ការរុករកទេសភាពដ៏ធំល្វឹងល្វើយ និងស្ងាត់ជ្រងំនៃទ្វីបអង់តាក់ទិក អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រជារឿយៗត្រូវបានចាប់អារម្មណ៍ដោយភាពស្រស់ស្អាតរបស់វា អាកាសធាតុដ៏អាក្រក់ និងបាតុភូតអាថ៌កំបាំង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការសិក្សាវិទ្យាសាស្ត្រមួយចំនួនបានបង្ហាញការរកឃើញដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយចំនួនដែលអាចផ្លាស់ប្តូរការយល់ឃើញរបស់យើងចំពោះទ្វីបទឹកកកមួយនេះជារៀងរហូត។
អង់តាក់ទិកមានភាពល្បីល្បាញដោយសារលក្ខខណ្ឌធ្ងន់ធ្ងររបស់វា ទាំងនៅលើផ្ទៃ និងក្រោមជម្រៅទឹកកករបស់វា។ ខណៈពេលដែលប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីពិសេសរបស់តំបន់បានសម្របខ្លួនដើម្បីរស់រានមានជីវិតពីស្ថានភាពដ៏អាក្រក់ទាំងនេះ វាហាក់ដូចជាមានច្រើនជាងការជួបនឹងភ្នែកដែលលាក់ខ្លួននៅក្រោមទឹកទឹកកក ដែលជាសត្វដ៏ធំសម្បើម និងអស្ចារ្យ។
ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវបាននិងកំពុងពិនិត្យមើលគំនិតនៃ polar gigantism ឬ abyssal (deep-sea) gigantism ដែលបង្ហាញថាសត្វនៅក្នុងតំបន់មហាសមុទ្រត្រជាក់មានទំនោរលូតលាស់ធំជាងដៃគូរបស់ពួកគេនៅក្នុងផ្នែកផ្សេងទៀតនៃពិភពលោក។ បាតុភូតនេះត្រូវបានគេសង្កេតឃើញនៅក្នុងប្រភេទសត្វសមុទ្រជាច្រើនប្រភេទដូចជា មឹក ចាហួយ និងអ៊ីសូផូដទឹកជ្រៅ។ សត្វទាំងនេះដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍រួចទៅហើយនៅក្នុងទំហំធម្មតារបស់ពួកគេបានក្លាយជាដ៏ធំសម្បើមនៅក្នុងមហាសមុទ្រអង់តាក់ទិក។
ប៉ុន្តែតើអត្ថិភាពនៃសត្វសមុទ្រដ៏ធំសម្បើមនៅអង់តាក់ទិកហួសពីការស្មាន? តើអាចមានសត្វយក្សពិតនៅក្រោមផ្ទៃដីឬទេ? ថ្មីៗ សំឡេងដែលមិនអាចពន្យល់បាន ដូចជា Julia និង Bloop បានបន្ថែមខ្យល់នៃអាថ៌កំបាំងទៅក្នុងគំនិត។
សំឡេង Julia ដែលថតនៅឆ្នាំ 1999 បានបញ្ចេញចេញពីឧបទ្វីបអង់តាក់ទិក ហើយអ្នកជំនាញមានការងឿងឆ្ងល់ ដែលមិនអាចកំណត់ប្រភពរបស់វាបាន។ ភាពច្របូកច្របល់ស្រដៀងគ្នានេះបានឡោមព័ទ្ធសំឡេង Bloop ដ៏គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលដែលបានកត់ត្រាក្នុងឆ្នាំ 1997 នៅឯឆ្នេរសមុទ្រភាគនិរតីនៃអាមេរិកខាងត្បូង។ អ្នកទ្រឹស្តីឃុបឃិតមួយចំនួនណែនាំថាសំឡេងដែលមិនអាចពន្យល់បានទាំងនេះអាចជាប់ទាក់ទងនឹងអត្ថិភាពនៃសត្វចម្លែកដ៏ធំដែលរស់នៅក្នុងមហាសមុទ្រអង់តាក់ទិក។
ខណៈពេលដែលគំនិតនៃសត្វដ៏សាហាវទាំងនេះអាចហាក់ដូចជាវត្ថុនៃការប្រឌិតបែបវិទ្យាសាស្ត្រ វាមិនគួរឱ្យជឿជាក់ទាំងស្រុងនោះទេ។ ភាពធំទូលាយ និងមិនអាចចូលទៅដល់បាននៃមហាសមុទ្រអង់តាក់ទិក បានបង្កការលំបាកដល់អ្នកវិទ្យាសាស្ត្រក្នុងការរុករកជម្រៅរបស់វាឱ្យបានហ្មត់ចត់។ វាអាចទៅរួចដែលថាប្រភេទសត្វមួយចំនួនដែលមានសមត្ថភាពគេចពីការរកឃើញបានវិវត្តនៅក្នុងទឹកដាច់ស្រយាលទាំងនេះ។
ជាងនេះទៅទៀត គំនិតនៃមហាយក្សប៉ូល បង្កើនលទ្ធភាពដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍មួយទៀត។ ប្រសិនបើសត្វសមុទ្រដ៏ធំល្វឹងល្វើយទាំងនេះមានរួចហើយ តើបាតុភូតនៃប៉ូលយក្សអាចពង្រីកទំហំ និងកម្លាំងរបស់ពួកវាបន្ថែមទៀតបានទេ? នេះជាសំណួរថាតើយើងទើបតែឆ្លុះផ្ទៃនៃអ្វីដែលអង់តាក់ទិកពិតជាកំពង់ផែ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកសង្ស័យអះអាងថា បាតុភូតប៉ូលហ្គាន់នីស ជះឥទ្ធិពលជាចម្បងលើសត្វឆ្អឹងខ្នង ហើយទំនងជាមិនលាតសន្ធឹងដល់សត្វសមុទ្រធំជាងនេះទេ។ ពួកគេណែនាំថា ភាពត្រជាក់ខ្លាំង និងធនធានអាហារមានកម្រិតនៅអង់តាក់ទិកនឹងមិនគាំទ្រតម្រូវការថាមពលរបស់សត្វដ៏ធំនោះទេ។
ទោះបីជាមានការសង្ស័យក៏ដោយ ក៏ការរកឃើញដ៏មានសក្តានុពលនៃសត្វដ៏សាហាវនៅអង់តាក់ទិកទទួលបានភាពទាក់ទាញគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។ វាចាំបាច់ណាស់ក្នុងការចូលទៅជិតការរំពឹងទុកទាំងនេះជាមួយនឹងភាពម៉ត់ចត់ផ្នែកវិទ្យាសាស្ត្រ ព្រោះការស្រមើស្រមៃច្រើនតែអាចដំណើរការទៅដោយធម្មជាតិនៅពេលប្រឈមមុខនឹងបាតុភូតដែលមិនស្គាល់។ ការស្រាវជ្រាវ ការរុករក និងការរីកចម្រើនផ្នែកបច្ចេកវិទ្យាកាន់តែទូលំទូលាយគឺចាំបាច់ដើម្បីកំណត់សុពលភាពនៃការទាមទារបែបនេះយ៉ាងច្បាស់លាស់។
នៅពេលដែលយើងបន្តស្រាយភាពអាថ៌កំបាំងនៃអង់តាក់ទិក ការរំពឹងទុកនៃសត្វដ៏ធំសម្បើម និងដ៏មហិមាដែលលាក់ខ្លួននៅក្រោមទឹកដ៏ត្រជាក់របស់វា កាន់តែគួរឱ្យខ្លាច។ គោលគំនិតនៃមហាយក្សប៉ូល ប្រឈមនឹងការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីពិភពធម្មជាតិ ហើយបង្ខំយើងឱ្យប្រឈមមុខនឹងគំនិតដែលថា អាចមានច្រើនទៀតដើម្បីរកឃើញនៅក្នុងជម្រៅនៃភពផែនដីរបស់យើង។ មានតែពេលវេលា ការស្រាវជ្រាវ និងអ្នករុករកដ៏ក្លាហានប៉ុណ្ណោះដែលនឹងលាតត្រដាងការពិតនៅពីក្រោយសត្វចម្លែកដ៏អស្ចារ្យទាំងនេះនៃអង់តាក់ទិក។
