گفته می شود Poveglia ، یک جزیره کوچک واقع در سواحل شمال ایتالیا بین ونیز و لیدو در تالاب ونیز ، خالی از سکنه ترین جزیره روی زمین و یا حتی مکان های جن زده ترین در این جهان است. یک کانال کوچک ، جزیره را به دو قسمت جداگانه تقسیم کرده و به آن شکلی بی نظیر از زیبایی بخشیده است.
جزیره خالی از سکنه Poveglia به عنوان یکی از غیرقانونی ترین مکان هایی است که می توان از آن دیدن کرد (اما واقعاً نباید). هنگامی که بیشتر مردم شروع به برنامه ریزی برای سفر به آن قسمت معروف جهان می کنند ، تصاویری از مسیرهای پیاده روی رمانتیک ، هنرهای دوره رنسانس و معماری های باستانی به ذهن خطور می کند اما چنین جزیره ای خالی از سکنه هیچ جایی از لیست های لازم را ندارد.
اما برخی از بازدید کنندگان هنوز در مورد جزیره کوچک بدنام ایتالیا که زمانی به عنوان ایستگاه قرنطینه عمل می کرد ، کنجکاو هستند زمین ریختن برای قربانیان طاعون سیاه ، اخیراً بیمارستان روانی.
در طول سال ها ، این جزیره کوچک شاهد تعداد بی شماری از تراژدی ها در خط ساحلی خود بوده است که به همین دلیل مانیتور غریب خود را به دست آورده است. امروز ، جزیره Poveglia یکی از جزایر باقی مانده است بیشتر مکانهای خالی از سکنه در ایتالیا که کاملا خلوت است ، به عنوان مجموعه ای در حال فروپاشی از ساختمانهای متروکه و علف های هرز ، فقط دو مایل با کاخ های پر زرق و برق کانال بزرگ.
علی رغم این واقعیت که بازدید از پوگلیا غیرقانونی است ، هیجان جویان همچنان آن را یک مکان خنک ، البته وحشتناک می دانند. با این حال ، همه کسانی که شانس قدم گذاشتن در جزیره را پیدا کرده اند ، کاملاً تمایلی به بازگشت ندارند. گفته می شود که هر واقعه غم انگیزی که در تاریخ آن اتفاق افتاده است ، هنوز این جزیره تنها را درگیر خود می کند.
تاریخ تاریک در پشت جزیره Poveglia:
با بازگشت به هزاران سال ، در دوران امپراتوری روم ، از جزیره Poveglia در ابتدا برای اسکان قربانیان طاعون و جذام استفاده می شد ، و اولین بار نام آن در پرونده تاریخی در سال 421 ، هنگامی که مردم پادو و استه برای فرار از بربر به آنجا گریختند ، ثبت شد. تهاجمات در قرن 9 ، جمعیت این جزیره شروع به رشد کرد و در قرن های بعدی ، اهمیت آن به طور پیوسته افزایش یافت. در سال 1379 ونیز مورد حمله ناوگان جنوسی قرار گرفت که باعث شد ساکنان Poveglia به سمت Giudecca حرکت کنند.
این جزیره در قرن های بعدی دست نخورده باقی ماند تا اینکه در سال 1527 که داگ این جزیره را به راهبان کامالدولسی پیشنهاد داد ، آنها این پیشنهاد را رد کردند. در اواسط قرن هفدهم ، دولت ونیز پنج قلعه هشت ضلعی برای محافظت و کنترل ورودی های تالاب ساخت و هشت ضلعی پوویلیا یکی از چهار قلعه ای است که هنوز زنده مانده است.
با شروع سال 1776 ، این جزیره تحت صلاحیت اداره بهداشت عمومی قرار گرفت و به یک ایستگاه بازرسی (ایستگاه قرنطینه) برای کلیه کالاها و افرادی که با کشتی از ونیز به آنجا می روند و می روند تا از سایر کشورها در برابر آفت و سایر بیماری های عفونی محافظت کند ، تبدیل شد. بیماریها آن زمان بازگشت طاعون و از بین بردن تقریباً دو سوم جمعیت اروپا بود.
در آن دوره افتضاح ، ونیز سخت ترین قوانین بهداشتی را داشت: دولت قبل از اینکه ونیز اجازه ورود آنها به شهر را بدهد ، همه بازرگانان را ملزم به زندگی در Poveglia به مدت 40 روز کرد. سرانجام ، در سال 1793 ، چندین مورد طاعون در دو کشتی رخ داد و در نتیجه ، این جزیره به یک ایستگاه حبس موقت برای بیماران تبدیل شد.
در طی چند سال ، اجساد به سرعت شلوغ بیش از حد جزیره را آغاز کردند و هزاران نفر به داخل گورهای بزرگ و مشترک ریخته شدند. در بسیاری از موارد ، اجساد سوخته بودند. برخی از جوامع بیش از حد محتاط ایتالیایی حتی عادت داشتند که هر کسی را که کوچکترین نشانه ای از بیماری را نشان دهد ، از آنجا دور کنند. بسیاری از این افراد به هیچ وجه به طاعون آلوده نشده بودند و به معنای واقعی کلمه به Poveglia کشیده شدند و در بالای توده های پوسیده ریخته شدند.
این جزیره تبدیل به یک بیمارستان منزوی دائمی شد (لازارتو) در سال 1805 ، تحت حکومت ناپلئون بناپارت ، که همچنین کلیسای قدیمی قرن 12 قرن San Vitale را تخریب کرد ، و برج ناقوس برج باقی مانده به یک فانوس دریایی تبدیل شد. این مشهورترین و همچنین یکی از قدیمی ترین سازه های جزیره است که یک نقطه عطف برای این مکان تاریخی فراهم می کند. لازارتو در سال 1814 بسته شد.
در قرن 20 ، این جزیره مجدداً به عنوان ایستگاه قرنطینه مورد استفاده قرار گرفت ، اما در سال 1922 ساختمانهای موجود به پناهگاهی برای بیماران روانی و مراقبتهای طولانی مدت تبدیل شد ، افراد کمی تعجب کردند.
با این حال ، واقعیت کاملاً متفاوت بود زیرا بیماران آشفته ذهنی در این جزیره فقط باعث غنی سازی افسانه بودن مکانی برای اجتناب از آن شدند. انزوا و حریم خصوصی ارائه شده توسط این جزیره به دانشمندان و پزشکان بی اعتبار این امکان را می داد تا هر طور که خواستند برای بیماران خود عمل کنند. گزارش های سو abuse استفاده گسترده و آزمایشات شیطانی به سرزمین اصلی بازمی گشت و فریاد روح شکنجه شده محبوس در آنجا را به همراه داشت.
افسانه های پوگلیا از پزشکی به خصوص بی هوش می گویند که آزمایش های بدنام وی بر روی بیماران وقتی امروز گفته می شود هنوز تکان دهنده است. به عنوان مثال ، او معتقد بود که لوبوتومی"یک جراحی روانشناختی که شامل قطع ارتباط در مغز باشد" یک روش عالی برای درمان و درمان بیماری های روانی بود ، بنابراین او بیماران زیادی را لابوتومی کرد ، که معمولاً بر خلاف میل آنها بود.
این اقدامات بسیار فجیعانه و دردناک بود. وی از چکش ، اسکنه و دریل بدون بیهوشی و نگرانی برای بهداشت استفاده کرد. او ظاهراً تاریک ترین آزمایش های خود را برای بیماران خاص که آنها را به برج ناقوس بیمارستان منتقل کرد ، ذخیره کرد. هر کاری که در آنجا انجام داد ، فریاد شکنجه شدگان هنوز در سراسر جزیره شنیده می شود.
طبق این داستان ، پزشک شروع به شکنجه روحی و روانی خودش کرد و توسط بسیاری از ارواح جزیره تحت تعقیب قرار گرفت. سرانجام ، او ذهن خود را از دست داد و به بالای برج ناقوس صعود کرد و خود را به پایین مرگ رساند.
گرچه ، گزارش های مختلفی درباره مرگ وی وجود دارد. برخی می گویند او ممکن است واقعاً تحت فشار قرار گرفته باشد ، یا توسط روحیه عصبانی جزیره ای یا توسط برخی از بیماران خشمگین او. ظاهراً یک پرستار شاهد سقوط وی بوده و ادعا می کند که او در ابتدا زنده مانده است ، اما یک غبار شبح از زمین بیرون آمده و او را خفه کرده است تا مرگ. با این حال ، برخی به شرح مفصلی می پردازند و ادعا می کنند که دکتر توسط برخی از بیماران لوبوتومی شده اش هنوز زنده است ، دستگیر شده و در دیوار برج ناقوس آجرکاری شده است. نسخه های دیگر بیان می کنند که بیماران پس از مرگ او را در برج قرار دادند.
به نوعی ، بیمارستان روانی تا سال 1968 باز بود. در دهه 1960 ، این جزیره همچنین چند سال بی خانمان مسن را در خود جای داد. پس از آن ، این جزیره کاملا متروک شد و فقط برای مصارف کشاورزی ، به ویژه برای برداشت انگور مورد استفاده قرار گرفت.
این مکان وحشتناک هنوز محل باغ های انگور پر رونق است. تقریباً تنها افرادی که این روزها جرات دیدار از جزیره را دارند کسانی هستند که برای برداشت فصلی میوه می روند. انگور باید در خاک خاکستر خوب عمل کند زیرا گفته شده بود که بیش از 50 درصد خاک این جزیره از خاکستر انسانی تشکیل شده است!
داستانهای خالی از سکنه که در هوای جزیره پوگلیا نفس می کشند:
سالها پس از تعطیلی بیمارستان روانی جزیره پوگلیا ، خانواده ای تصمیم گرفتند این جزیره را خریداری کنند و قصد داشتند خانه تعطیلات خصوصی در آنجا بسازند. آنها از آغاز ماجراجویی جدید خود هیجان زده شدند و در همان روز مستقر شدند ، اما همان شب اول با چنان وحشتناکی پر شد که در عرض چند ساعت خانواده فرار کردند و دیگر برنگشتند. آنها گزارش دادند که صورت دخترش تقریباً توسط یک موجود ساکن خشمگین پاره شده است.
بسیاری بر این باورند که صدها هزار روح عذاب آور همچنان در جزیره پوگلیا گرفتار مانده اند. از هجوم گسترده قربانیان طاعون که به اجبار به جزیره منتقل شده بودند تا کسانی که در بیمارستان روانی که زمانی در آنجا مستقر بود شکنجه می شدند ، احساس غم و رنج از جزیره تا امروز ادامه دارد. در واقع ، حتی گفته شده است که شما هنوز می توانید فریاد آنها را بشنوید!
بازدید کنندگان از بیمارستان در آخرین سالهای فعالیت آن و همچنین بازدیدکنندگان غیرقانونی از آن زمان ، گزارش کرده اند که تجربه های ترسناک ماوراal الطبیعه در داخل ساختمان ها و محوطه است. چیزی که بازدید کنندگان گزارش می کنند احساس تماشای آن است. برخی از گردشگران غیرقانونی گزارش می دهند هنگام جستجوی تاسیسات در حال خراب شدن ، سایه هایی بر روی دیوارها که همراه آنها حرکت می کنند را مشاهده می کنند. دیگران گزارش می دهند که توسط نیروهای نامرئی خراشیده می شوند و تحت فشار قرار می گیرند. حتی گفته شده است که برخی نهادها بازدید کنندگان را به داخل دیوارها هل می دهند یا آنها را از راهروها تعقیب می کنند. برخی از بازدید کنندگان حتی ادعا کردند که با ورود به ساختمانهای متروکه پناهندگی ، احساس ترس شدید از پایین آمدن به اطرافشان می شود و صدای عمیقی به دنبال آنها می آید: "فوراً برو ، و برنگرد." بازدید کنندگان بلافاصله مطابقت کردند.
حتی ، مردم محلی تا به امروز ادعا می کنند که روح دکتر هنوز در برج است و برای همیشه در آنجا باقی خواهد ماند و در یک شب آرام ، اگر از نزدیک گوش می دهید ، می توانید صدای زنگ برج را بشنوید.
استخوانهای سوختگی انسان هنوز در ساحل Poveglia شسته می شوند و برای این جزیره کوچک جای تعجب نیست که در طول سالها, بیش از 100,000 قربانی طاعون و بیماران روحی در آنجا سوزانده و دفن شدند. ماهیگیران محلی از ترس اینكه استخوان های موج صیق نیاكان را ببندند ، محل اسكان گسترده ای را به این جزیره می دهند.
در سال 2014 ، دولت ایتالیا اجاره 99 ساله Poveglia را که به عنوان املاک دولتی باقی مانده بود ، به حراج گذاشت تا درآمد کسب کند ، به این امید که خریدار بیمارستان را به یک هتل لوکس تبدیل کند. بالاترین پیشنهاد از سوی بازرگان ایتالیایی لوئیجی بروگنارو بود اما اجاره نامه ادامه پیدا نکرد زیرا قضاوت شد که پروژه وی تمام شرایط را ندارد.
