Smithsonian National Museum of Natural History တွင် သိပ္ပံပညာရှင်အများစု အသိအမှတ်ပြုထားသော လူသားမျိုးစိတ် ၂၁ ခုထက်မနည်းကို စာရင်းပြုစုထားသည်။ Hominins ဟုခေါ်သော ရှေးခေတ်လူသားမျိုးစိတ်များသည် ခန့်မှန်းခြေအားဖြင့် နှစ်ပေါင်း ခြောက်သန်းခန့် ကြာမြင့်ပါသည်။ ထံမှ Homo habilisလွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း 2.8 သန်းခန့်က နေထိုင်ခဲ့သူဖြစ်သည်။ Homo neanderthalensis ဖြစ်သည်လွန်ခဲ့သောနှစ်ပေါင်း 40,000 ကပင် ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့သော မျိုးစိတ်တစ်ခုစီတွင် ၎င်း၏ထူးခြားသော ဝိသေသလက္ခဏာများနှင့် လိုက်လျောညီထွေရှိမှုရှိသည်။
ဤမယုံကြည်နိုင်လောက်အောင် ကွဲပြားမှုမှာ အံ့ဩစရာမေးခွန်းတစ်ခု ပေါ်ပေါက်လာသည်- အဘယ်ကြောင့် ထိုအရာသည်သာ ဖြစ်သနည်း။ homo sapiens, ကျွန်ုပ်တို့၏မျိုးစိတ်များသည် အခြားမျိုးစိတ်များ ပျောက်ကွယ်သွားချိန်တွင် ရှင်သန်ရှင်သန်ကြီးထွားလာခဲ့သည်။ သိပ္ပံပညာရှင်များသည် သီအိုရီအမျိုးမျိုးကို စူးစမ်းလေ့လာကာ မရေမတွက်နိုင်သော အထောက်အထားများစွာကို ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာကာ ဤလျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မှုကို နှစ်အတော်ကြာအောင် ရုန်းကန်နေခဲ့သည်။
လွှမ်းမိုးနေသော သီအိုရီတစ်ခုက ယင်းကို အကြံပြုသည်။ Homo Sapiens၎င်းတို့၏ သိမြင်မှုစွမ်းရည်များဖြင့်၊ ပြောင်းလဲနေသောပတ်ဝန်းကျင်နှင့် လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင်၊ အခြား hominin မျိုးစိတ်များကို ယှဉ်နိုင်စေရန် ပိုမိုကောင်းမွန်စွာ တပ်ဆင်ထားပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ထူးခြားသောဉာဏ်ရည်၊ ဘာသာစကားစွမ်းရည်နှင့် အဆင့်မြင့်လူမှုရေးတည်ဆောက်ပုံများပေါင်းစပ်မှုသည် ရှင်သန်ခြင်းနှင့် မျိုးပွားခြင်းတွင် ကျွန်ုပ်တို့အား အသာစီးရစေမည်ဖြစ်သည်။
နောက်ဖြစ်နိုင်ချေတစ်ခုကတော့ မတူကွဲပြားတဲ့ hominin မျိုးစိတ်တွေကြားမှာ မျိုးရိုးဗီဇ ပေါင်းစပ်မျိုးပွားခြင်းနဲ့ မျိုးရိုးဗီဇပေါင်းစပ်မှု ဖြစ်ပေါ်ခြင်းပါပဲ။ မကြာသေးမီက သုတေသနပြုချက်များအရ အပြန်အလှန် ပေါက်ဖွားခြင်းဆိုင်ရာ အထောက်အထားများ တွေ့ရှိခဲ့သည်။ Homo Sapiens နှင့် Neanderthals နှင့် Denisovans ကဲ့သို့သော အခြားရှေးဟောင်း hominins များနှင့်အတူ။ ဤအကျိုးသက်ရောက်မှုများသည် အခြားမျိုးစိတ်များမှ အချို့သောမျိုးရိုးဗီဇများကို စုပ်ယူမှုကို ဖြစ်ပေါ်စေနိုင်ပြီး လိုက်လျောညီထွေရှိမှုနှင့် ခံနိုင်ရည်အားကို မြှင့်တင်ပေးနိုင်သည်။ Homo sapiens
သို့ရာတွင်၊ အထူးသဖြင့် မျိုးစိတ်များစွာ အတူယှဉ်တွဲနေထိုင်ခဲ့သည့် အချိန်ကာလများမှ ရုပ်ကြွင်းအထောက်အထားများ ရှားပါးလာခြင်းသည် ဤသီအိုရီများကို အတိအကျသက်သေပြရန် ခက်ခဲစေသည်။ ရုပ်ကြွင်းမှတ်တမ်းသည် မပြည့်စုံဘဲ အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာ ကွဲသွားသဖြင့် လူသားများ၏ ဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်အပေါ် နားလည်မှု ကွာဟချက်များစွာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
မကြာသေးမီနှစ်များအတွင်း၊ မျိုးရိုးဗီဇခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာမှုဆိုင်ရာ တိုးတက်မှုများသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်သမိုင်းတွင် ထိုးထွင်းသိမြင်မှုအသစ်များကို ပေးစွမ်းခဲ့သည်။ ရှေးဟောင်း hominin အကြွင်းအကျန်များမှ DNA ကို ထုတ်ယူပြီး ခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာခြင်းဖြင့်၊ သိပ္ပံပညာရှင်များသည် ကျွန်ုပ်တို့၏ မျိုးရိုးဗီဇဆိုင်ရာ အခြားမျိုးစိတ်များနှင့် ပတ်သက်သည့် အရေးကြီးသော အချက်အလက်များကို ဖော်ထုတ်နိုင်ခဲ့သည်။ ဤလေ့လာမှုများသည် ခေတ်သစ်လူသားများ၏ မျိုးရိုးဗီဇများတွင် Neanderthal DNA ပါဝင်မှုကဲ့သို့သော အံ့သြဖွယ်တွေ့ရှိချက်များကို ဖော်ထုတ်ပြသခဲ့သည်။
ထို့အပြင် ရှေးခေတ် hominin DNA ကို လေ့လာမှုအရ ယခင်က မသိရသေးသော လူသားမျိုးစိတ်အချို့ ရှိနေကြောင်းကိုလည်း ဖော်ပြခဲ့သည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ လိုင်ဘေးရီးယားရှိ Denisovans များကို မျိုးရိုးဗီဇခွဲခြမ်းစိတ်ဖြာခြင်းဖြင့် ဂူတစ်ခုအတွင်း တွေ့ရှိရသည့် လက်ချောင်းအရိုးအပိုင်းအစများကို ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့သည်။ ၎င်းသည် အနာဂတ်ရှာဖွေတွေ့ရှိမှုများအတွက် အလားအလာများနှင့် လူသားများ၏ဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်ကို ကျွန်ုပ်တို့နားလည်မှုတွင် ကျန်ရှိနေဆဲဖြစ်သည့် ပုံမပြထားသော နယ်မြေကို မီးမောင်းထိုးပြပါသည်။
အဆုံးစွန်သောမေးခွန်းမှာ တစ်မျိုးတည်းသာ အဘယ်ကြောင့်နည်း။ Homo Sapiens - အသက်ရှင်ကျန်ရစ်သူသည် အဖြေမရသေးပါ။ ဤလျှို့ဝှက်ဆန်းကြယ်မှုကို စူးစမ်းလေ့လာခြင်းသည် ကျွန်ုပ်တို့၏အတိတ်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားနိုင်ရုံသာမက မျိုးစိတ်တစ်ခုအနေဖြင့် ကျွန်ုပ်တို့၏အနာဂတ်ကိုလည်း အလင်းပေးနိုင်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်ခရီးနှင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ရှင်သန်မှုကို ဦးတည်စေသည့်အချက်များကို လေ့လာခြင်းဖြင့်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ရှေ့ရှိစိန်ခေါ်မှုများနှင့် အခွင့်အလမ်းများအတွက် သီးခြားပြတင်းပေါက်တစ်ခုကို ရရှိနိုင်ပါသည်။
ကျွန်ုပ်တို့သည် အထောက်အထားအသစ်များကို ဆက်လက်ဖော်ထုတ်ပြီး ကျွန်ုပ်တို့၏သီအိုရီများကို ပြုပြင်မွမ်းမံသည်နှင့်အမျှ၊ လူသားများ၏ဆင့်ကဲဖြစ်စဉ်ဇာတ်လမ်းသည် ကျွန်ုပ်တို့လက်ရှိနားလည်ထားသည်ထက် များစွာပိုမိုရှုပ်ထွေးပြီး အပြန်အလှန်ချိတ်ဆက်မှုရှိနိုင်ခြေကို ကျွန်ုပ်တို့ ဆက်လက်ဖွင့်ထားရပါမည်။ အချိန်တန်သော်၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် ရှေးဘိုးဘေးများ၏ လျှို့ဝှက်ချက်များကို ဖော်ထုတ်နိုင်မည်ဖြစ်ပြီး၊ ထိုသို့လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြင့်၊ မိမိကိုယ်ကို ပိုမိုနက်ရှိုင်းစွာ နားလည်နိုင်မည်ဖြစ်သည်။
အဆုံးတွင် ယနေ့လူသားများသည် hominin မျိုးစိတ်များ ကွဲပြားမှုမှ လွတ်မြောက်နိုင်သော တစ်ခုတည်းသောမျိုးစိတ်ဖြစ်သည်။ ဤမျိုးစိတ်များသည် ကျွန်ုပ်တို့နှင့် ဆင်တူပြီး ယနေ့ခေတ် လူသားတို့၏ သွင်ပြင်လက္ခဏာများ ပေါင်းစပ်ပါဝင်နေသော်လည်း ၎င်းတို့သည် ယခုအခါ မျိုးသုဉ်းသွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ လုပ်ဆောင်ချက်များနှင့် သဘာဝ အပြောင်းအလဲများကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော ကျွန်ုပ်တို့၏ ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ပြောင်းလဲမှုများကို ကောင်းစွာ လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် ကျွန်ုပ်တို့ မည်မျှ လိုက်လျောညီထွေ လိုက်နိုင်သည်ကို ကြည့်ရန် လိုအပ်ပါသည်။
