அக்டோபர் 3, 1955 அன்று விடியற்காலையில், 25 பயணிகளையும் (அவர்களில் 16 பேர் பணியாளர்கள்) மற்றும் நான்கு டன் சரக்குகளையும் ஏற்றிக்கொண்டு எம்வி ஜோயிதா சமோவாவின் தலைநகரான அபியாவிலிருந்து புறப்பட்டது. தெற்கு பசிபிக் பெருங்கடலில் 270 மைல் தூரம் இரண்டு நாள் பயணமாக டோகெலாவ் தீவுகள் சென்றன.
கப்பல் தொடக்கத்திலிருந்தே சிக்கல்களை எதிர்கொண்டது. முதலில், இது முந்தைய நாள் புறப்படும் என்று எதிர்பார்க்கப்பட்டது, ஆனால் போர்ட் இன்ஜினில் உள்ள கிளட்ச் செயலிழந்ததால் இது ஒத்திவைக்கப்பட்டது. இறுதியாக, அது அடுத்த நாள் புறப்பட்டபோது, அது ஒரு இயந்திரத்தை மட்டுமே பயன்படுத்த முடிந்தது.
அக்டோபர் 6 ஆம் தேதி ஜோயிதாவுக்கான திட்டமிடப்பட்ட துறைமுகம், கப்பல் காணப்படவில்லை என்று தெரிவித்தது. SOS எதுவும் அனுப்பப்படாததால், ராயல் நியூசிலாந்து விமானப்படை குறிப்பிடத்தக்க பங்கைக் கொண்டு, அதிகாரிகளால் ஒரு விரிவான தேடல் அமைக்கப்பட்டது. துரதிர்ஷ்டவசமாக, அக்டோபர் 12 வரை, கப்பல் அல்லது அதில் பயணம் செய்தவர்கள் பற்றிய எந்த ஆதாரமும் கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை.
ஐந்து வார காலத்திற்குப் பிறகு, நவம்பர் 10 அன்று பிஜிக்கு அருகே ஜோயிட்டாவை ஒரு வர்த்தகக் கப்பல் கவனித்தது. அது ஒரு மோசமான நிலையில் இருந்தது, கிட்டத்தட்ட 600 மைல்கள் தொலைவில் அதன் போக்குவரத்தின் பெரும்பகுதி போய்விட்டது.
கப்பல் ஆளில்லாமல் இருந்தது, அதன் அவசர வானொலி அவசர அலைவரிசைக்கு அமைக்கப்பட்டது, கேப்டன் உதவிக்கு அழைக்க முயற்சித்ததாகக் கூறப்படுகிறது. மேலும், மூன்று உயிர்காக்கும் படகுகளும் படகும் அகற்றப்பட்டன.
வெளியில் இருந்து படகைப் பார்த்தபோது ஏதோ பயங்கரத் தவறு நடந்திருப்பது தெரிந்தது. பல ஜன்னல்கள் உடைக்கப்பட்டன மற்றும் டெக்ஹவுஸின் மேல் ஒரு தற்காலிக தங்குமிடம் வைக்கப்பட்டுள்ளது. கடலில் சிக்கிக்கொண்டதற்கு மேல், கப்பலின் மேற்கட்டுமானத்தில் ஒரு பெரிய ஓட்டை ஏற்பட்டதால், கீழ்தளத்தில் தண்ணீர் நிரப்பப்பட்டது.
கப்பலின் மேலோடு சரியான நிலையில் இருப்பது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது, அது இன்னும் கடலுக்குச் செல்வதற்கு ஏற்றது என்பதைக் குறிக்கிறது. நீண்ட நேரம் கடலில் அலைந்து கொண்டிருந்ததால் ஏற்பட்ட வெள்ளப்பெருக்குதான் கப்பல் கவிழ்ந்ததற்குக் காரணம். பெரும்பாலான நீர் சேதங்கள் கப்பல் வாரக்கணக்கில் துடித்ததன் விளைவாகும்.
உயிர்காக்கும் படகுகள் மற்றும் டிங்கி படகுகளை நிலைநிறுத்திய போதிலும், நான்கு துணை கைவினைப்பொருட்கள் எதுவும் காணப்படவில்லை என்பது குழப்பமாக உள்ளது. இந்த நடத்தை கப்பலின் பயணிகள் மற்றும் பணியாளர்களின் தரப்பில் மிகவும் பகுத்தறிவற்றதாகத் தெரிகிறது.
கப்பலுக்குள் சேமித்து வைக்கப்பட்டது உண்மையிலேயே விசித்திரமான ஒன்று. பதிவு புத்தகம் மற்றும் வழிசெலுத்தல் உபகரணங்கள் எடுத்துச் செல்லப்பட்டன. பயணிகளில் ஒருவரின் மருத்துவ பையில் (அவர் ஒரு மருத்துவர்) அனைத்து பொருட்களும் வெளியே எடுக்கப்பட்டு இரத்தம் தோய்ந்த துணிகளால் மாற்றப்பட்டது.
ஸ்டார்போர்டு எஞ்சின் மீது மெத்தைகள் போடப்பட்டபோது கசிவை அடைக்க ஒரு அபத்தமான தவறான முயற்சி மேற்கொள்ளப்பட்டது.
என்ஜின் அறையில் வெள்ளத்தை எதிர்கொள்ளும் முயற்சியில் ஒரு பம்பை இணைக்கும் முயற்சியை குழுவினர் மேற்கொண்டனர். துரதிர்ஷ்டவசமாக, அது வேலை செய்யவில்லை, இருப்பினும், நடுக்கடலில் கப்பல் அசையாமல் இருக்க அவர்கள் உறுதியாக இருந்தனர் என்பதை இது நிரூபிக்கிறது.
மோட்டார் அறை நீச்சல் குளமாக மாற்றப்பட்டாலும், ஜோயிதா இன்னும் மிதந்து கொண்டே இருந்தது. பதினாறு மாலுமிகள் கொண்ட குழுவிற்கு கார்க் வரிசையான மேலோடு மற்றும் மீதமுள்ள வெற்று எரிபொருள் பீப்பாய்கள் கப்பலை மிதக்க வைக்கும் என்பது நன்கு தெரிந்திருக்க வேண்டும்.
விசித்திரமான நடத்தை மற்றும் கறை படிந்த துணியைப் பொருட்படுத்தாமல், 25 பேர் தைரியமாக கப்பலை அதன் ஏற்பாடுகளுடன் விட்டுவிட்டு, உயிர்காக்கும் படகுகளில் பசிபிக் பெருங்கடலுக்குச் செல்ல என்ன காரணம்? அவர்கள் என்ன ஆனார்கள்?
கப்பலில் உள்ள அவசரகால வானொலி அமைப்பில் தவறான வயரிங் இருந்தது என்பது மீட்புச் செயல்பாட்டின் போது கண்டறியப்பட்டது, அதாவது அது இன்னும் வேலை செய்தாலும், வரம்பு இரண்டு மைல்களுக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்டது. ஒரு துயர அழைப்பு ஏன் எடுக்கப்படவில்லை என்பதை இது விளக்கலாம்.
கடிகாரங்கள் அனைத்தும் 10:25க்கு நிறுத்தப்பட்டன என்பது சுவாரஸ்யமானது, இது கற்பனையான அமானுஷ்ய கோட்பாடுகளுக்கு ஒரு புதிரான தூண்டுதலை வழங்குகிறது. இருப்பினும், அந்த மாலை நேரத்தில் கப்பலின் ஜெனரேட்டர் நிறுத்தப்படுவதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகம்.
இருப்பினும் பயணிகள் மற்றும் சரக்கு என்ன ஆனது என்பது மர்மமாகவே உள்ளது. ஒரு கோட்பாடு என்னவென்றால், கேப்டன் தாமஸ் "டஸ்டி" மில்லர் மற்றும் அவரது முதல் துணைவியார் சக் சிம்ப்சன் இடையே ஒரு சண்டை இருந்தது, அது மிகவும் கடுமையானது, அதனால் அவர்கள் இருவரையும் நடிக்க முடியவில்லை - அதனால் இரத்தக்களரி கட்டுகள்.
அனுபவம் வாய்ந்த மாலுமி இல்லாமல் கப்பல் சென்றிருக்கும் மற்றும் அனைத்து பயணிகளின் IQ அளவும் 30 புள்ளிகள் குறைந்திருக்கும். இந்நிலையில், இதுபோன்ற சம்பவங்கள் நடப்பது சகஜம்.
இரண்டாம் உலகப் போருக்குப் பிறகும் பசிபிக் பகுதியில் ஜோயிதா ஜப்பானிய மீனவர்கள் அல்லது முன்னாள் நாஜிகளால் பாதிக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்ற ஊகங்களும் எழுந்தன. இந்த கோட்பாடு எந்த உறுதியான ஆதாரத்தையும் கொண்டிருக்காமல், பிராந்தியத்தில் ஜப்பான் மீதான உணர்வின் பிரதிபலிப்பாகும்.
பல ஆண்டுகளாக, கலகம் மற்றும் சாத்தியமான காப்பீட்டு மோசடி குறித்து கருதுகோள்கள் முன்வைக்கப்படுகின்றன. ஆயினும்கூட, இந்த கோட்பாடுகள் எதுவும் ஏன் படகில் பயணித்தவர்கள் அல்லது பணியாளர்களின் அடையாளங்கள் எதுவும் கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை என்பதை விளக்க முடியாது.
1955 ஆம் ஆண்டு நவம்பரில் ஜோயிதா கண்டுபிடிக்கப்பட்டபோது, அவரது சரக்குகள் முன்பே கொள்ளையடிக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்பது நம்பத்தக்கது. குழுவினர் கடற்கொள்ளையர்களால் கொல்லப்பட்டிருந்தாலும், நான்கு துணைக் கப்பல்களின் சில சான்றுகள் குறைந்தபட்சம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும்.
ஜோயிதா 1956 இல் பழுதுபார்க்கப்பட்டு வேறு உரிமையாளருக்கு ஏலம் விடப்பட்டது, இருப்பினும், அடுத்த மூன்று ஆண்டுகளுக்குள் அது மீண்டும் இரண்டு முறை கரைந்துவிடும். இயந்திரக் கோளாறு, முறையற்ற முறையில் நிறுவப்பட்ட வால்வுகள் காரணமாக, மூன்றாவது முறையாக தரையிறங்குவதற்கு அதன் அதிர்ஷ்டம் முடிந்தது. இது கப்பலுக்கு மோசமான நற்பெயரைப் பெற்றது மற்றும் அதை வாங்க விரும்பும் ஒருவரைக் கண்டுபிடிப்பதை கடினமாக்கியது.
இறுதியில், ராபர்ட் மௌம், ஒரு பிரிட்டிஷ் எழுத்தாளர், அவரது பாகங்களுக்காக அவளை விலைக்கு வாங்கினார் மற்றும் 1962 இல் 'ஜோயிதா மிஸ்டரி' எழுதத் தூண்டப்பட்டார்.
