Сіндром чужой рукі: калі ваша ўласная рука становіцца вашым ворагам
Калі яны кажуць, што бяздзейныя рукі - д'ябальская гульня, яны не жартавалі. Уявіце, што вы ляжыце ў ложку і спакойна спіце, і моцнае счапленне раптам ахінае горла. Гэта ваша рука, з уласным розумам, засмучэнне, якое называецца сіндромам чужой рукі (AHS) або сіндромам доктара Стрэнджлава.
Тэрмін выкарыстоўваецца для розных клінічных станаў, калі чалавек адчувае, як канечнасці дзейнічаюць, здавалася б, самастойна, без кантролю над дзеяннямі, і часцей за ўсё дзівіць левую руку.
Звычайна гэта адбываецца ў некаторых выпадках пасля нейрахірургічных аперацый, калі два паўшар'я мозгу былі хірургічна падзеленыя, а таксама інсульты, інфекцыі, пухліны, анеўрызмы, мігрэнь, чэрапна -мазгавыя траўмы і спецыфічныя дэгенератыўныя захворванні мозгу, такія як хвароба Альцгеймера і хвароба Кройцфельда -Якаба.
Пацярпелыя ад сіндрому чужой рукі ў пастаяннай барацьбе за кантроль над дзеяннямі ўласных канечнасцяў. Хвароба была ўпершыню выяўлена ў 1909 годзе, і, на шчасце, рэальныя выпадкі настолькі рэдкія, што ледзьве статыстычныя, з моманту яе ідэнтыфікацыі было зарэгістравана ўсяго 40-50 выпадкаў, і гэта не небяспечная для жыцця хвароба.
На жаль, рэдкасць і небяспечнасць сіндрому чужых рук прывялі да адсутнасці якасных даследаванняў і дакладных дадзеных, што прывяло да стану, у значнай ступені загадкавага. Такім чынам, да гэтага часу няма лячэння гэтага дзіўнага неўралагічнага засмучэнні. Лепшы варыянт - трымаць гэтую руку як мага больш занятай. Аднак нядаўняе даследаванне выявіла новыя падказкі, якія дапамагаюць вызначыць тую частку мозгу, якая актыўная падчас эпізодаў АГС.
