புதிதாக நடத்தப்பட்ட டிஎன்ஏ ஆய்வு, பிரேசில், லூசியோவில் உள்ள சாவோ பாலோவில் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பழமையான மனித எலும்புக்கூடு, சுமார் 16,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அமெரிக்காவின் அசல் குடியேறியவர்களைக் கண்டறிய முடியும் என்று முடிவு செய்துள்ளது. இந்த தனிநபர்களின் குழு இறுதியில் இன்றைய பழங்குடி துபி மக்களை உருவாக்கியது.
பிரேசிலிய கடலோரப் பகுதியில் வசிக்கும் பழமையான மக்கள் காணாமல் போனதற்கான விளக்கத்தை இந்த கட்டுரை முன்வைக்கிறது, அவர்கள் புகழ்பெற்ற "சம்பாகிஸ்" களை கட்டினார்கள், அவை குடியிருப்புகள், புதைகுழிகள் மற்றும் நில எல்லைகளை குறிப்பதற்காக பயன்படுத்தப்படும் குண்டுகள் மற்றும் மீன் எலும்புகளின் கணிசமான குவியல்களாகும். தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர்கள் இந்த குவியல்களை ஷெல் மேடுகள் அல்லது சமையலறை மிட்டென்ஸ் என்று அடிக்கடி முத்திரை குத்துகிறார்கள். ஆராய்ச்சியானது பிரேசிலிய தொல்பொருள் மரபணு தரவுகளின் மிக விரிவான தொகுப்பை அடிப்படையாகக் கொண்டது.
Andre Menezes Strauss, தொல்பொருள் ஆராய்ச்சியாளர் MAE-USP மற்றும் ஆராய்ச்சியின் தலைவர், ஆண்டியன் நாகரிகங்களுக்குப் பிறகு, காலனித்துவத்திற்கு முந்தைய தென் அமெரிக்காவில் அட்லாண்டிக் கடற்கரை சம்பாகி பில்டர்கள் மிகவும் அடர்த்தியான மக்கள்தொகை கொண்ட மனிதக் குழு என்று கருத்துத் தெரிவித்தார். ஏறக்குறைய 2,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அவர்கள் திடீரென காணாமல் போகும் வரை ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக, அவர்கள் 'கடலோர அரசர்களாக' கருதப்பட்டனர்.
பிரேசிலிய கடற்கரையின் நான்கு பகுதிகளில் இருந்து குறைந்தது 34 ஆண்டுகள் பழமையான 10,000 புதைபடிவங்களின் மரபணுக்கள் ஆசிரியர்களால் முழுமையாக ஆய்வு செய்யப்பட்டன. இந்த புதைபடிவங்கள் எட்டு தளங்களிலிருந்து எடுக்கப்பட்டன: கபேசுடா, கபெலின்ஹா, கியூபடாவோ, லிமாவோ, ஜபுதிகாபீரா II, பால்மீராஸ் ஜிங்கு, பெட்ரா டோ அலெக்ஸாண்ட்ரே மற்றும் வாவ் உனா, இதில் சம்பாகிஸ் அடங்கும்.
MAE-USP இன் பேராசிரியரான Levy Figuti தலைமையில், ஒரு குழு லூசியோவின் Sao Paulo, Ribeira de Iguape பள்ளத்தாக்கின் நடுப்பகுதியில் உள்ள Capelinha ஆற்றில் பழமையான எலும்புக்கூட்டைக் கண்டறிந்தது. அதன் மண்டை ஓடு தென் அமெரிக்காவில் இதுவரை கண்டுபிடிக்கப்பட்ட பழமையான மனித புதைபடிவமான லூசியாவைப் போலவே இருந்தது, இது சுமார் 13,000 ஆண்டுகள் பழமையானது என்று மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ஆரம்பத்தில், இது 14,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு பிரேசிலில் வசிக்கும் தற்போதைய அமெரிண்டியர்களை விட வேறுபட்ட மக்கள்தொகையைச் சேர்ந்தவர்கள் என்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் ஊகித்தனர், ஆனால் அது பொய்யானது என்று பின்னர் நிரூபிக்கப்பட்டது.
லூசியோவின் மரபணு பகுப்பாய்வின் முடிவுகள், அவர் டுபி, கெச்சுவா அல்லது செரோகி போன்ற ஒரு அமெரிண்டியன் என்பதை நிறுவினார். அவை முற்றிலும் ஒரே மாதிரியானவை என்பதை இது குறிக்கவில்லை, ஆனால் உலகளாவிய கண்ணோட்டத்தில், அவை அனைத்தும் 16,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அமெரிக்காவை அடைந்த ஒற்றை அலை அலையிலிருந்து உருவாகின்றன. 30,000 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு இப்பகுதியில் மற்றொரு மக்கள் இருந்திருந்தால், இந்த குழுக்களில் எந்த சந்ததியினரையும் விட்டு வைக்கவில்லை என்று ஸ்ட்ராஸ் கூறினார்.
லூசியோவின் டிஎன்ஏ மற்றொரு வினவல் பற்றிய நுண்ணறிவை வழங்கியது. நதி நடுப்பகுதிகள் கடலோரப் பகுதிகளிலிருந்து வேறுபட்டவை, எனவே இந்த கண்டுபிடிப்பு பின்னர் தோன்றிய மாபெரும் கிளாசிக்கல் சம்பாகிஸின் முன்னோடி என்று கருத முடியாது. இந்த வெளிப்பாடு இரண்டு தனித்தனி குடியேற்றங்கள் இருந்ததைக் குறிக்கிறது - உள்நாட்டிலும் கடற்கரையிலும்.
சம்பாகியை உருவாக்கியவர்கள் என்ன ஆனார்கள்? மரபியல் தரவுகளின் ஆய்வு, பகிர்ந்த கலாச்சார கூறுகளுடன் வேறுபட்ட மக்கள்தொகையை வெளிப்படுத்தியது, ஆனால் கணிசமான உயிரியல் வேறுபாடுகள், குறிப்பாக தென்கிழக்கு மற்றும் தெற்கின் கடலோரப் பகுதிகளில் வசிப்பவர்களிடையே.
2000 களில் மண்டையோட்டு உருவவியல் பற்றிய ஆராய்ச்சி ஏற்கனவே இந்த சமூகங்களுக்கிடையில் ஒரு நுட்பமான வேறுபாட்டை பரிந்துரைத்துள்ளது, இது மரபணு பகுப்பாய்வு மூலம் ஆதரிக்கப்பட்டது என்று ஸ்ட்ராஸ் குறிப்பிட்டார். பல கடலோர மக்கள் தனிமைப்படுத்தப்படவில்லை, ஆனால் உள்நாட்டு குழுக்களுடன் தொடர்ந்து மரபணு பரிமாற்றம் இருந்தது கண்டறியப்பட்டது. இந்த செயல்முறை ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளாக நடைபெற்று வந்திருக்க வேண்டும் மற்றும் சம்பாகிஸின் பிராந்திய மாறுபாடுகளில் விளைவதாக கருதப்படுகிறது.
ஹோலோசீனின் முதல் வேட்டையாடுபவர்கள் மற்றும் சேகரிப்பாளர்களைக் கொண்ட இந்த கடலோர சமூகத்தின் மர்மமான காணாமல் போனதை ஆய்வு செய்தபோது, பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்ட டிஎன்ஏ மாதிரிகள், முழு மக்களையும் வெளியேற்றும் ஐரோப்பிய கற்கால நடைமுறைக்கு மாறாக, இந்த பிராந்தியத்தில் என்ன நடந்தது என்பதை நிரூபித்தது. பழக்கவழக்கங்களில் மாற்றம், ஷெல் மிட்டென்ஸ் கட்டிடம் குறைதல் மற்றும் சம்பாகி கட்டுபவர்களால் மட்பாண்டங்களை சேர்ப்பது ஆகியவை அடங்கும். எடுத்துக்காட்டாக, கல்ஹெட்டா IV இல் (சாண்டா கேடரினா மாநிலத்தில் அமைந்துள்ளது) காணப்படும் மரபியல் பொருள் - இந்தக் காலகட்டத்தின் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்க தளம் - ஷெல்களைக் கொண்டிருக்கவில்லை, மாறாக மட்பாண்டங்கள், மேலும் இது சம்பந்தமாக கிளாசிக் சம்பாகிஸுடன் ஒப்பிடத்தக்கது.
2014 ஆம் ஆண்டு சம்பாகிஸில் இருந்து மட்பாண்டத் துண்டுகள் பற்றிய ஆய்வின் முடிவுகள் வீட்டுக் காய்கறிகளை விட மீன்களை சமைக்கப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன என்ற கருத்துடன் ஒத்துப்போகின்றன என்று ஸ்ட்ராஸ் குறிப்பிட்டார். அப்பகுதியில் வசிப்பவர்கள் தங்கள் வழக்கமான உணவை பதப்படுத்த உள்நாட்டிலிருந்து ஒரு நுட்பத்தை எவ்வாறு பின்பற்றினார்கள் என்பதை அவர் எடுத்துரைத்தார்.
இந்த ஆய்வு முதலில் இதழில் வெளியிடப்பட்டது இயற்கை ஜூலை மாதம் 9, 2011 இல்.
