جيئن ته اسان پنهنجي روزمره جي معمولن ۾ جلدي ڪندا آهيون، مسلسل جديد ۽ عظيم ترين ٽيڪنالاجي ۽ جدت جي ڳولا ۾، اهو وسارڻ آسان آهي. اسان جي ابن ڏاڏن جي قابل ذڪر ڪارناما. هزارين سال اڳ، فولاد جي آمد کان گهڻو اڳ، اسان جي قديم ابن ڏاڏن هڪ دلچسپ مواد استعمال ڪندي ڪجهه تيز ۽ بلڪل صحيح اوزار ٺاهيا هئا - obsidian. هي جيٽ-ڪارو اعتراض قديم سماجن طرفان ان جي تيزيءَ ۽ استحڪام لاءِ انعام ڏنو ويو هو.
Obsidian ايتري قدر قيمتي هئي جو اهو دور دراز سماجن جي وچ ۾ واپار ٿيندو هو، ۽ جنگين ان تي وڙهندا هئا. پر، ٻين ڪيترن ئي قديم آثارن جي برعڪس، obsidian وقت جي حوالي سان ان جي لاڳاپو نه وڃائي ڇڏيو آهي. اهو سوچڻ ڏاڍو دلچسپ آهي ته هي قديم پٿر اڄ به استعمال ۾ آهي، ۽ ان جي ڪهاڻي ٻڌائي ٿي.
Obsidian اوزار جي تاريخ
obsidian جو سڀ کان اولين رڪارڊ ٿيل استعمال ڪريانڊوسي، ڪينيا، ۽ اچولين دور جي ٻين هنڌن تي ڳولي سگهجي ٿو، جيڪو 700,000 ق.م. تنهن هوندي به، هن دور مان صرف چند شيون سامهون آيون آهن جيڪي Neolithic دور سان واسطو رکن ٿيون.
Lipari ۾ obsidian bladelets جي پيداوار دير سان نوليٿڪ ۾ وڌيڪ اعلي سطحي درستگي حاصل ڪئي هئي ۽ سسلي، ڏکڻ پو درياء جي وادي، ۽ ڪروشيا ۾ واپار ڪيو ويو. Obsidian bladelets استعمال ڪيا ويندا هئا رسمن جي طوافن ۽ نون ڄاول ٻارن جي نال ڪٽڻ دوران. رڪارڊ ظاهر ڪن ٿا ته اوبسيڊين جا اناتولين ذريعا تقريباً 12,500 ق. ميسوپوٽيميا جي ابتدائي شهري مرڪزن مان هڪ، ٽيل برڪ ۾ اوبسيڊين جا آثار موجود آهن، جيڪي پنجين صدي قبل مسيح جي آخر ۾ آهن.
پوء پٿر جي عمر، جڏهن دنيا هٿيارن ۽ سماجن لاءِ برونز، پياس ۽ فولاد کي اپنائڻ سان تبديل ٿيڻ شروع ڪيو، ازٽيڪس آسانيءَ سان ڌاتو هٿيارن کي اپنائڻ نه ڏنو. ڪا ضرورت نه هئي، ڇاڪاڻ ته انهن جي هٿن ۾ obsidian هئا.
ميان هندستانين کي 2,500 سال اڳ انتهائي نفيس اوبسيڊين بلڊ استعمال ڪرڻ جو اعتبار ڏنو ويو آهي. جيئن ته اوبسيڊين هڪ ايٽم تائين ڀڄي ويندو، ان لاءِ دعويٰ ڪئي وئي آهي ته ان جي تيز ترين اسٽيل بليڊ کان پنج سؤ ڀيرا وڌيڪ تيز آهي، ۽ هڪ اعلي ميگنيفڪيشن خوردبيني جي هيٺان هڪ آبسيڊين بليڊ اڃا به هموار نظر اچي ٿو، جڏهن ته اسٽيل جي بليڊ ۾ آري وانگر آري آهي. .
Aztecs ڪيئن ٺاھيو يا شڪل ٺاھيو اوزار ۽ هٿيار obsidian مان ٺهيل؟
ازٽيڪس کي اوبسيڊين ٺاهڻ جي ضرورت نه هئي. اهو آساني سان خريد ڪري سگهجي ٿو. Obsidian قدرتي طور تي موجود شيشي جو هڪ قسم آهي جيڪو ٻرندو آهي جڏهن لاوا، ٻرندڙ آتش فشاني مان خارج ٿئي ٿو، تيزيء سان مضبوط ٿئي ٿو، جنهن جي نتيجي ۾ گهٽ ۾ گهٽ ڪو به ڪرسٽل ٺهڻ نه آهي.
اوبسيڊين جي ٺهڻ لاءِ ذميوار لاوا جو خاص قسم فيلسڪ لاوا سڏيو ويندو آهي. هن قسم جي لوا جي خاصيت آهي ان جي گهڻائي وزن جي عناصر جهڙوڪ آڪسيجن، پوٽاشيم، سوڊيم، سلکان ۽ ايلومينيم. لاوا جي اندر سليڪا جي موجودگي جي نتيجي ۾ هڪ اعلي viscosity جو نتيجو آهي، جنهن جي نتيجي ۾ لاوا جي اندر ائٽم جي ڦهلائڻ کي محدود ڪري ٿي.
ايٽمي پکيڙ جو اهو رجحان منرل ڪرسٽل ٺهڻ جي شروعاتي مرحلي ۾ حرڪت ۾ اچي ٿو، جنهن کي عام طور تي نيوڪليشن چيو ويندو آهي. جيئن ته لاوا تيز رفتاري سان ٿڌو ٿيندو آهي، اهو آبسيڊين، هڪ خوبصورت ۽ نامياتي آتش فشاني شيشي ۾ تبديل ٿي ويندو آهي. اهو عمل تيز ٿڌي عرصي جو نتيجو آهي، جيڪو بنا ڪنهن ڪرسٽل جي بناوت جي شيشي جي بناوت ٺاهي ٿو. هي قدرتي واقعو آتش فشاني ڦاٽڻ جي جيولوجيڪل سرگرمي جو جمالياتي طور تي خوشگوار نتيجو آهي.
Obsidian وٽ هڪ نادر ڪيفيت آهي جو معدنيات سان مشابهت رکي ٿو پر حقيقت ۾ مڪمل طور تي هڪ نه آهي، ڇاڪاڻ ته اهو شيشي جي حيثيت رکي ٿو ۽ نه هڪ ڪرسٽل مادو. هي مخصوص وصف ان کي ٻين معدنيات کان ڌار ڪري ٿو، ان جي وضاحت واري خاصيت جي طور تي بيٺو آهي. خالص obsidian جو انتهائي پالش، چمڪندڙ ظهور هڪ شيشي جي بناوت جو نتيجو آهي، روشني کي شاندار طور تي ظاهر ڪري ٿو جيئن ان جي سطح جوش سان چمڪيندي آهي.
تنهن هوندي به، obsidian جو رنگ مختلف صورتن ۾ موجود هوندو آهي، جيڪو مختلف رنگن، رنگن ۽ بناوتن ۾ موجود هوندو آهي، ان جو دارومدار لاوا جي اندر لوهه يا ميگنيشيم جي نجاست جي موجودگي تي منحصر هوندو آهي. هي ڳاڙهي سائي، ڳاڙهي، يا ڪارا جي ڇانو پيدا ڪري سگهي ٿي، جيڪا ظاهر ٿي سگهي ٿي مٽيل يا لڪير، معدنيات جي ظاهر ۾ هڪ فنڪشنل ذائق شامل ڪندي.
هٿيارن ۾، خالص obsidian پنهنجي ڪارو ۽ چمڪندڙ ٻاهران ڏيکاري ٿو، اڌ رات جي ياد ڏياريندڙ ۽ پراسرار خوبصورتي. اهو وڌيڪ معدنيات جي جذبي کي وڌائيندو آهي ۽ ان کي هڪ دلچسپ جواهر بڻائي ٿو جيڪو ڪيترن ئي ماڻهن جي ڳولا ۾ آهي.
پراگيتاني دور کان جديد دور تائين obsidian جو استعمال
نوآبادياتي دور ۾، ٽريپانيشن - يا کوپڙي ۾ سوراخ ڪرڻ - اهو سمجهيو ويندو هو ته مرگي کان وٺي لڏپلاڻ تائين هر شيءِ جو علاج آهي. اهو جنگ جي زخمن لاءِ هنگامي سرجري جو هڪ روپ به ٿي سگهي ٿو. پر جڏهن ته اتي آهي اڃا به گمان پراسرار طريقي جي اصل سببن جي باري ۾، جيڪو معلوم ٿئي ٿو ته اهو عمل اڪثر ڪري ابتدائي سرجري کي انجام ڏيڻ لاء استعمال ڪيو ويو آهي فطرت ۾ موجود هڪ تيز ترين مادي مان ٺاهيو ويو آهي: obsidian.
Obsidian ڪٽڻ وارا ڪنارا پيدا ڪري سگھن ٿا جيتوڻيڪ بھترين اسٽيل اسڪيلپلن کان ڪيترائي ڀيرا وڌيڪ. 30 angstroms تي - ماپ جو هڪ يونٽ هڪ سينٽي ميٽر جي XNUMX ملين جي برابر آهي - هڪ obsidian scalpel پنهنجي ڪنڊ جي نفاست ۾ هيرن جو مقابلو ڪري سگهي ٿو.
جڏهن توهان غور ڪيو ته اڪثر گهريلو ريزر بليڊ 300 کان 600 اينگسٽرومس آهن، اوبسيڊين اڃا تائين ان کي تيز ترين مواد سان ڪٽي سگهي ٿو نانو ٽيڪنالاجي پيدا ڪري سگهي ٿي. اڄ به، سرجن جو هڪ ننڍڙو تعداد هي قديم ٽيڪنالاجي استعمال ڪري رهيا آهن (جيتوڻيڪ يو ايس ايف ڊي اي اڃا تائين انهن جي خراب طبيعت ۽ روايتي اسٽيل اسڪيلپل بليڊ جي مقابلي ۾ ڀڃڻ جي وڌيڪ خطري جي ڪري انسانن تي سرجري ۾ اوبسيڊين بليڊ جي استعمال جي منظوري نه ڏني آهي) سٺيون چيرا کڻڻ لاءِ جيڪي چوندا آهن شفا سان. گهٽ ۾ گهٽ زخم.
ٻين لفظن ۾، obsidian چاقو ايترو تيز آهن جيڪي سيلولر سطح تي ڪٽيندا آهن. ان ڪري، جڏهن طبي ميدان ۾ استعمال ڪيو ويندو آهي، بليڊ سان ٺهيل چيرا گهٽ زخم سان تيزيء سان ڀرجي ويندا آهن. ۽ سڀ کان اهم ڳالهه ته اهي هزارين سالن تائين زمين ۾ دفن ٿيڻ جي باوجود به تيز رهن ٿا. ان جو قابل ذڪر استعمال اسان کي ياد ڏياريندو آهي ته دستڪاري جا قديم ترين طريقا اڃا تائين اسان جي جديد دنيا ۾ هڪ جڳهه آهن.
اوبسيڊين فولاد کان وڌيڪ نرم ۽ تيز ڪيئن ٿي سگهي ٿو؟
اسٽيل لڳ ڀڳ هميشه هڪ وڏي هڪ جي بجاءِ ڪيترن ئي الڳ الڳ ڪرسٽل (مائڪرو اسڪوپيڪ گرين) تي مشتمل هوندو آهي. جڏهن اسٽيل ڀڃي ٿو، اهو عام طور تي جدا جدا ڪرسٽل جي وچ ۾ اڻ برابري سان گڏ ڀڃي ٿو. Obsidian ۾ تقريباً ڪي به ڪرسٽل نه هوندا آهن ته جيئن مواد جي ڀڄڻ جي خاصيتن کي متاثر ڪري سگهي ۽ اهو ئي سبب آهي ته اهو آسانيءَ سان ۽ تيزيءَ سان ٽٽندو آهي. ڇاڪاڻ ته اوبسيڊين ۾ ڪرسٽل نه هوندا آهن، اهو مادي ۾ ڪمزوري جي لڪير سان نه ڀڃندو آهي، اهو صرف دٻاء جي لائنن سان ڀڃي ٿو، جنهن جي ڀڃڪڙي سبب آهي.
اهو پڻ ڇو آهي obsidian ۽ ساڳئي مواد ڏيکاري ٿو conchoidal fractures. جڏهن توهان ڪجهه ڀڃي obsidian جي شڪل کي ڏسندا آهيو، توهان شاک ويو جي شڪل کي ڏسي رهيا آهيو جنهن ان کي ٽوڙي ڇڏيو. جڏهن توهان ڪجهه ڀريل اسٽيل جي شڪل کي ڏسندا آهيو، توهان جزوي طور تي شاک ويو جي شڪل کي ڏسي رهيا آهيو جنهن ان کي ڀڃي ڇڏيو آهي، پر گهڻو ڪري اسٽيل جي خرابين ۽ ان جي ڪرسٽل جي وچ ۾ شامل ٿيڻ جي وچ ۾ ڪمزوري جي لائنن تي.
جيڪڏهن فولاد کي تيز ڪرڻ ممڪن آهي ته نازڪ طور تي ڀڃڻ جو سبب نه بڻجندي، ٿوري طاقت غير سهڪاري ڪرسٽل کي جاءِ تان هٽائڻ لاءِ ڪافي هوندي. جيڪڏهن توهان اسٽيل کي تيز ڪريو ته ان جو ڪنارو ان جي ڪرسٽل جي سائيز کان وڌيڪ پتلي هجي، ته پوءِ ايج ڪرسٽل کي پنهنجي جاءِ تي گهڻو نه رکندو آهي ڇاڪاڻ ته اهي هاڻي هڪ ٻئي سان بند ٿيل نه آهن. تنهن ڪري، اهو ڪڏهن به ممڪن ناهي.
ٿڪل
جيئن ته اسان اوبسيڊين جي قابل ذڪر استحڪام ۽ تيزيءَ تي غور ڪريون ٿا، اسان کي پنهنجي قديم ابن ڏاڏن جي دائمي ورثي تي حيران رهجي ويو آهي. مايا هندستانين کان وٺي پٿر جي دور جي ڀٽن جي شڪارين تائين، اسان جي اڳين جي قابل ذڪر ذهانت ۽ جدت اهڙي شاندار ۽ اثرائتي اوزار جي استعمال ۾ ظاهر ٿئي ٿي.
اڄ، اسان هڪ قيمتي وسيلن جي طور تي obsidian تي ڀروسو جاري رکون ٿا، ان جي قابليت تي حيرت انگيز برقرار رکڻ جي صلاحيت اڃا تائين تمام اعلي ترقي يافته اسٽيل بلڊز کان. جيئن ته اسان انهن جي ذهانت جو احترام ڪريون ٿا جيڪي اسان کان اڳ آيا آهن، اسان کي هدايت، الهام، ۽ اوزارن لاءِ ماضي کي ڏسڻ جي اهميت جي ياد ڏياري وڃي ٿي جن کي اسان کي بهتر مستقبل جي شڪل ڏيڻ جي ضرورت آهي.
