Στο Εποχή των Ανακαλύψεων, Πορτογάλοι στρατιώτες ξεκίνησαν τολμηρές αποστολές προς εξερευνήστε άγνωστες περιοχές και να δημιουργήσουν εμπορικούς δρόμους. Για να εξασφαλίσουν την ασφάλειά τους σε πλοία και καραβέλες, χρησιμοποιούσαν α μοναδικό όπλο που ονομάζεται Carracks Black Sword, επίσης γνωστό ως Crab Sword.
Αυτό το εξαιρετικό σπαθί επινοήθηκε στην Πορτογαλία κατά τη διάρκεια του 15ου αιώνα και σχεδιάστηκε ειδικά για στρατιώτες και ναυτικούς στην εξερεύνηση του κόσμου τους. Διέθετε ένα διακριτικό προστατευτικό με δύο προστατευτικούς δακτυλίους, σχεδιασμένους για να προστατεύουν τα δάχτυλα του χειριστή, ενώ χρησιμεύουν και ως μέσο για να παγιδεύουν τη λεπίδα του αντιπάλου.
Ένα από τα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά του Carracks Black Sword ήταν το μαύρο του χρώμα. Πορτογάλοι στρατιώτες έβαψαν τα σπαθιά μαύρα για να αποτρέψουν την αντανάκλαση του φωτός, που θα μπορούσε να προδώσει την παρουσία τους στα πλοία. Επιπλέον, η μαύρη βαφή βοήθησε στον μετριασμό της διάβρωσης που προκαλείται από το αλμυρό νερό, διασφαλίζοντας τη μακροζωία της λειτουργικότητας του σπαθιού.
Πέρα από τα πρακτικά χαρακτηριστικά του, το σπαθί είχε ένα μάλλον περίεργο παρατσούκλι μεταξύ των Πορτογάλων στρατιωτών. Το ανέφεραν ως "Colhona", ένας όρος που μεταφράζεται χονδρικά σε "μεγάλες μπάλες" στα πορτογαλικά. Αυτό το όνομα αποδίδεται στις στρογγυλές τερματικές πλάκες του ξίφους που μοιάζουν με ένα ζευγάρι όρχεων, σε συνδυασμό με το φαλλικό σχήμα του.
Η ακριβής προέλευση του ξίφους δεν είναι σαφής, αλλά παρόμοια ξίφη με τα ίδια χαρακτηριστικά βρέθηκαν επίσης μεταξύ των καστιλιανών δυνάμεων και άλλων περιοχών της Ιβηρικής χερσονήσου. Έγινε γνωστό ως το ιβηρικό σπαθί του τέλους του 15ου αιώνα.
Το πορτογαλικό ξίφος φρουράς, ένα άλλο δημοφιλές μοντέλο μεταξύ των πορτογαλικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, διέθετε μια ευθεία λεπίδα με διατομή διαμαντιού, ένα δισκοειδές πέλμα και προφυλακτήρες που μοιάζουν με βολάν. Η προέλευση αυτού του σπαθιού είναι επίσης διφορούμενη, αλλά μπορεί να φανεί σε έργα τέχνης από τα τέλη του 14ου αιώνα.
Ο διάσημος Πορτογάλος καλλιτέχνης Nuno Gonçalves συμπεριέλαβε εξέχουσα θέση το Ξίφος της Πορτογαλικής Φρουράς στα έργα του, όπως τα Πάνελ του Αγίου Βικεντίου και τα Ταπετσαρίες Pastrana, εδραιώνοντας περαιτέρω την πολιτιστική του σημασία.
Ενώ το Portugal Guard Sword και το Carracks Black Sword μοιράζονται ομοιότητες στο σχεδιασμό, είναι επιτακτική ανάγκη να μην τα συγχέουμε. Το Carracks Black Sword, με το χαρακτηριστικό colhona του, ήταν μια μοναδική πορτογαλική έκδοση που προέρχεται από το πορτογαλικό ξίφος φρουράς. Η προσθήκη μιας πλάκας ή ενός δίσκου στο τέλος κάθε quillon έδινε στον χειριστή του σπαθιού ένα επιπλέον πλεονέκτημα στη μάχη σώμα με σώμα.
Τα ξίφη colhona χρησιμοποιούνταν κυρίως σε πορτογαλικές εμπορικές πόλεις στην Αφρική κατά τον 16ο αιώνα και έγιναν σύμβολα τιμής που αγκαλιάστηκαν από τους τοπικούς αρχηγούς. Αυτή η πορτογαλική επέκταση στην Αφρική οδήγησε στη διάδοση του ξίφους μεταξύ των αφρικανικών πληθυσμών, οι οποίοι το θεωρούσαν σύμβολο καθεστώτος.
Σε σύγχρονους καταλόγους, το Carracks Black Sword συχνά περιγράφεται ως «espada preta de bordo», δίνοντας έμφαση στη μαύρη βαφή του και στην προβλεπόμενη χρήση του για μάχες σώμα με σώμα σε πλοία και φρούρια κατά μήκος της αφρικανικής ακτής.
Συμπερασματικά, το Carracks Black Sword, γνωστό ως Crab Sword ή Colhona, ήταν α αξιόλογο όπλο σχεδιασμένο για να καλύψει τις μοναδικές ανάγκες των Πορτογάλων στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Εποχή των Ανακαλύψεων. Το μαύρο του χρώμα, το διακριτικό προστατευτικό του και οι επιπλέον λεπίδες το έκαναν ένα τρομερό όπλο, επιτρέποντας στους στρατιώτες να αποφύγουν τον εντοπισμό και την καταπολέμηση της διάβρωσης. Καθώς η πορτογαλική εξερεύνηση επεκτάθηκε στην Αφρική, το ξίφος κέρδισε επίσης δημοτικότητα μεταξύ των αφρικανικών πληθυσμών ως σεβαστό σύμβολο κατάστασης. Η ιστορία και η σημασία του ξίφους χρησιμεύουν ως απόδειξη της αξιοσημείωτης ευρηματικότητας και της επινοητικότητας των Πορτογάλων στρατιωτών κατά τη διάρκεια αυτής της πρωτοποριακής εποχής εξερεύνησης και ανακάλυψης.
