ငှက်ကုလားအုတ်ကောင်လေး Hadara၊ ဆာဟာရသဲကန္တာရတွင်ငှက်ကုလားအုတ်များနှင့်အတူနေထိုင်ခဲ့သောတောရိုင်းကလေးတစ်ယောက်

လူတွေနဲ့လူ့အဖွဲ့အစည်းကနေလုံးဝအထီးကျန်ကြီးပြင်းလာတဲ့ကလေးကို“ ရိုင်းစိုင်းတဲ့ကလေး” ဒါမှမဟုတ်“ တောရိုင်းကလေး” လို့ခေါ်ပါတယ်။ သူတို့သည်အခြားသူများနှင့်အပြင်ပန်းဆက်သွယ်မှုမရှိခြင်းကြောင့်၎င်းတို့တွင်ဘာသာစကားကျွမ်းကျင်မှု (သို့) ပြင်ပကမ္ဘာနှင့်ပတ်သက်သောအသိပညာမရှိ။

ရိုင်းစိုင်းကြမ်းတမ်းသောကလေးများသည် ပိုမို၍ ပုံမှန်နေထိုင်မှုပုံစံကိုကျင့်သုံးရန်ကြိုးစားခြင်း၏စိန်ခေါ်မှုများကိုသာဖြစ်စေသည့်ဤလောက၌သူတို့တစ် ဦး တည်းမနေမီအပြင်းအထန်နှိပ်စက်ခြင်း၊ လျစ်လျူရှုခြင်းသို့မဟုတ်မေ့လျော့ခြင်းခံရနိုင်သည်။ ထိုအခြေအနေများတွင်ကြီးပြင်းလာသောကလေးများသည်ပုံမှန်အားဖြင့်ရည်ရွယ်ချက်မဲ့စွာထွက်ပြေးရန်သို့မဟုတ်ထွက်ပြေးရန်ထွက်ပြေးကြသည်။

Hadara - ငှက်ကုလားအုတ်ကောင်လေး

Hadara အမည်ရှိလူငယ်လေးတစ်ယောက်သည်ရိုင်းစိုင်းကြမ်းတမ်းသောကလေးတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ သူသည်အသက် ၂ နှစ်အရွယ်တွင် Sahara သဲကန္တာရ၌သူ၏မိဘများနှင့်ကွဲကွာခဲ့သည်။ သူ့အတွက်ရှင်သန်ဖို့အခွင့်အလမ်းကဘာမှမရှိခဲ့ဘူး။ ဒါပေမယ့်ကံကောင်းထောက်မစွာဘဲငှက်ကုလားအုတ်အုပ်စုတစ်စုကသူ့ကိုခေါ်လာပြီးယာယီမိသားစုအဖြစ်အမှုထမ်းခဲ့တယ်။ Hadara ကိုနောက်ဆုံးအသက် ၁၂ နှစ်တွင်ကယ်တင်ခြင်းမပြုမီဆယ်နှစ်ပြည့်သည်။

၂၀၀၀ ခုနှစ်တွင် Hadara ၏သား Ahmedu သည် Hadara ၏ငယ်ရွယ်စဉ်ကအဖြစ်အပျက်များကိုပြန်ပြောပြသည်။ ဤကိစ္စနှင့် ပတ်သက်၍ စာအုပ်တစ်အုပ်ရေးခဲ့သောဆွီဒင်စာရေးဆရာမ Monica Zak အားဇာတ်လမ်းကလက်ဆင့်ကမ်းခဲ့သည်။

သတင်းထောက်တစ် ဦး အဖြစ် Sahara သဲကန္တာရကိုဖြတ်ပြီးခရီးသွားနေစဉ်မော်နီကာသည် Ostrich Boy ပုံပြင်ကိုကြားဖူးသည်။ လွတ်မြောက်ပြီးအနောက်ဆာဟာရသဲကန္တာရရှိခြေသလုံးမိသားစုများတဲများနှင့်အယ်လ်ဂျီးရီးယားအနောက်ပိုင်းဆာဟာရမှဒုက္ခသည်များနှင့်အတူကြီးမားသောစခန်းများရှိမိသားစုများသို့သူမလာရောက်လည်ပတ်သူတစ် ဦး အားနှုတ်ဆက်ရန်သင့်လျော်သောနည်းလမ်းမှာလက်ဖက်ရည်သုံးခွက်နှင့်ပုံပြင်ကောင်းတစ်ခုဖြစ်သည်ကိုသူသိခဲ့ရသည်။ မရ။

မော်နီကာ Zak ရဲ့ "Ostrich Boy" ရဲ့ဇာတ်လမ်းမှာမှားသွားပုံကဒီလိုပါ။

နှစ်ကြိမ်တွင်သူမသည်သဲမုန်တိုင်းထဲတွင်ပျောက်ဆုံးသွားပြီးငှက်ကုလားအုတ်များမွေးစားခဲ့သောကောင်လေးတစ်ယောက်အကြောင်းပုံပြင်တစ်ခုကိုသူမကြားဖူးသည်။ သူသည်သိုးစု၏အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုအဖြစ်ကြီးပြင်းလာပြီးငှက်ကုလားအုတ်စုံတွဲ၏အချစ်ဆုံးသားဖြစ်ခဲ့သည်။ အသက် ၁၂ နှစ်မှာသူ့ကိုဖမ်းပြီးသူ့မိသားစုဆီပြန်လာခဲ့တယ်။ သူမက "Ostrich Boy" ဇာတ်လမ်းကိုပြောရင်းကြားဖူးခဲ့တဲ့ပုံပြင်ပြောသူတွေကဒီလိုပြောတယ်။ “ သူ့နာမည်က Hadara ပါ။ ဒါကတကယ့်ဖြစ်ရပ်မှန်ဇာတ်လမ်းပါ။ ”

သို့သော်မော်နီကာကဖြစ်ရပ်မှန်ကိုမယုံခဲ့ပေ၊ ဒါပေမယ့်ကောင်းပါသည်၊ ထို့ကြောင့်သူမသည်မဂ္ဂဇင်း၌ထုတ်ဝေရန်စီစဉ်ခဲ့သည်။ ကမ္ဘာလုံး သဲကန္တာရရှိ Sahrawi တို့တွင်ပုံပြင်ပြောခြင်းဥပမာတစ်ခုအဖြစ် ထိုမဂ္ဂဇင်း၌ပင်သူမကဒုက္ခသည်စခန်းများရှိကလေးများ၏ဘဝအကြောင်းဆောင်းပါးများစွာပါ ၀ င်သည်။

မဂ္ဂဇင်းထုတ်ဝေသည့်အခါသူမသည် Sahrawi ဒုက္ခသည်များအဖွဲ့အစည်း Polisario ၏ကိုယ်စားလှယ်များအား Stockholm ရုံးသို့ဖိတ်ကြားခြင်းခံခဲ့ရသည်။ သူတို့နိုင်ငံရဲ့မော်ရိုကိုနိုင်ငံကိုသိမ်းပိုက်ခဲ့တဲ့ ၁၉၇၅ ခုနှစ်နောက်ပိုင်းအယ်လ်ဂျီးရီးယားသဲကန္တာရရဲ့အဆိုးရွားဆုံးနဲ့ပူအိုက်တဲ့ဒုက္ခသည်စခန်းတွေမှာသူတို့တွေရဲ့ဝမ်းနည်းကြေကွဲစရာအကြောင်းတွေကိုရေးသားခြင်းအတွက်သူမကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့်သူတို့ကသူမဟာ Hadara အကြောင်းရေးခဲ့တဲ့အတွက်အထူးကျေးဇူးတင်ကြောင်းပြောခဲ့တယ်။ “ သူအခုသေသွားပြီ” သူတို့ထဲကတစ်ယောက်ကပြောတယ်။ "မင်းကဒီပုံပြင်ကိုပြောခဲ့တဲ့သူ့သားလား။ "

"ဘာ?" မော်နီကာကအံ့အားသင့်သွားသည်။ "ဒါဟာတကယ့်ပုံပြင်လား?"

“ အင်း” သူတို့နှစ်ယောက်ကယုံကြည်ချက်အပြည့်နဲ့ပြောတယ်။ “ ဒုက္ခသည်ကလေးတွေကငှက်ကုလားအုပ်အကနဲ့ကတာကိုမြင်ဘူးသလား။ Hadara သည်လူသားများနှင့်အတူနေထိုင်ရန်ပြန်လာသောအခါငှက်ကုလားအုတ်အကကိုပျော်ရွှင်ရန်လူတိုင်းအားသင်ပေးသည်။

ပြောပြီးသည်နှင့်သူတို့နှစ် ဦး သည် Hadara ၏ငှက်ကုလားအုပ်အကကိုစတင်ကခုန်ကြပြီးလက်နှစ်ဖက်ကိုပုတ်ကာ၎င်းတို့၏ရုံး၏စားပွဲများနှင့်ကွန်ပျူတာများပေါ်တွင်လည်ပင်းကိုပုတ်သည်။

နိဂုံး:

မော်နီကာ Zack သည် Ostrich Boy အကြောင်းရေးခဲ့သောစာအုပ်သည်အစစ်အမှန်အတွေ့အကြုံများစွာကိုအခြေခံထားသော်လည်း၎င်းသည်လုံးဝစိတ်ကူးယဉ်မဟုတ်ပေ။ စာရေးဆရာသည်သူမ၏ကိုယ်ပိုင်စိတ်ကူးယဉ်မှုအချို့ကိုထည့်သွင်းခဲ့သည်။

ကျွန်ုပ်တို့ကဲ့သို့ငှက်ကုလားအုတ်များသည်ခြေနှစ်ချောင်းဖြင့်လမ်းလျှောက်။ ပြေးသည်။ ဒါပေမယ့်သူတို့ကတစ်နာရီကို ၇၀ ကီလိုမီတာနှုန်းအထိရောက်နိုင်တယ်၊ ဒါဟာလူသားရဲ့အလျင်ထက်နှစ်ဆလောက်ပိုမြန်တယ်။ 'ငှက်ကုလားအုတ်ကောင်လေး' ဇာတ်လမ်းတွင်အဆုံး၌ကျန်နေသည့်တစ်ခုတည်းသောမေးခွန်းမှာလူသားတစ် ဦး သည်ကမ္ဘာ့အလျင်မြန်ဆုံးသတ္တဝါများထဲမှလူတစ်စုကိုမည်သို့လိုက်လျောညီထွေနေနိုင်သနည်း။