Norsuntepe znajduje się nad Górnym Eufratem w regionie Keban (obecnie wschodnia Turcja), około 26 kilometrów od Elazig. Archeolodzy byli w stanie znaleźć pozostałości starożytnej osady na szczycie kopca, który miał powierzchnię od około 500 metrów do 300 metrów.
Archeolodzy z Niemieckiego Instytutu Archeologicznego kierowanego przez Haralda Hauptmanna, profesora prehistorii i wczesnej historii z Heidelbergu, prowadzili wykopaliska w Norsuntepe w latach 1968-1974. Ze względu na budowę zapory Keban i jej podnoszący się poziom wody prace terenowe musiały zostać ukończone do 1974 roku.
Wykopaliska te ujawniły rozległą stratygrafię, wykrywając około 40 warstw osadnictwa, od późnego chalkolitu (ok. 5000 lat p.n.e.), przechodzącego przez wszystkie fazy epoki brązu, po osadę Uartanu z epoki żelaza (ok. 2000 p.n.e.).
Chalkolit, zwany także epoką miedzi, to okres prehistorii znajdujący się między neolitem (nową epoką kamienia) a epoką brązu. Miedź zaczęto wytapiać w południowej Anatolii (dzisiejsza Turcja) w VI tysiącleciu pne, podczas gdy te same narzędzia neolityczne były nadal używane. Pierwsze dowody wytapiania miedzi pochodzą z Çatalhöyük.
W wykopaliskach w Norsuntepe archeolodzy prowadzili głównie badania nad metalurgią wydobywczą miedzi, arsenu i błyszczącego szarego metaloidu występującego w przyrodzie i znanego jako antymon.
Zbadali również przedmioty do wytapiania, które zostały odkryte w regionie Norsuntepe (Keban) w regionie Górnego Eufratu. Większość późnochalkolicznych przedmiotów znalezionych w Anatolii została wykonana z niestopowej miedzi. Niektóre z nich były również zbudowane z miedzi arsenowych o niskim stężeniu arsenu.
Wewnątrz i na dziedzińcach zespołu budynków, które najprawdopodobniej stanowiły jedną czwartą osady zamieszkanej przez metalowców, odkryto piece do wytapiania, rudę miedzi, żużel, fragmenty glinianych tygli lub form oraz gotowe metalowe artefakty. Oprócz tego znaleziono artefakty z kamienia, kości i poroża, a także kilka przedmiotów szklanych (w tym pieczęcie i cylindry) ze wszystkich udokumentowanych okresów w Norsuntepe.
Norsuntepe było najprawdopodobniej miejscem ufortyfikowanym, z otynkowanymi domami z cegły mułowej, aw niektórych przypadkach z malowidłami ściennymi. W kopcu odkryto około 40 poziomów mieszkalnych z kilku okresów historycznych, szczególnie z późnego chalkolitu (4,000 3,000-XNUMX pne), wszystkich etapów epoki brązu i wioski Urartian w epoce żelaza. Dlatego Norsuntepe było niewątpliwie jednym z najważniejszych miejsc tego okresu, czyli obecnie pod wodami tamy Keban.
W historii ludzkości chalkolit (znany również jako „epoka miedzi”) był znaczącą epoką z wieloma osiągnięciami, z których najważniejszym było szerokie zastosowanie miedzi. Do tego czasu jedynym materiałem wykorzystywanym przez ludzi do budowy prymitywnej broni były kamienie naturalne. Później nauczyli się przekształcać i kształtować tę metaliczną miedź, aby stworzyć potężną broń i ozdoby.
Nowe osady w tym okresie były zazwyczaj budowane na jeziorze lub w żyznych dolinach. Czcili bóstwo znane jako wielka bogini matka Azji Mniejszej, a niezliczone figurki tej bogini zostały stworzone i wykorzystane w obrzędach religijnych.
Pochówki, które miały miejsce w domach w poprzednim okresie neolitu, teraz odbywają się poza miastami. A po epoce żelaza, która dostarczyła kilku bogato zdobionych grobowców, osada została opuszczona i zniszczona przez pożar.
Jak prehistoryczne miejsce Göbekli Tepe, który został zbudowany co najmniej 7000 lat przed piramidami egipskimi i około 6000 lat przed Stonehengeniewiele wiadomo o współczesnym miejscu Norsuntepe i jej prehistorycznych mieszkańcach. Do dziś nikt nie wie dokładnie, dlaczego został zbudowany, opuszczony i zniszczony przez pożar?
