2010 ஆம் ஆண்டில், பிரேசிலிய புவியியல் ஆய்வைச் சேர்ந்த புவியியலாளர் அமில்கார் ஆதாமி, பிரேசிலின் வடமேற்கில் உள்ள ரொண்டோனியா மாநிலத்தில் ஒரு விசித்திரமான குகையின் வதந்திகளை விசாரிக்க முடிவு செய்தபோது, பல மகத்தான பர்ஸ்கள் இருப்பதைக் கண்டார்.
உண்மையில், ஆராய்ச்சியாளர்கள் ஏற்கனவே முழு தென் அமெரிக்காவிலும் இதேபோன்ற ஏராளமான பிரம்மாண்டமான பரோக்களைக் கண்டுபிடித்திருக்கிறார்கள், அவை மிகப் பெரியதாகவும் அழகாகவும் கட்டப்பட்டுள்ளன, பண்டைய காலங்களில் காடுகளின் வழியே மனிதர்கள் அவற்றைத் தோண்டியதாக நினைத்ததற்காக நீங்கள் மன்னிக்கப்படுவீர்கள்.
இருப்பினும், அவை தோற்றத்தை விட மிகவும் பழமையானவை, குறைந்தது 8,000 முதல் 10,000 ஆண்டுகள் பழமையானவை என மதிப்பிடப்பட்டுள்ளது, மேலும் அறியப்பட்ட புவியியல் செயல்முறைகள் எதுவும் அவற்றை விளக்க முடியாது. ஆனால் சுவர்கள் மற்றும் கூரைகளை வரிசைப்படுத்தும் பாரிய நகம் குறிகள் உள்ளன - அழிந்துபோன மாபெரும் தரை சோம்பல் இனங்கள் குறைந்தது இந்த பாலியோபுரோக்கள் என்று அழைக்கப்படுபவற்றின் பின்னணியில் இருப்பதாக இப்போது கருதப்படுகிறது.
இந்த சுரங்கங்களைப் பற்றி ஆராய்ச்சியாளர்கள் குறைந்தது 1930 களில் இருந்தே அறிந்திருக்கிறார்கள், ஆனால் அதற்குப் பிறகு, அவை ஒருவிதமான தொல்பொருள் கட்டமைப்பாகக் கருதப்பட்டன - நம் பண்டைய மூதாதையர்களால் செதுக்கப்பட்ட குகைகளின் எச்சங்கள், ஒருவேளை.
ரொண்டோனியா மாநிலத்தில் குகைக் கட்டமைப்பு மிகப்பெரியது, இது இன்னும் அமேசானில் அறியப்பட்ட மிகப் பெரிய பேலியோபரோவாகும், இது பிரேசிலின் இரண்டாவது பெரிய பாலேபரோவின் இரு மடங்கு ஆகும்.
தெற்கு மற்றும் தென்கிழக்கு பிரேசிலில் மட்டும் இப்போது 1,500 க்கும் மேற்பட்ட பலாயோபரோக்கள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன, மேலும் இரண்டு வெவ்வேறு வகைகளாகத் தோன்றுகின்றன: சிறியவை, 1.5 மீட்டர் விட்டம் வரை அடையும்; மற்றும் பெரியவை, அவை 2 மீட்டர் உயரம் மற்றும் 4 மீட்டர் அகலம் வரை நீட்டிக்கக் கூடியவை.
உச்சவரம்பு மற்றும் உள் சுவர்களில், ஆராய்ச்சியாளர்கள் அவற்றின் கட்டுமானத்தின் பின்னால் என்ன இருக்க முடியும் என்பது பற்றிய முதல் பெரிய துப்பு கிடைத்தது - வளிமண்டலமான கிரானைட், பாசால்ட் மற்றும் மணற்கல் மேற்பரப்புகளில் தனித்துவமான பள்ளங்கள், அவை ஒரு பெரிய, பண்டைய உயிரினத்தின் நகம் அடையாளங்களாக அடையாளம் காணப்பட்டுள்ளன.
பெரும்பாலானவை ஒருவருக்கொருவர் இணையாக நீளமான, ஆழமற்ற பள்ளங்களைக் கொண்டிருக்கின்றன, அவை இரண்டு அல்லது மூன்று நகங்களால் தொகுக்கப்பட்டு வெளிப்படையாக தயாரிக்கப்படுகின்றன. இந்த பள்ளங்கள் பெரும்பாலும் மென்மையானவை, ஆனால் சில ஒழுங்கற்றவை உடைந்த நகங்களால் தயாரிக்கப்பட்டிருக்கலாம்.
இந்த கண்டுபிடிப்பு ப்ளீஸ்டோசீன் சகாப்தத்தின் போது கிரகத்தில் சுற்றித் திரிந்த பண்டைய மெகாபவுனா குறித்து பழங்காலவியல் தொடர்பான நீண்டகால கேள்விகளில் ஒன்றுக்கு பதிலளிப்பதாகத் தோன்றியது, சுமார் 2.5 மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு முதல் 11,700 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வரை: எல்லா பர்ரோக்களும் எங்கே?
கட்டமைப்புகளின் அளவு மற்றும் அவற்றின் சுவர்களில் எஞ்சியிருக்கும் நகம் மதிப்பெண்கள் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில், ஆராய்ச்சியாளர்கள் இப்போது மெகாபவுனா பர்ஸைக் கண்டுபிடித்தார்கள் என்று நம்புகிறார்கள், மேலும் உரிமையாளர்களை மாபெரும் தரை சோம்பல் மற்றும் மாபெரும் அர்மாடில்லோஸாகக் குறைத்துள்ளனர்.
அவர்களைப் பொறுத்தவரை, உலகில் எந்த வட்டார அல்லது நீள்வட்ட குறுக்குவெட்டுடன் நீண்ட சுரங்கங்களை உருவாக்கும் புவியியல் செயல்முறை எதுவும் இல்லை, அவை கிளைகள் மற்றும் உயர்வு மற்றும் வீழ்ச்சிகள், சுவர்களில் நகம் அடையாளங்களுடன்.
பண்டைய அர்மாடில்லோஸ் மற்றும் சோம்பல்களின் அறியப்பட்ட உயிரினங்களுடன் பல்வேறு சுரங்கப்பாதை விட்டம் எவ்வாறு பொருந்துகிறது என்பதற்கான பட சுருக்கம் கீழே உள்ளது:
அழிந்துபோன லெஸ்டோடன் இனத்திலிருந்து மிகப்பெரிய தென் அமெரிக்க தரை சோம்பல்களால் மிகப்பெரிய பாலியோபுரோக்கள் தோண்டப்பட்டதாக ஆராய்ச்சியாளர்கள் சந்தேகிக்கின்றனர்.
