பிரபலமான புராணத்தின் படி, ஸ்பானிஷ் ஆய்வாளர் ஜுவான் போன்ஸ் டி லியோன் இளைஞர்களின் நீரூற்றைத் தேடும் போது இன்றைய புளோரிடா மாநிலத்தைக் கண்டுபிடித்தார். உண்மையில், இளமை அல்லது நீண்ட ஆயுளை வழங்கும் மாயாஜால நீர் பற்றிய கதைகள் ஹெரோடோடஸ் அல்லது அதற்கு முந்தையது.
உதாரணமாக, கி.மு. நான்காம் நூற்றாண்டில் அலெக்சாண்டர் தி கிரேட் குணப்படுத்தும் "சொர்க்க நதி"யைக் கண்டதாகக் கூறப்படுகிறது, மேலும் கேனரி தீவுகள், ஜப்பான், பாலினேசியா மற்றும் இங்கிலாந்து போன்ற வேறுபட்ட இடங்களில் இதே போன்ற புராணக்கதைகள் வளர்ந்தன. இடைக்காலத்தில், சில ஐரோப்பியர்கள் புராண மன்னர் ப்ரெஸ்டர் ஜானை நம்பினர், அவருடைய ராஜ்யத்தில் இளமை நீரூற்று மற்றும் தங்க நதி இருந்ததாகக் கூறப்படுகிறது.
போன்ஸ் டி லியோன் 1515 இல் புளோரிடாவை ஆராய்ந்தாலும், இளமையின் நீரூற்று பற்றிய கதை அவரது மரணத்திற்குப் பிறகு அவரது பயணங்களுடன் இணைக்கப்படவில்லை. இந்த கட்டுரையில், இளமையின் நீரூற்று அவரது இருப்புடன் எவ்வாறு தொடர்புடையது என்பதை ஆராய்வோம். மேலும், அவர் அதை உண்மையாக வெளிப்படுத்தினாரா என்பதை ஆராய்வோம்.
கரீபியனின் டைனோ இந்தியர்கள் கியூபாவின் வடக்கே எங்காவது இருந்த ஒரு மாய நீரூற்று மற்றும் புத்துணர்ச்சியூட்டும் நதியைப் பற்றி பேசியதாக ஸ்பானிஷ் ஆதாரங்கள் உறுதிப்படுத்தின. இந்த வதந்திகள் 1493 இல் கிறிஸ்டோபர் கொலம்பஸுடன் புதிய உலகத்திற்கான தனது இரண்டாவது பயணத்தில் சென்றதாகக் கருதப்படும் போன்ஸ் டி லியோனின் காதுகளை எட்டியது.
1504 இல் ஹிஸ்பானியோலாவில் ஒரு டைனோ கிளர்ச்சியை கொடூரமாக நசுக்க உதவிய பிறகு, போன்ஸ் டி லியோனுக்கு மாகாண ஆளுநர் பதவியும் நூற்றுக்கணக்கான ஏக்கர் நிலமும் வழங்கப்பட்டது, அங்கு அவர் பயிர்கள் மற்றும் கால்நடைகளை வளர்க்க கட்டாய இந்திய உழைப்பைப் பயன்படுத்தினார்.
1508 இல் அவர் சான் ஜுவான் பாடிஸ்டா (இப்போது புவேர்ட்டோ ரிக்கோ) காலனித்துவப்படுத்த அரச அனுமதியைப் பெற்றார். அவர் ஒரு வருடம் கழித்து தீவின் முதல் ஆளுநரானார், ஆனால் விரைவில் கிறிஸ்டோபர் கொலம்பஸின் மகன் டியாகோவுடன் அதிகாரப் போராட்டத்தில் தள்ளப்பட்டார்.
ஃபெர்டினாண்ட் மன்னரின் நன்மதிப்பில் இருந்து, போன்ஸ் டி லியோன் 1512 இல் பிமினி என்ற தீவை ஆராய்ந்து குடியேற ஒப்பந்தத்தைப் பெற்றார். இந்த ஒப்பந்தத்திலோ அல்லது பின்தொடர்தல் ஒப்பந்தத்திலோ எங்கும் இளைஞர்களின் நீரூற்று குறிப்பிடப்படவில்லை.
இதற்கு நேர்மாறாக, இந்தியர்களை அடிபணியச் செய்வதற்கும், கிடைத்த தங்கத்தைப் பிரிப்பதற்கும் குறிப்பிட்ட வழிமுறைகள் கொடுக்கப்பட்டன. சில "இரகசியங்கள்" தனக்குத் தெரியும் என்று அவர் கூறியிருந்தாலும், ஃபெர்டினாண்டுடனான தனது அறியப்பட்ட கடிதப் பரிமாற்றத்தில், போன்ஸ் டி லியோனும் நீரூற்றைக் கொண்டு வரவில்லை.
போன்ஸ் டி லியோன் மார்ச் 1513 இல் மூன்று கப்பல்களுடன் புறப்பட்டார். ஆரம்பகால வரலாற்றாசிரியர்களின் கூற்றுப்படி, அவர் ஏப்ரல் 2 ஆம் தேதி புளோரிடாவின் கிழக்கு கடற்கரையில் நங்கூரமிட்டு ஒரு நாள் கழித்து கரைக்கு வந்தார், இது ஈஸ்டர் சீசன் (ஸ்பானிஷ் மொழியில் பாஸ்குவா புளோரிடா) என்பதால் "லா புளோரிடா" என்ற பெயரை ஒரு பகுதியாகத் தேர்ந்தெடுத்தார்.
போன்ஸ் டி லியோன் பின்னர் புளோரிடா கீஸ் வழியாக மேற்கு கடற்கரை வரை பயணித்தார், அங்கு அவர் புவேர்ட்டோ ரிக்கோவிற்கு ஒரு ரவுண்டானா பயணத்தைத் தொடங்குவதற்கு முன், இந்தியர்களுடன் சண்டையிட்டார். வழியில் அவர் வளைகுடா நீரோடையைக் கண்டுபிடித்தார், இது ஐரோப்பாவிற்குத் திரும்புவதற்கான வேகமான பாதையாக நிரூபிக்கப்பட்டது.
எட்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, போன்ஸ் டி லியோன் புளோரிடாவின் தென்மேற்கு கடற்கரைக்கு ஒரு காலனியை நிறுவும் முயற்சியில் திரும்பினார், ஆனால் அவர் ஒரு இந்திய அம்பு மூலம் படுகாயமடைந்தார். புறப்படுவதற்கு சற்று முன்பு, அவர் தனது புதிய மன்னர் ஐந்தாம் சார்லஸ் மற்றும் வருங்கால போப் அட்ரியன் VI க்கும் கடிதங்களை அனுப்பினார்.
மீண்டும் ஒருமுறை, ஆய்வாளர் இளமையின் நீரூற்றைப் பற்றிக் குறிப்பிடவில்லை, மாறாக நிலத்தைக் குடியேற்றவும், கிறிஸ்தவத்தைப் பரப்பவும், புளோரிடா ஒரு தீவா அல்லது தீபகற்பமா என்பதைக் கண்டறியவும் தனது விருப்பத்தின் மீது கவனம் செலுத்தினார். இரண்டு பயணத்தின் பதிவும் எஞ்சியிருக்கவில்லை, தொல்பொருள் தடயமும் இதுவரை கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை.
ஆயினும்கூட, வரலாற்றாசிரியர்கள் போன்ஸ் டி லியோனை அவரது மரணத்திற்குப் பிறகு இளைஞர்களின் நீரூற்றுடன் இணைக்கத் தொடங்கினர். 1535 ஆம் ஆண்டில், கோன்சலோ பெர்னாண்டஸ் டி ஓவிடோ ஒய் வால்டெஸ், போன்ஸ் டி லியோன் தனது பாலியல் இயலாமையைக் குணப்படுத்த நீரூற்றைத் தேடுவதாகக் குற்றம் சாட்டினார்.
ஹெர்னாண்டோ டி எஸ்கலாண்டே ஃபோன்டனெடா, கப்பல் விபத்தில் இருந்து பல ஆண்டுகளாக புளோரிடாவில் இந்தியர்களுடன் வாழ்ந்தார், மேலும் 1575 ஆம் ஆண்டு தனது நினைவுக் குறிப்பில் போன்ஸ் டி லியோனை கேலி செய்தார், அவர் இளமையின் நீரூற்றைத் தேடியது மகிழ்ச்சிக்கு ஒரு காரணம் என்று கூறினார். ஸ்பானிய மன்னரின் இண்டீஸின் தலைமை வரலாற்றாசிரியரான அன்டோனியோ டி ஹெர்ரேரா ஒய் டோர்டெசில்லாஸ் அடுத்ததாக எடைபோட வேண்டிய ஆசிரியர்களில் ஒருவர். 1601 ஆம் ஆண்டில் அவர் போன்ஸ் டி லியோனின் முதல் பயணத்தைப் பற்றிய விரிவான மற்றும் பரவலாக வாசிக்கப்பட்ட கணக்கை எழுதினார்.
யூத் லெஜண்டின் நீரூற்று இப்போது உயிருடன் இருந்தது. இருப்பினும், 1819 ஆம் ஆண்டில் ஸ்பானியர்கள் புளோரிடாவை விட்டுக்கொடுக்கும் வரை, அமெரிக்காவில் அது அதிக வரவேற்பைப் பெறவில்லை. வாஷிங்டன் இர்விங் போன்ற அந்தக் காலத்தின் பிரபல எழுத்தாளர்கள் போன்ஸ் டி லியோனை மகிழ்ச்சியற்றவராகவும் வீணாகவும் சித்தரிக்கத் தொடங்கினர்.
இந்தியர்களுடன் போன்ஸ் டி லியோன் சந்திப்பின் மிகப்பெரிய கேன்வாஸை வரைந்த தாமஸ் மோரன் உட்பட கலைஞர்களும் இந்த செயலில் ஈடுபட்டனர். 20 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில், புளோரிடாவின் பழமையான நகரமான செயின்ட் அகஸ்டினின் மத்திய பிளாசாவில் ஆய்வாளர் சிலை வைக்கப்பட்டது, மேலும் அருகிலுள்ள சுற்றுலாத்தலமானது இளைஞர்களின் உண்மையான நீரூற்றாகக் காட்டப்பட்டது. ஆனால், கந்தகம் மணக்கும் கிணற்று நீரை மாதிரியாகப் பார்க்க, ஒவ்வொரு ஆண்டும் பல்லாயிரக்கணக்கான பார்வையாளர்கள் வந்தாலும், நீரூற்றின் நம்பகத்தன்மை சரிபார்க்கப்படவில்லை.
எனவே, அமெரிக்க மண்ணில் நித்திய உயிர்ச்சக்தியின் இந்த புராண ஆதாரத்தை போன்ஸ் டி லியோன் உண்மையில் கண்டுபிடித்தாரா?
சரி, நடுவர் மன்றம் இன்னும் அந்த ஒரு விஷயத்தில் இல்லை! போன்ஸ் டி லியோனின் தேடலின் கதை மர்மத்தில் மறைக்கப்பட்டுள்ளது, இது வரலாற்றாசிரியர்கள், கதைசொல்லிகள் மற்றும் சாகசக்காரர்களின் கற்பனையை ஒரே மாதிரியாகக் கவர்ந்த ஒரு அற்புதமான புதிர். விஞ்ஞான முன்னேற்றங்கள் வாழ்வு மற்றும் நீண்ட ஆயுளைப் பற்றிய நமது புரிதலை மாற்றியமைத்தாலும், இளைஞர்களின் நீரூற்று அழியாமைக்கான நமது கூட்டு ஏக்கத்தை அடையாளப்படுத்துகிறது.
இது இன்னும் தீர்க்கப்படாத மர்மமாக இருந்தாலும், ஒன்று நிச்சயம் - போன்ஸ் டி லியோனின் நாட்டம் பற்றிய கதை, கண்டுபிடிப்பு மற்றும் அறியப்படாத மனிதகுலத்தின் இடைவிடாத தேடலுக்கு ஒரு நீடித்த சான்றாக உள்ளது.
