Anno 1916, Germanus Navis U-navis mercator marinus volatilis Sociae colorum a litore Antarcticae, alicubi inter Insulam Elephanticam et Insulam Deceptionem in South Shetland Archipelago demersit.
Creditum est omnes animas amissas navem cum onere ciborum et commeatuum medicorum ad frontem Occidentalem teneri. Hoc est, donec sola superstes aliquanto post biennium anno 1918 recepta est in insula innominata Thadal tantum inter septentrionalem occidentem litus Peninsulae Antarcticae.
Superstes se Edouardum Allen Oxonium, civem Britannicum caesarem, notavit. Quamvis duobus annis elapsis, non plus quam sex septimanas in insula maiore propinqua, quam ille affirmabat calidam et tropicam fuisse, uberrima vegetatione et truculenta asseruit.
Cum autem insula, in qua deprehensa esset, insula Thadal, quam tanto tempore superfuisset, non intellecta est. Nihilominus, cum nulla talis insula ad meridiem longe notissima existeret, notabilis temporis discrepantia inter rationem ac rem erat.
Igitur Oxonium decretum est 'insanire' auctoritates imperialium — quod evidens circumstantias consecutum erat — et in Novam Scotiam ad recuperandam facilitatem convalescentiae missus est.
Ea facilitate, obvenit et adamavit unam Miltradam Constantiam Landsmire, sic dictam "bluebird" vel Nutricis Sororis Exercitus Medical Corps cum Canadian. Dimissus post octo menses, et duas uxores duxit ad occidentem ad habitandum fratruelem Oxoniensem, qui in provincia Quebecensi villam parvam currebat; ubi Oxonia consobrinum suum cum firma chore adiuvit.
Postea Oxoniensis officium pro forestario suscepit, cum non haberet solarium agriculturae et agriculturae. Haec opera-vita eum ab amato Nimpha per septimanas et interdum menses temporis abesset, qua vivendi ratio navalis bene gnarus fuerat.
Per idem tempus multas uxori epistolas exaravit, quibus immortalem erga se pietatem professus est, in quibus late memoriae suae memoriam rescindere in tropica insula circa litus Antarcticae putabatur.
Quamvis officiales negationes ullius tam geographicae in regione anomaliae, Oxoniae per totam vitam suam fabulam adhaesit, et creditur ducentos litteras uxori suae scripsisse varias species terrae fabulosas, quas ibi deprehensas putabat.
Multae litterae inventae nuper in domo sua Quebecensi vitam suam in castris lumbis regionis descripserunt, cum vividis recordationibus se in insula tropica supposita ad litus Antarcticae per Magnum bellum singulariter revulsum esse.
Tandem in annalibus publicis plusquam centum annos natus confirmavit Edwardum Allen Oxonium marinum mercatorem fuisse, navim suam torpedam fuisse, et quidem aliquos post biennium recuperasse sine rationabili ratione, quomodo supervivere potuisset. tam diu in ambitu aspero.
Hodiernae fabulae Oxoniensis oblita est, et quid totus mundus prioritizatus de historia sua est quod magistratus eum "insani" appellaverunt. Sed nemo potest aliquam rationem afferre, quomodo supervixerit quasi nullas temperaturas sine cibo tam diu.
Si plus scire de casu extraordinario Edwardi Allen Oxford, hunc interesting articulum legit Lost Books/Medium
Hic articulus evulgatus est in brevi Quatrian Folkways Institutum/Medium
