នៅព្រឹកថ្ងៃទី ៦ ខែសីហាឆ្នាំ ១៩៤៥ ពលរដ្ឋម្នាក់នៅហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ាបានអង្គុយនៅលើកាំជណ្តើរនៅខាងក្រៅធនាគារស៊ូមីតូម៉ូនៅពេលគ្រាប់បែកបរមាណូដំបូងគេរបស់ពិភពលោកត្រូវបានបំផ្ទុះនៅលើទីក្រុង។ គាត់កាន់ដំបងដើរក្នុងដៃស្តាំរបស់គាត់ហើយដៃឆ្វេងរបស់គាត់អាចពាសពេញទ្រូងគាត់។
ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយក្នុងរយៈពេលតែប៉ុន្មានវិនាទីប៉ុណ្ណោះគាត់ត្រូវបានបំផ្លាញដោយពន្លឺនៃអាវុធបរមាណូ។ ស្រមោលគួរឱ្យរន្ធត់មួយដែលបានបោះដោយរាងកាយរបស់គាត់បានឈរសម្រាប់គាត់ដែលជាការរំterrកដ៏គួរឱ្យភ័យខ្លាចនៃគ្រាចុងក្រោយរបស់គាត់។ មិនមែនតែរូបគាត់ទេប៉ុន្តែគ្រាចុងក្រោយនៃមនុស្សរាប់សែននាក់ដូចគាត់ត្រូវបានគេបោះពុម្ភតាមរបៀបនេះនៅក្នុងទឹកដីហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ា។
នៅទូទាំងតំបន់ពាណិជ្ជកម្មកណ្តាលរបស់ហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ាអាចត្រូវបានគេមើលឃើញថាមានស្រមោលគួរឱ្យរំខានទាំងនេះដែលជាគ្រោងខ្មោចលងចេញពីបង្អួចបង្អួចវ៉ាល់និងមនុស្សដែលអស់សង្ឃឹមដែលស្ថិតនៅក្នុងវិនាទីចុងក្រោយរបស់ពួកគេ។ ស្រមោលនុយក្លេអ៊ែរនៃទីក្រុងដែលត្រូវវិនាសត្រូវបានគេយកទៅលាបលើអាគារនិងផ្លូវដើរ។
សព្វថ្ងៃនេះស្រមោលនុយក្លេអ៊ែរទាំងនេះដើរតួជាការរំmacកដល់ជីវិតដែលគ្មានមនុស្សរាប់មិនអស់ដែលបានជួបការស្លាប់របស់ពួកគេនៅក្នុងសង្គ្រាមដែលមិនធ្លាប់មានពីមុនមក។
ស្រមោលនុយក្លេអ៊ែររបស់ហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ា
Little Boy ដែលជាគ្រាប់បែកបរមាណូដែលបានបំផ្ទុះកម្ពស់ ១.៩០០ ហ្វីតពីលើទីក្រុងបានបញ្ចេញនូវពន្លឺដែលពោរពេញដោយកំដៅដែលបានដុតបំផ្លាញអ្វីៗទាំងអស់ដែលវាទាក់ទង។ ផ្ទៃគ្រាប់បែកបានផ្ទុះក្នុងអណ្តាតភ្លើងក្នុងកម្រិត ១០,០០០ ℉ហើយអ្វីៗដែលស្ថិតនៅក្នុងចម្ងាយ ១៦០០ ហ្វីតនៃតំបន់ផ្ទុះត្រូវបានប្រើប្រាស់ទាំងស្រុងក្នុងមួយវិនាទី។ ស្ទើរតែអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងចម្ងាយមួយម៉ាយល៍នៃតំបន់ផលប៉ះពាល់ត្រូវបានប្រែក្លាយទៅជាគំនរបាក់បែក។
កំដៅនៃការបំផ្ទុះមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់ដែលវាបានធ្វើអោយអ្វីគ្រប់យ៉ាងនៅក្នុងតំបន់ផ្ទុះដោយបន្សល់ទុកនូវស្រមោលវិទ្យុសកម្មដ៏គួរឱ្យរន្ធត់នៃកាកសំណល់មនុស្សដែលនៅពេលនោះមានប្រជាពលរដ្ឋ។
ធនាគារស៊ូមីតូម៉ូមានចម្ងាយប្រហែល ៨៥០ ហ្វីតពីចំណុចដែលក្មេងប្រុសតូចប៉ះពាល់ដល់ទីក្រុងហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ា។ គ្មាននរណាម្នាក់ត្រូវបានគេរកឃើញអង្គុយនៅកន្លែងនោះទៀតទេ។
សារមន្ទីររំលឹកសន្តិភាពហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ាអះអាងថាបុគ្គលម្នាក់ៗមិនមែនជាអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះស្រមោលគួរឱ្យខ្លាចរបស់ទីក្រុងនេះទេបន្ទាប់ពីគ្រាប់បែកបរមាណូបានទម្លាក់។ ជណ្តើរយន្តបង្អួចសន្ទះបិទបើកទឹកនិងកង់ដែលកំពុងរត់ត្រូវបានចាប់បាននៅតាមផ្លូវផ្ទុះដោយបន្សល់ទុកនូវស្នាមប្រឡាក់នៅផ្ទៃខាងក្រោយ។
វាមិនមានបញ្ហាទេប្រសិនបើគ្មានអ្វីរារាំងកំដៅពីការបន្សល់ទុកនូវស្នាមប្រឡាក់លើផ្ទៃរចនាសម្ព័ន្ធ។
ស្រមោលដែលបុគ្គលអង្គុយនៅលើជណ្តើរធនាគារប្រហែលជាស្រមោលហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ាដែលល្បីបំផុត។ វាគឺជាចំណាប់អារម្មណ៍ដ៏ល្អិតល្អន់បំផុតមួយនៃការផ្ទុះនេះហើយវាបានអង្គុយនៅទីនោះជិតពីរទសវត្សរ៍រហូតដល់ត្រូវបានផ្លាស់ប្តូរទីលំនៅទៅសារមន្ទីររំលឹកសន្តិភាពហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ា
ឥលូវនេះអ្នកទស្សនាអាចចូលទៅជិតជាមួយស្រមោលហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ាដ៏រន្ធត់ដែលជាការរំលឹកដល់សោកនាដកម្មនៃការផ្ទុះនុយក្លេអ៊ែរ។ ភ្លៀងនិងខ្យល់បានបំផ្លាញស្នាមញញឹមទាំងនេះបន្តិចម្តង ៗ ដែលអាចមានរយៈពេលពីពីរបីឆ្នាំទៅរាប់សិបឆ្នាំអាស្រ័យលើកន្លែងដែលវានៅសល់។
ការបំផ្លាញនៅហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ា
ការបំផ្លិចបំផ្លាញដែលកើតឡើងបន្ទាប់ពីការទម្លាក់គ្រាប់បែកបរមាណូនៅហ៊ីរ៉ូស៊ីម៉ាគឺមិនធ្លាប់មានពីមុនមក។ ប្រជាជនប្រមាណ ១ ភាគ ៤ នៃទីក្រុងនេះត្រូវបានសម្លាប់នៅក្នុងការបំផ្ទុះគ្រាប់បែកនេះដោយត្រីមាសទី ២ បានស្លាប់ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែបន្ទាប់ពីនោះ។
ការផ្ទុះនេះបណ្តាលឱ្យមានការខូចខាតយ៉ាងខ្លាំងដែលមានចំងាយ ៣ ម៉ាយពីចំកណ្តាលទីក្រុង។ នៅចំងាយ ២ ម៉ាយល៍ពីចំងាយឆ្ងាយនៃមជ្ឈមណ្ឌលផ្ទុះភ្លើងបានឆាបឆេះហើយកញ្ចក់បែកជាពាន់បំណែក។
