و تمدن‌های باستانی مانند مصریان، اینکاها یا مردم پیش از اینکا رازهای شناور بودن را می‌دانستند، چه می‌شد؟ اگر شناور نه تنها در گذشته، بلکه امروزه نیز امکان پذیر بود چه؟

به گفته بروس کتی ، در کتاب خود "پل به بی نهایت"، کشیشان در صومعه ای در هیمالیای تبتی ، ترفندهای اجاره را به انجام رساندند. در اینجا بخشهایی از یک مقاله آلمانی آورده شده است:

یک دکتر سوئدی ، دکتر جارل… در آکسفورد تحصیل کرد. در آن زمان او با یک دانشجوی جوان تبتی دوست شد. چند سال بعد ، 1939 بود ، دکتر جارل برای انجمن علمی انگلیس به مصر سفر کرد. در آنجا توسط یک پیام رسان دوست تبتی خود دیده شد و فوراً درخواست کرد برای درمان یک لامای بلند به تبت بیاید. دکتر جارل پس از مرخصی به دنبال مسنجر رفت و پس از طی مسیری طولانی با هواپیما و کاروانهای یک ، به صومعه ای رسید ، جایی که لامای پیر و دوستش که اکنون موقعیت بالایی داشت در آن زندگی می کردند.

یک روز دوستش او را به مکانی در همسایگی صومعه منتقل کرد و یک علفزار شیب دار را که در شمال غربی با صخره های بلند احاطه شده بود به او نشان داد. در یكی از دیواره های صخره ، در ارتفاع حدود 250 متری حفره بزرگی قرار داشت كه شبیه ورودی غار بود. در جلوی این حفره سکویی قرار داشت که راهبان روی آن دیوار سنگی می ساختند. تنها دسترسی به این سکو از بالای صخره بود و راهبان با کمک طناب خود را پایین می کشیدند.

وسط چمنزار. در حدود 250 متری صخره ، یک تخته سنگ صیقلی با حفره ای کاسه مانند در مرکز آن قرار داشت. قطر این کاسه یک متر و عمق 15 سانتی متر بود. یک قطعه سنگ توسط گاوهای Yak در این حفره مانور داده شد. عرض این بلوک یک متر و طول آن یک و نیم متر بود. سپس 19 دستگاه موسیقی در قوس 90 درجه و در فاصله 63 متری از تخته سنگ قرار گرفتند. شعاع 63 متر به طور دقیق اندازه گیری شد. سازها از 13 طبل و شش بوق تشکیل شده بود. (راگدون ها)

پشت هر ساز یک ردیف راهب بود. وقتی سنگ در موقعیت قرار گرفت ، راهب پشت طبل کوچک سیگنالی برای شروع کنسرت داد. صدای طبل کوچک بسیار تیز بود و حتی با سازهای دیگر که هیاهوی مهیبی را می شنیدند نیز می توان آن را شنید. همه راهبان در حال خواندن و خواندن دعا بودند ، و آرام آرام سرعت این صدای باورنکردنی را افزایش می دادند. در طی چهار دقیقه اول هیچ اتفاقی نیفتاد ، سپس با افزایش سرعت طبل زدن و افزایش صدا ، بلوک سنگی بزرگ شروع به تکان خوردن و تاب خوردن کرد و ناگهان با افزایش سرعت در جهت سکو در هوا بلند شد جلو سوراخ غار به ارتفاع 250 متر. بعد از سه دقیقه صعود روی سکو نشست.

آنها به طور مداوم بلوک های جدیدی را به علفزار می آوردند و راهبان با استفاده از این روش، 5 تا 6 بلوک در ساعت را در مسیر پرواز سهموی به طول تقریبی 500 متر و ارتفاع 250 متر حمل می کردند. هر از گاهی سنگی شکافته شد و راهبان سنگ های شکافته شده را دور می کردند. یک کار کاملا باور نکردنی دکتر جارل از پرتاب سنگ ها خبر داشت. کارشناسان تبتی مانند لیناور، اسپالدینگ و هاک در مورد آن صحبت کرده بودند، اما هرگز آن را ندیده بودند. بنابراین دکتر جارل اولین خارجی بود که فرصت دیدن این منظره چشمگیر را داشت. از آنجا که او در ابتدا عقیده داشت که قربانی روان پریشی جمعی شده است، دو فیلم از این حادثه ساخت. فیلم ها دقیقاً همان چیزهایی را نشان می دادند که او شاهد آن بود.

امروز ما پیشرفت های "فناوری" ای داشته ایم که امکان آسانسور اجسام را فراهم می کند. یکی از این نمونه ها "هاوربرد" لکسوس است. هاوربرد لکسوس از نیروی دریایی مغناطیسی استفاده می کند که به صنعت اجازه می دهد بدون اصطکاک در هوا بماند. علاوه بر طراحی باورنکردنی هاوربرد ، دود خارج شده از آن را مشاهده می کنیم ، این به دلیل نیتروژن مایع است که برای خنک کردن آهنرباهای ابررسانای قدرتمند استفاده می شود و وجود آن را امکان پذیر می کند.

آیا این احتمال وجود دارد که به هزاران سال پیش ، بشریت باستان از یک فن آوری مشابه بهره برداری استفاده کرده باشد که به آنها اجازه می دهد سنگ های عظیم سنگ را بدون مشکل زیادی حمل کنند؟