Pennard Castle اسرار ۽ لوڪ داستانن ۾ ڍڪيل آهي، ان جي شروعات ۽ تاريخ بابت تمام گهٽ ڄاڻن ٿا. سائوٿ ويلز ۾ گوور پيننسولا ۾ واقع، هي تباهه ٿيل قلعو ڪيترن ئي قصن ۽ ڏند ڪٿائن جو موضوع رهيو آهي، خاص طور تي ”فريزي لعنت“ جي ڪهاڻي.
اڄ اسان کي جيڪي برباديون نظر اچن ٿيون، اهو سڀ ڪجهه آهي جيڪو هن هڪ عظيم قلعي مان بچيل آهي، ڇاڪاڻ ته ان جي تاريخ جا رڪارڊ سياسي بحران ۽ ان جي دور جي اينگلو-نارمن بارن جي هڪ بيچيني حڪمراني جي ڪري وقت جي گند ۾ گم ٿي ويا آهن.
قلعي جي ڀرسان هڪ ننڍڙي آبادي وڌي وئي، جيڪا سينٽ ميري نالي هڪ مقامي چرچ سان مڪمل ٿي، پر هاڻي ان جو ڪوبه نشان نه آهي. قلعي جي برباديءَ جي اوڀر ۾ چرچ جي هڪڙي ڀت جو فقط هڪ حصو بيٺو آهي.
قلعو، جيڪو 12 صدي عيسويء کان وٺي، هڪ ابتدائي ساخت هو. اهو غالباً هينري ڊي بيومونٽ، فرسٽ ارل آف واروڪ يا هينري ڊي نيوبرگ پاران ٺاهيو ويو هو، جنهن کي گاور جي مالڪي سان نوازيو ويو هو، ۽ ڪاٺ جي حفاظت تي مشتمل هڪ ڪناري، ڊچ ۽ هڪ قديم پٿر جي هال تي مشتمل هو.
اهو غير يقيني آهي ته جڏهن Pennard Castle ويران ٿي ويو، جڏهن ته، سال 1400 تائين، قلعي ۾ ڪو به رهندڙ نه هو. ٻيو ڪو به ڪڏهن به اندر نه ويو، گهڻو ڪري ان جي زوال واري حالت جي ڪري.
محل ۽ ڳوٺ کي ڇا ٿيو؟ قديم رڪارڊ موجب، Pennard تي ڪڏهن به حملو نه ڪيو ويو، پوء ڇو ان کي ڇڏي ڏنو ويو؟ ان جو واحد ممڪن جواب انهن ٻوٽن ۾ آهي جنهن سڄي علائقي کي پنهنجي لپيٽ ۾ آڻي ڇڏيو آهي ۽ قلعي جي نرم پٿر جي ديوارن کي ڊاهي پٽ ڪري ڇڏيو آهي، جنهن جي ڪري زندگين جي حالت ناقابل برداشت آهي. اهو غير يقيني آهي جڏهن پينارڊ کي ڇڏي ڏنو ويو، جيتوڻيڪ چرچ هاڻي 1532 ۾ خدمت ۾ نه هو.
ڏند ڪٿا موجب، قلعي جي مالڪ هڪ ڀيرو مقامي فيري کي پنهنجي شادي جي استقبال تي ناچ ڪرڻ جي اجازت ڏيڻ کان انڪار ڪيو. ننڍڙن ننڍڙن ماڻهن ناراض ٿي هڪ وڏو طوفان برپا ڪري، عمارت کي ڊاهي پٽ ڪري ڇڏيو.
مالڪ هڪ پرتشدد ۽ وحشي بارون هو، جنهن کان هرڪو ڊڄندو هو. هن جي جنگي طاقت ۽ بهادري سڄي ويلز ۾ افسانوي هئي. هن جا مخالف ڪڏهن به هن جي قلعي ڏانهن وڃڻ جي جرئت نه ڪندا. هن پنهنجو وقت هتي شراب پيئندي گذاريو.
بادشاھت ۾ جنگ ھلندي ھئي، ۽ گوينيڊ جي بادشاھ، سنوڊونيا جي لارڊ، بارون ڏانھن ھڪڙو پيغام موڪليو، مدد جي درخواست ڪئي. بارون، جنگ جو شوقين ۽ نفعي جي موقعي کي سمجهڻ لاءِ ڪافي هوشيار، قاصد کي بادشاهه ڏانهن موٽائي، انعام جو مطالبو ڪيو.
بادشاهه مايوس هو؛ سندس مخالف اوڀر ۾ هڪ وڏي لشڪر گڏ ڪري رهيا هئا، ۽ هن کي ڊپ هو ته سندس حڪومت جلد ئي ختم ٿي ويندي. قاصد فوري طور تي بارون جي قلعي ڏانهن موٽيو.
”چڱو،“ بارون رڙ ڪئي. ”تنهنجو رب ۽ مالڪ ڇا ٿو ڏئي ته مان هن معاملي ۾ ان جو ساٿ ڏيان؟ ”منهنجو آقا مون کي حڪم ڏئي ٿو ته توکي هي ڏيان،“ هن جواب ڏنو، بارون کي شاهي مهر سان گڏ هڪ ڪتاب هٿ ڪيو.
بيومونٽ قلعي کي چونا جي پٿر تي تعمير ڪيو، جيڪو اتر ۽ اولهه جي ٽڪرن کان محفوظ آهي. اصل ۾، ساخت هڪ بيضوي رنگ جو ڪم هو، جنهن ۾ هڪ صحن جي چوڌاري هڪ ڪچ ۽ رڌل شامل هئا، جنهن ۾ هال شامل هو. اڄڪلهه، هن ابتدائي قلعي مان فقط هال جا بنياد ئي نظر اچن ٿا.
بارون هن اهم جنگ ۾ فتح ڪئي ۽ ڪارنارفون قلعي ڏانهن روانو ٿيو، جتي وڏا جشن هئا. بادشاهه اڃا تائين پنهنجي بهادر سپاهيءَ کي انعام ڏيڻ تي بيٺو هو. بادشاهه ضمانت ڏني ته بارون کي هر شيء سان انعام ڏيندو جيڪڏهن هو جنگ کٽي.
”توکي ڪهڙو انعام ملندو؟ هن بارون کان پڇيو، پنهنجي خزاني کي خالي ڪرڻ لاء تيار آهي. "ان کي نالو ڏيو، ۽ اهو توهان جو آهي." ”توهان کي هڪ سهڻي ڌيءَ آهي، سائين. هوءَ منهنجو انعام هوندي،“ بارون جواب ڏنو.
بادشاهه پريشان ٿي ويو؛ هي اهو معاهدو نه هو جنهن جي هن اميد ڪئي هئي، پر هن اڳ ۾ ئي انجام ڏنو هو. بادشاهه جي ڌيءَ ته سهڻي هئي پر سادگيءَ واري به هئي.
ڪجهه دعويٰ ڪئي ته هن جا دوست ڀائر هئا ۽ هن پنهنجا ڏينهن انهن سان ڳالهائڻ ۾ گذاريا. بارون جي مطالبي هن کي خوش ڪيو، ۽ هن سان شادي ڪرڻ لاء رضامندي ڏني. بادشاهه هن کي دل جي گهراين سان الوداع ڪيو.
جڏهن بارون Pennard Castle تي پهتو ته هن هڪ وڏي دعوت جو حڪم ڏنو. تہوار جلدي مردن ۽ عورتن جي وچ ۾ پيئڻ ۾ تبديل ٿي ويو. بيرن، شرابي ۽ پرجوش، شهزادي کي پڪڙي ورتو ۽ کيس پنهنجي اپارٽمنٽ ۾ وٺي آيو، هن کي حاصل ڪرڻ جو عزم ڪيو. اڳ ۾ شادي جي تقريب منعقد ڪرڻ جي ڪا به ڳالهه ٻولهه نه هئي. هوءَ بارون جي طاقت کان بيزار ٿي، مست ٿي وئي.
نگهبان اوچتو رڙ ڪئي. ”پينارڊ ۾ فوج اچي وئي آهي. بارون جنگين ڏانهن ڀڄي ويو، جتي هن ڏٺو ته ڏيئڻ جو هڪ جهنڊو هن جي محل ڏانهن ڊوڙندو هو. هن پنهنجي تلوار کي پڪڙي ورتو ۽ دروازي کان ٻاهر گهڙيندڙن کي منهن ڏيڻ لاء. جيئن هو گهڙيندڙن جي وچ ۾ ڊوڙندو ويو، هو ساڄي ۽ کاٻي پاسي کان، ڪٽڻ ۽ ٻڏڻ لڳو. جيئن هو وڙهندو رهيو، هن جي تلوار ڳري ٿي وئي، ۽ هن جا هٿ سخت تڪليف سان سڙي ويا، جيستائين هو وڌيڪ جنگ نه ڪري سگهيو. بتيون هن جي چوڌاري ڦري رهيون هيون، ۽ هو ڪٽڻ ۽ ڪٽڻ لڳو.
آخرڪار، ٿڪل، هو پنهنجي گوڏن ڀر ڪري، پنهنجي چوڌاري نچندڙ چمڪندڙ روشنين کي ڏسڻ لڳو، ۽ تصور ڪيو ته هن گوسامر جي پرن جي بيچيني چمڪ ڏٺو.
ان ئي رات سمنڊ مان ريل جو جبل اُڀريو. اُها فوج نه هئي، پر شاديءَ جي محفلن ۾ شريڪ ٿيڻ لاءِ آيل ماڻهن جو هڪ ميڙ هو. جيئن ئي هو اتي بيٺو هو ڏسندو رهيو، واءُ پکين کي اُڏامڻ لڳو، ۽ هڪ زبردست طوفان سندس قلعي کي ٽٽڻ لڳو. قلعو، بارون ۽ شهزادي غائب ٿي ويا.
هڪ ٻي ڏند ڪٿا موجب، قلعو هڪ جادوگر طرفان تعمير ڪيو ويو هو ته پاڻ کي حملي ڪندڙ نارمن کان موت کان بچائڻ لاء. هن لاءِ چيو وڃي ٿو ته هن هڪ پرن وارو شيطان سڏيو آهي جنهن کي گوراچ-ي-ريبين سڏيو ويندو آهي، جيڪو قلعي جي ڀتين ۾ انسانن کي رات گذارڻ جي اجازت نه ڏيندو. ڏند ڪٿا ٻڌائين ٿا ته هن هر ڪنهن تي حملو ڪيو جيڪو قلعي ۾ سمهڻ جي ڪوشش ڪري پنهنجي پنجن ۽ ڊگهن ڪارين ڏندن سان.
بارون، شهزادي، ۽ فيري جي ڪهاڻي اها آهي جيڪا نسلن تائين گذري وئي آهي ۽ هڪ دلچسپ ڏند ڪٿا آهي جيڪا تخيل کي قبضو ڪري ٿي.
پينارڊ قلعي جا کنڊر ويلش جي تاريخ ۾ هڪ خاص جڳهه رکي ٿو، ۽ بارون ۽ شهزادي جي گم ٿيڻ جي چوڌاري اسرار صرف سازش ۾ اضافو ڪري ٿو. جيڪڏھن توھان کي ڪڏھن به موقعو ملي ته ٿر جي گھمڻ جو، توھان پنھنجو پاڻ کي وقت ۾ واپس منتقل ڪيو ۽ ويلز جي امير لوڪ ڪھاڻين ۽ قديم تاريخ ۾ غرق ٿي ويندا.
