W starożytności powszechnie uważano, że gatunek ludzki jest darem bogów. Czy w Egipcie, Mezopotamii, Izraelu, Grecji, Skandynawii, Wielkiej Brytanii, Indiach, Chinach, Afryce, Ameryce czy gdziekolwiek indziej, większość ludzi wierzyła, że bogowie przynieśli im narzędzia cywilizacji – rolnictwo, pismo, medycynę – wszystko, co warto mieć.
Słynny hinduski poemat epicki Mahabharata, datowany na 4000 lat p.n.e., opowiada o fantastycznych maszynach latających używanych przez bogów, zwanych "Rydwany bogów", „rydwany słońca” i „ptaki mechaniczne”, pojazdy te są opisane bardzo szczegółowo, co sugeruje, że były one obserwowane przez indyjskich skrybów i udokumentowane, aby inni ludzie mogli je zrozumieć. Czytając je ze współczesnym zrozumieniem technologii, możemy zobaczyć, jak starożytni Indianie opisywali UFO i samoloty w prymitywnych terminach, które rozumieli: Latające rydwany przewożące bogów to dokładny opis latających spodków używanych przez zaawansowane istoty obce (bogowie) którzy podróżują po niebie na duże odległości.
Vimana
Słowo Vimana to sanskryt i ma wiele znaczeń, od „pałacu cesarza lub boga” po „pojazd”. Dziś słowo to oznacza samolot.
Poprzednikami latających wiman w sanskryckich eposach są latające rydwany używane przez różnych bogów w Vedach: Słońce, Indra i różne inne bóstwa wedyjskie są unoszone przez latające rydwany na kołach, które mają być ciągnięte przez zwierzęta, zwykle konie lub ptaki.
Wimany są opisane w Mahabharacie, podając wymiary jednej z nich. Jest opisany jako mający dwanaście łokci w obwodzie z czterema mocnymi kołami o obwodzie około 20 do 25 stóp; około siedmiu stóp średnicy.
Księgi Mahabharaty i różne księgi sanskryckie szczegółowo opisują te rydwany:
„Zasilany skrzydłami błyskawicy… był to statek, który wzbił się w powietrze, lecąc do regionów słonecznych i gwiezdnych”. „Ryczą, gdy ruszają w kierunku nieba”.
Według tekstów te wimany były używane do transportu bogów przez niebiosa.
Ramajana to epos wedyjski, datowany na IV i V wiek p.n.e. W jednym ze swoich fragmentów opisuje Vimanę w następujący sposób:
„Rydwan, który przypomina słońce, ten powietrzny i doskonały rydwan jedzie wszędzie do woli, przypomina chmurę światła na niebie, król wjeżdża i doskonały rydwan wznosi się w górną atmosferę”.
Według tych tekstów do napędu zastosowano rtęć wraz z technikami wibracyjnymi niektórych dźwięków, zdolnymi do wyzwolenia potężnych energii.
W ciągu następnych tysięcy lat Indie rozpoczęły budowę świątyń w formie wimany, jak opisano w ich świętych tekstach. Te budynki wyglądają jak statki kosmiczne budowane dzisiaj. Są to fizyczne dokumenty starożytnej pozaziemskiej technologii sprzed dawnych czasów.
Według badań przeprowadzonych przez naukowców z Indyjskiego Instytutu Nauki w Bangalore, Talpade buduje swoje modele pod okiem Pandita Subbaraya Shastry, autora Vaimaniki Shastra. Modele te są szczegółowo opisane w Mahabharacie i zostały przetłumaczone na tych rysunkach po raz pierwszy od czasów starożytnych w 1923 roku.
Szczegółowe rysunki wimany opisane w Mahabharacie. Czy kosmici mogą nauczyć się budować swoje maszyny latające? Pojazdy te są opisane jako „latające rydwany bogów” i „ptaki nieba”. Ta technologia i inżynieria nie istniały w 4000 pne Kredyty: David H. Childress.
Mechaniczny ptak starożytnej historii
Była to puspaka, wimana Rawany, króla Lanki i głównego antagonisty hinduskiego eposu Ramajana, który opisuje puspakę w następujący sposób:
Rydwan Pushpaki, który przypomina Słońce i należy do mojego brata, przywiózł potężny Ravana; ten podniebny i doskonały samochód, który wszędzie jeździ do woli…. ten rydwan przypomina jasną chmurę na niebie… i król (Rama) wszedł, a wspaniały rydwan dowodzony przez Raghira wzniósł się w górną atmosferę.
Według wielu starożytnych tekstów te wimany były używane do transportu bogów przez niebiosa. Te latające maszyny, według Ericha Von Danikena, poruszały się na dużych wysokościach za pomocą rtęci (silnik wirowy rtęci). Wimany mogły pokonywać duże odległości i podróżować do przodu, w górę iw dół.
