همه چیز از سال 1970 آغاز شد ، زمانی که اداره خدمات علوم محیطی ایالات متحده (ESSA) برخی از عکس های گرفته شده توسط ماهواره ESSA-7 مربوط به قطب شمال را در مطبوعات منتشر کرد. یکی از عکسها با آسمانی صاف و در حال آشکار شدن یک سوراخ عظیم در جایی که قطب باید باشد ، ظاهر شد. این عکسها باعث جنجال زیادی در بین مردم شد ، که متعجب بودند چه سوراخ گردی کاملاً روی قطب شمال نقاشی کرده است.
پس از آن بود که ری پالمر ، ویراستار مجله Flying Saucer و یوفولوژیست ، در عکس منتشر شده توسط ناسا انگیزه ای اساسی برای پیشبرد نظریه های تمدن های پیشرفته زیرزمینی یافت.
از طرف دیگر ، داستان دریادار ریچارد ای. برد در مقاله قبلی وجود دارد. این کاوشگر قطبی در دفتر خاطرات خود تجربه ای را که هنگام پرواز بر فراز یکی از قطب ها در سال 1928 زندگی کرده بود ، ثبت کرده است. در آنجا ، خلبان با بازگو کردن ، شاهد وجود دره های شگفت انگیز و حضور حیوانات ماقبل تاریخ بود.
این تجربیات عموم مردم را به شوک فرو برد ، آنها شروع به س questionال کردند که آیا نظریه زمین توخالی درست است در نتیجه تجربه بیرد ، آمادئو جیانینی چندین مقاله و کتاب از جمله "جهان های آن سوی قطب" نوشت که در آنها نظریه پردازی کرد که برد بیش از قطب شمال پرواز نکرده است ، بلکه به اشتباه وارد یکی از سوراخ هایی شده است که به مرکز زمین منتهی می شود. .
پس از آن بود که ری پالمر ، اساساً بر اساس كتاب فوق الذكر جیانینی ، این نظریه را در شماره دسامبر 1959 مجله خود منتشر كرد و نامه نگاری های گسترده ای را بر روی آن ارسال كرد. به گفته جیانینی و پالمر ، در حین پرواز فرض شده خود بر فراز قطب شمال در سال 1947 ، معاون دریادار برد از طریق رادیو اعلام كرد كه در زیر خود دید كه برف نیست ، بلكه مناطقی از زمین با كوه ها ، جنگل ها ، گیاهان ، دریاچه ها و رودخانه ها و در بین گیاهان زیر کشت ، یک حیوان عجیب و غریب که شبیه ماموت بود.
از طرف دیگر ، منجمان و ریاضیدانان بزرگی را یافتیم که از تئوری زمین توخالی حمایت می کردند. یکی از آنها دکتر معتبر هللی ، ستاره شناس سلطنتی انگلیس در قرن هجدهم و کاشف دنباله دار هالی بود. این فرض بر این بود که زمین از درون توخالی است و در داخل آن سه مخروط متحدالمرکز با مرکز گدازه مذاب قرار دارد ، که به عنوان "خورشید درونی" عمل می کند. نیوتن نیز به این نظریه اعتقاد داشت.
دانشمند دیگری که از تئوری زمین توخالی دفاع کرد ، لئونارد اولر ، نبوغ ریاضی قرن 18 بود. وی استدلال کرد که زمین به غیر از توخالی بودن ، دارای دو روزنه است که با قطب های کره زمین مطابقت دارد.
علاوه بر تئوری های علمی در مورد آن ، این ایده که زمین در داخل آن توخالی است ، تصور بسیاری از نویسندگان و هنرمندان را برانگیخته است. یکی از شناخته شده ترین آثاری که در مورد آن صحبت می کند سفر به مرکز زمین ، ژول ورن (1864) است. اثر مشهور دیگر "ماجراهای آرتور گوردون پیم" (1833) ادگار آلن پو است. این رمان ها و بسیاری دیگر از رمان ها این ایده را که زمین توخالی است ، و همچنین تمدن پیشرفته تری از ما ، ساکنان سطح زمین را در خود جای داده است.
در حال حاضر ، آزمایشاتی که این بار با کمک فناوری پیشرفته ای که ما صاحب آن هستیم ، هنوز در حال انجام است. در سال 1965 ، پروژه ای به رهبری اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی به بهره برداری رسید: این پروژه ساخت یک چاه به عمق 15 کیلومتر بود که چاه کولا نامیده می شد. گفته می شود نتایجی که از این پروژه بدست آورده اند در معرض دید عموم قرار نگرفته و آنها می توانند صدای صدای انسان و حیوان را با کمک میکروفون های فوق العاده حساس بشنوند.
مطالعات موج با فرکانس پایین نیز برای کشف آنچه در خاک زمین است انجام شده است. در این مطالعات کشف شده است که بین 450 تا 500 کیلومتر عمق ، تغییری در سطح وجود دارد ، نوعی خطی بودن که نوار دیگری از زمین را محدود می کند. و بعد از این پدیده ، سیگنال موج کاملاً از بین می رود ، گویا از این فاصله چیزی غیرطبیعی وجود دارد. فقط صداهای مبهم و سکوت کوچک گرفته می شوند. این آزمون به طور آشکار در معرض دید مردم قرار نگرفته است اما از کسانی که این مطالعات را انجام داده اند مخفی مانده است.
همچنین دانشمندان مشهور تناقضاتی را می یابند ، زیرا آنها تأیید کرده اند که هر 30 متر دمای زمین یک درجه افزایش می یابد. در این صورت ، مرکز آن (عمق 6,500 کیلومتر) به دمای 220,000،6,000 ºC می رسد ، این بدان معنی است که دمای داخل زمین بسیار بالاتر از پوسته خورشید است که فقط به XNUMX ºC می رسد.
اما آیا این نظریه فقط به زمین آمده است؟ جواب منفی است طرفداران این نظریه ادعا می کنند که سایر سیارات نیز از دو حفره قطبی و یک خورشید داخلی تشکیل شده اند. بار دیگر ، ناسا می توانست تصاویری را که از سیارات منظومه شمسی گرفته شده است ، اصلاح کند تا حفره هایی را که در قطب های خود دارند سانسور کند.
سپس چراغ های شمالی وجود دارد ، که حدس زده می شود که اینها نتیجه خورشید درونی است که در مرکز سیاره قرار گرفته است. یکی از مدافعان - و مروجین - این نظریه ، مارشال بی گاردنر بود که کتاب سفر به داخل زمین را نوشت. گاردنر استدلال کرد که چراغ های قطبی در مریخ ، زهره و عطارد وجود دارد که از پرتوهای خورشید مرکزی آنها عبور می کند و از دهانه های قطبی مربوطه عبور می کند. نورهای قطبی که از آن ساطع می شود از نورهای شمالی است که به دلیل مغناطیس نیست بلکه به دلیل خورشید مرکزی زمین است. س questionsالات تأملی در مورد این نظریه:
- چرا پرواز از بالای قطب ها ممنوع است؟
- چرا Google Earth عرض های قطبی را سانسور می کند؟
- چرا بذرها ، گیاهان و درختان گرمسیری در آبهای شیرین درون کوههای یخ شناور هستند؟
- چرا هزاران پرنده و حیوان گرمسیری در زمستان به شمال مهاجرت می کنند؟
- چرا در لهستانی ها از 1,500 کیلومتری آنها گرمتر است؟
- چرا ناسا تصاویر مربوط به قطب های زمین را سانسور می کند؟
