இன்றுவரை, நமது நவீன விஞ்ஞானம் பொதுவாக “புரோபோஸ்கிஸ் - இன்றைய அந்துப்பூச்சிகளும் பட்டாம்பூச்சிகளும் பயன்படுத்தும் ஒரு நீண்ட, நாக்கு போன்ற ஊதுகுழலாக” மலர் குழாய்களுக்குள் அமிர்தத்தை அடைவதை ஏற்றுக்கொண்டது, உண்மையில் புதினாவில் இதைப் பயன்படுத்த பூக்கள் தோன்றிய பின்னர் உருவாகின நிபந்தனை ஏராளமான உணவு மூல. ஆனால் சமீபத்திய பழங்காலவியல் கண்டுபிடிப்பு மற்றொரு சந்தேகத்திற்குரிய கோட்பாட்டை சுட்டிக்காட்டுகிறது.
மறைந்த ட்ரயாசிக் மற்றும் ஆரம்பகால ஜுராசிக் ஆகியவற்றிலிருந்து புதைபடிவ கோர்களைப் பற்றிய விசித்திரமான ஆய்வு ஜெர்மனியில் உள்ள சர்வதேச ஆராய்ச்சியாளர்களின் குழுவால் வழிநடத்தப்பட்டது; அதில், பட்டாம்பூச்சிகள் மற்றும் அந்துப்பூச்சிகளிலும் காணப்படும் அசாருலே என்ற புதைபடிவ செதில்களைக் கண்டன.
பின்னர், தொலைதூர பகுப்பாய்வுகள் இந்த 200 மில்லியன் ஆண்டுகள் பழமையான வரலாற்றுக்கு முந்தைய பட்டாம்பூச்சிகள் ஒரு புரோபோஸ்கிஸைக் கொண்டிருந்தன, இன்னும் 70 மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு பூக்கள் கூட இருக்காது என்ற போதிலும்.
ஜிம்னோஸ்பெர்ம்களின் சர்க்கரை மகரந்தச் சேர்க்கை சொட்டுகளை மடிப்பதற்கு புரோபோஸ்கிஸ் அவர்களுக்கு உதவியிருக்கலாம் என்று கூறப்பட்டாலும் (கூறப்படும் நேரத்தில் மிகவும் பொதுவானதாக இருந்த ஒரு வகை ஆலை), இந்த பூச்சிகளின் பரிணாம வளர்ச்சி குறித்த தற்போதைய கோட்பாடுகள் இல்லை என்று தெரிகிறது சரியாக போதுமானதாக இருங்கள்.
